Ἦτο δὲ καὶ φρουρὸς ἄγρυπνος, ὁ Ἅγιος καὶ Ποιμὴν ἀκοίμητος τῆς τοῦ Χριστοῦ ποίμνης καὶ ζηλωτὴς τῶν πατρικῶν παραδόσεων καὶ τῶν ἱερῶν τῆς Πίστεως δογμάτων καὶ βαρυτάτας κατέβαλλε φροντίδας ὅπως ταῦτα διατηροῦνται σῶα, ἀνέπαφα καὶ ἀκέραια. Ὡς ἐκ τούτου πολλὰ καὶ λαμπρὰ τρόπαια τῆς Ὀρθοδοξίας ἀπέκτησεν ὁ μακάριος, διότι, ἂν καὶ ὁ ἐπὶ μακρὸν χρόνον σάλος τῶν αἱρέσεων, ὁ συνταράσσων καὶ διασχίζων τὴν Ἐκκλησίαν, ἐφαίνετο τότε, ὅτι εἶχε κοπάσει, ἐν τούτοις ρίζαι τῆς δυσσεβείας ἀκόμη ἐσῴζοντο καὶ οὐχὶ σπανίως ἀνεφύοντο ζιζάνια ἐν τῷ ἀγρῷ τοῦ Κυρίου, λυμαινόμενα τὸν γνήσιον σπόρον τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος καὶ παρεμποδίζοντα τὴν ἐλευθέραν αὐτοῦ βλάστησιν.
Ἐκεῖνο ὅμως τὸ ὁποῖον καθίστα ἀκόμη περισσότερον ἀγαπητὸν τὸν Ἅγιον καὶ ἔκαμνε βαθύτερον τὸν πρὸς αὐτον σεβασμὸν τῶν Χριστιανῶν ἦτο ὁ διακαὴς αὐτοῦ ζῆλος διὰ τὴν λύτρωσιν τῶν ὑπὸ τῶν πειρατῶν αἰχμαλωτιζομένων Χριστιανῶν, ὡς καὶ ἡ προθυμία μετὰ τῆς ὁποίας διέτρεχε τὰς πόλεις καὶ τὰ φρούρια βοηθῶν καὶ παρηγορῶν τοὺς εὑρισκομένους εἰς ἀνάγκην. Τοιοῦτος λοιπὸν ἀναδειχθεὶς ὁ Ἅγιος, ἠξιώθη καὶ τοῦ προορατικοῦ χαρίσματος καὶ τῆς δυνάμεως τοῦ νὰ τελῇ θαύματα, ὥστε πολλὰ γεγονότα προεγνώρισε καὶ προεῖπεν, ἅτινα καὶ πράγματι συνέβησαν εἰς καιροὺς ὑπ’ αὐτοῦ προσδιορισθέντας. Ὀλίγα δὲ ἐκ τῶν πολλῶν θαυμάτων, ὅσα ἐτέλει ἐν ὀνόματι τοῦ Σωτῆρος, ἀναφερόμενα ἐνταῦθα θέλουσιν ἀποδείξει εἰς ἡμᾶς ὁποίαν καὶ ὁπόσην παρρησίαν ἀπέκτησε πρὸς τὸν ποιοῦντα μεγάλα καὶ θαυμαστά, ἔνδοξα καὶ ἐξαίσια.
Μέγας καὶ ἰσχυρὸς λιμὸς ἐνέσκηψέ ποτε εἰς τὴν πόλιν τῶν Ἀργείων καὶ τὰ πέριξ ταύτης, τὸ δὲ πλῆθος τοῦ λαοῦ ἔτρεχον ἀθρόοι πρὸς τὸν Ἅγιον ζητοῦντες ἄρτον. Ὁ δὲ Ἅγιος, ἀφοῦ πᾶσαν τὴν περιουσίαν αὐτοῦ κατηνάλωσεν ἵνα βοηθήσῃ τούτους καὶ οὐδὲν ἄλλο ἀπέμενεν εἰς αὐτὸν ἐκτὸς ἑνὸς πίθου ἀλεύρου καὶ ἡ ἐν τῇ καρδίᾳ ἀκράδαντος αὐτοῦ πρὸς τὸν Θεὸν πίστις, κατ’ ἐκείνην τὴν περίστασιν τοῦ λιμοκτονοῦντος λαοῦ, ἐπεκαλέσθη τὴν θείαν ἀρωγὴν καί, ὤ τοῦ θαύματος! τὸ εἰς τὸν πίθον ἐκεῖνον ὀλίγον ἄλευρον μετεβλήθη εἰς ἀκένωτον καὶ ἀνεξάντλητον πηγήν, ὡς ἡ ὑδρία τῆς ἐπὶ Ἠλιοῦ τοῦ Θεσβίτου χήρας καὶ ἐξήρκεσε πρὸς διατροφὴν τῶν πεινώντων ἕως ὅτου παρῆλθεν ἡ θεομηνία τοῦ λιμοῦ. Ἀκόμη δὲ ἐμφανέστερον ἀποδεικνύεται ἡ πρὸς Κύριον παρρησία τοῦ Ἁγίου ἐκ τοῦ ἑπομένου θαύματος.