Ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Θεοδόσιος ὁ Νέος ἐγεννήθη τῷ ωξβ’ (862) μετὰ Χριστὸν εἰς Ἀθήνας, διήνυσε δὲ τὸν τῆς ἀσκήσεως δίαυλον εἰς τὸ καὶ σήμερον σῳζόμενον καὶ ἐπ’ ὀνόματι αὐτοῦ τιμώμενον Μονύδριον κείμενον εἰς τὸν δῆμον Μηδείας τῆς Ἀργολίδος. Ἀλλὰ πρὸ τῆς εἰς Κωνσταντινούπολιν μεταβάσεως τοῦ Ἁγίου Πέτρου διὰ τὴν Σύνοδον, ὡς εἴπομεν, ὁ ἀσκητικώτατος Θεοδόσιος εἶχε διαβληθῆ εἰς τὸν Ἅγιον Πέτρον ὡς ἀγύρτης καὶ λαοπλάνος τόσον ἐντέχνως καὶ πειστικῶς, ὥστε ὁ μακάριος Πέτρος εἶχεν ἀποφασίσει, ἅμα τῇ ἐκ Κωνσταντινουπόλεως ἐπανόδῳ του, νὰ ἀπομακρύνῃ αὐτὸν ἀπὸ τῆς Ἐπισκοπῆς αὐτοῦ.
Καθ’ ὃν δὲ χρόνον διέτριβεν ὁ Ἅγιος ἐν τῇ βασιλευούσῃ ἐπιφανεὶς ὁ Θεοδόσιος ἐν ὁράματι καὶ πᾶσαν τὴν κατ’ αὐτοῦ σκευωρίαν ἀποκαλύψας, παρεκάλει τὸν Ἅγιον νὰ μὴ δίδῃ πίστιν εἰς τὴν συκοφαντίαν. Συγχρόνως δὲ καὶ εἰς τὸν Πατριάρχην ἐπιφανείς, ὡσαύτως ἐν ὁράματι, παρεκάλει αὐτὸν νὰ ἀποτρέψη τὸν Πέτρον ἀπὸ τῶν τοιούτων λογισμῶν του. Τοῦτο καὶ ἐγένετο, διότι ὁ Πατριάρχης καὶ ὁ Πέτρος ἀνακοινώσαντες πρὸς ἀλλήλους τὸ ὅραμα διεπίστωσαν τὴν ἁγιότητα τοῦ ἀνδρός. Ἀφοῦ δὲ ὁ Πέτρος ἐπανῆλθεν εἰς τὸν θρόνον του, μετέβη εἰς τὸ Ἀσκητήριον τοῦ Θεοδοσίου καὶ μαθὼν μετὰ θαυμασμοῦ τὰς ἀρετὰς τοῦ ἀνδρὸς καὶ προχειρίσας τὸν Ἀσκητὴν εἰς τὸ ὑψηλὸν τῆς ἱερωσύνης ἀξίωμα, παρέλαβεν αὐτὸν ὡς συνεργάτην εἰς τὸ ψυχοσωτήριον ἔργον τῆς θείας αὐτοῦ ἀποστολῆς. Τὸν Θεοδόσιον μετ’ οὐ πολύ, πρὸς Κύριον ἐκδημήσαντα, ἐκήδευσεν ὁ μακάριος Πέτρος ἱεροπρεπῶς, μετὰ παντὸς τοῦ Κλήρου τῆς Ἐπισκοπῆς του. Καὶ ταῦτα μὲν περὶ Θεοδοσίου.
Φθάσας δὲ ὁ Ἅγιος Πέτρος εἰς τὸ ἑβδομηκοστὸν ἔτος τῆς ἡλικίας του καὶ προγνωρίσας τὸ τέλος τῆς ἐνταῦθα παροικίας του, ἀφοῦ ἔδωσε τὰς δεούσας πατρικὰς συμβουλὰς καὶ παραινέσεις εἰς τὸ λογικὸν αὐτοῦ ποίμνιον, ἱλαρῶς παρέδωσε τὸ πνεῦμα εἰς χεῖρας Θεοῦ, τὸν ὁποῖον τοσοῦτον ἠγάπησεν. Οἱ δὲ πιστοί, θρηνήσαντες διὰ τὴν στέρησιν τοιούτου Ποιμένος καὶ εὐεργέτου, ἐκήδευσαν μετ’ εὐλαβείας τὸ χαριτόβρυτον τοῦ Ἱεράρχου λείψανον καὶ κατέθεσαν τοῦτο ἐντὸς ναοῦ, ἐπ᾽ ὀνόματι αὐτοῦ ἀνεγερθέντος, ὅπου τοῦτο ἐγένετο ἀνεξάντλητος πηγὴ ἰαμάτων εἰς τοὺς μετὰ πίστεως προσερχομένους. Ἀλλ’ ὁ Ναὸς ἐκεῖνος, προϊόντος τοῦ χρόνου, κατηρειπώθη.