Νεᾶνις τις, ἐπὶ μακρὸν χρόνον κατεχομένη ὑπὸ τοῦ πονηροῦ καὶ ἀκαθάρτου πνεύματος, ὡδηγήθη ὑπὸ τῶν συγγενῶν της πρὸς τὸν Ἅγιον, παρακαλούντων τοῦτον νὰ βοηθήσῃ αὐτήν. Οὗτος δὲ ὁ μακάριος, διὰ τῆς δυνάμεως καὶ ἐξουσίας τοῦ εἰπόντος εἰς τοὺς πρὸς Αὐτὸν πιστεύοντας· «Ἰδοὺ δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. ι’ 19). Καὶ καθὼς λέγει καὶ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος· «Ἔδωκεν αὐτοῖς ἐξουσίαν κατὰ πνευμάτων ἀκαθάρτων, ὥστε ἐκβάλλειν αὐτά» (Ματθ. ι’ 1), ἀνατείνας τὸν νοῦν καὶ τὴν καρδίαν πρὸς τὸν οὐρανόν, ἐπετίμησε τὸ δαιμόνιον καὶ διέταξεν αὐτὸ νὰ ἐξέλθῃ ἐκ τῆς νεάνιδος. Καὶ ὤ τοῦ θαύματος! Ἡ ἐπὶ τόσον χρόνον ἐλεεινῶς βασανιζομένη νεᾶνις, ἐλευθερωθεῖσα καὶ ἰαθεῖσα παραχρῆμα, ηὐχαρίστει καὶ ἐδόξαζε τὸν Θεὸν τὸν δωρήσαντα τοιαύτην ἐξουσίαν εἰς τοὺς ἀνθρώπους.
Πολλὰ δὲ ὑπερφυῆ καὶ παράδοξα θαύματα ἐτέλεσεν ὁ θεῖος Πέτρος διὰ τῆς προσευχῆς καὶ τῆς θερμῆς πρὸς τον Θεὸν πίστεως. Οὕτω χωλοὺς ἰάτρευσε, λεπροὺς ἐκαθάρισε, παραλύτους ἀνήγειρε καὶ πλείστας νόσους, διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν, ὡς ἄλλος Ἀπόστολος, ἐθεράπευσεν. Ἡ δὲ πρὸς τὰς χήρας καὶ τὰ ὀρφανὰ συμπάθεια τοῦ Ἁγίου τόσον στοργικὴ ἦτο, ὥστε νὰ μείνῃ παραδειγματική. Ἀλλὰ καὶ ἡ ὑπὸ τοῦ Ἁγίου προστασία καὶ ὑπεράσπισις τῶν ὑπὸ τῶν ἰσχυρῶν πιεζομένων καὶ ἀδικουμένων ἦτο ὁμοίως ἔνθερμος καὶ ἀκαταμάχητος, ἐπειδὴ ἡ δύναμις τῶν λόγων αὐτοῦ, στηριζομένη ἐπὶ τῆς εὐσεβείας καὶ τῆς ἀρετῆς, ἀπεδείκνυεν αὐτὸν σεβαστὸν εἰς τοὺς πάντας.
Οὗτος ὁ Ἅγιος ἔλαβε μέρος καὶ εἰς τὴν ἐν Κωνσταντινουπόλει ἐν ἔτει ϡκβ’ (922) παρὰ τοῦ αὐτοκράτορος Κωνσταντίνου τοῦ Πορφυρογεννήτου συγκληθεῖσαν Σύνοδον, ἥτις ἐξέδωκε τὸν περίφημον τόμον τῆς Ἑνώσεως ἐπὶ τῆς δευτέρας Πατριαρχείας τοῦ Πατριάρχου Νικολάου, ἠγωνίσθη δὲ γενναίως εἰς αὐτὴν ὑπὲρ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τῆς κυρώσεως τῶν ὑπὸ τῶν προτέρων Συνόδων ἐψηφισμένων. Ἀλλὰ πρὶν ἢ φέρωμεν εἰς πέρας τὰ περὶ τοῦ Βίου τοῦ Ἁγίου, ἀναγκαῖον κρίνομεν νὰ ἀναφέρωμεν καὶ ὀλίγα τινὰ περὶ τοῦ Ὁσίου Πατρὸς ἡμῶν Θεοδοσίου τοῦ Νέου [1], διότι οὗτος, καθ’ ὅν χρόνον ἤκμαζεν ὁ θεῖος Πέτρος, ἐγένετο συνεργάτης αὐτοῦ εἰς τοὺς ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας ἀγῶνας.