Περὶ τοῦ Ω. Τὸ δὲ κατόπιν Ω προεικονίζει φανερὰ τὴν πρώτην τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ παρουσίαν· καὶ στοχάσου διὰ νὰ ἰδῇς τὴν ἀλήθειαν· εἴπομεν ἀνωτέρω, πῶς τὸ Ι προεικονίζει τὸν Τίμιον Πρόδρομον· πρῶτον λοιπὸν τὸ Ι, κατόπιν ἀπὸ τὸ Ι ἀκολουθεῖ τὸ Ω. Τοῦτο τὸ Ω, κατὰ τοὺς γραμματικούς, πόθεν σύγκειται; ἀπὸ δύο ΟΟ· ὅταν σμίξῃς δύο ΟΟ, κάμνεις ἕνα Ω· τοῦτο τὸ Ω, καὶ κατὰ τὴν φωνὴν καὶ κατὰ τὴν σύνθεσιν, προεικονίζει τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὅτι μέγας Θεὸς ὁ Χριστός· καὶ ὅτι ἐκ δύο φύσεων σύγκειται ἀσυγχύτως Θεότητός τε καὶ Ἀνθρωπότητος ὁ Χριστός, καθὼς καὶ τὸ Ω ἐκ δύο ΟΟ, ταῦτα δὲ τὰ δύο ΟΟ δὲν εἶναι ἄλλο παρὰ δύο σφαιροειδεῖς κύκλοι· ὁ δὲ κύκλος οὔτε ἀρχὴν ἔχει οὔτε τέλος· ὅθεν καὶ ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστὸς οὔτε ἀρχὴν ἔχει οὔτε τέλος· διότι, ἂν τὸν στοχασθῇς καθ’ ὃ Θεόν, τὸν εὑρίσκεις νὰ εἶναι ἄναρχός τε καὶ ἀτελεύτητος κατὰ τὴν Θεότητα· ἂν τὸν στοχασθῇς καὶ καθ’ ὃ ἄνθρωπον, ὅπου συνελήφθη ἀσπόρως μέσα εἰς τὴν ἄμωμον γαστέρα τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας, ἄναρχος ὡς ἀπὸ μέρους κατά τι καὶ κατὰ τὴν σάρκα· διότι ἀρχὴ τῆς σαρκὸς τῶν μετὰ τὸν Ἀδὰμ ἐπιλοίπων ἀνθρώπων εἶναι ἡ σπορὰ τοῦ ἀνδρός· ἂν τὸν στοχασθῇς δὲ καὶ καθ’ ὃ δὲν ὑπέστη διαφθορὰν μέσα εἰς τὸν τάφον ἡ αὐτὴ παναγία Του σάρξ, ὑπάρχει καὶ ἀτελεύτητος, μὴ διαλυθεῖσα εἰς χοῦν, ὅστις εἶναι τῶν ἀνθρωπίνων σωμάτων ἡ ἀρχὴ καὶ τὸ τέλος· «χοῦν γὰρ λαβὼν ὁ Θεός, ἔπλασε τὸν ἄνθρωπον»· θαυμαστὴ λοιπὸν παρομοίωσις τοῦ Ω μὲ τὸν Χριστόν· διὰ τοῦτο καὶ ἔλεγεν εἰς τὴν Ἀποκάλυψιν τοῦ Θεολόγου Ἰωάννου ὁ ἴδιος· «ἐγώ εἰμι τὸ Α καὶ τὸ Ω». Καὶ λοιπὸν τὸ Ι ὁ Πρόδρομος ἔμπροσθεν τοῦ Ω, τοῦ Χριστοῦ, καθὼς γέγραπται· ἰδοὺ ἐγὼ ἀποστέλλω τὸν Ἄγγελόν μου πρὸ τοῦ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔμπροσθέν σου». Ταῦτα μὲν περὶ τοῦ Ω.
Περὶ τοῦ ΑΝ, καὶ τοῦ ἑτέρου Ν. Λέγομεν δὲ καὶ περὶ τοῦ ΑΝ, καὶ τοῦ ἑτέρου Ν, ἐν βραχυλογίᾳ διὰ τὸ στενὸν τοῦ καιροῦ. Πρῶτον λοιπὸν τὸ Ι (ὁ Πρόδρομος), κατόπιν τούτου τὸ Ω (ὁ Χριστός), ἰδοὺ ἡ πρώτη παρουσία τοῦ Χριστοῦ· κατόπιν δὲ ἀπὸ τὸ Ω (τὸν Χριστὸν) τί ἀκολουθεῖ; τὸ ΑΝ. Τοῦτο τὸ ΑΝ τί θέλει νὰ εἰπῆ; Ἀνάστασις· τίνος; τοῦ ἑτέρου Ν. τί θέλει νὰ εἰπῇ τοῦτο τὸ δεύτερον Ν; νεκρῶν. Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν· ἰδοὺ καὶ ἡ δευτέρα τοῦ Χριστοῦ παρουσία, ὅπου μέλλουν νὰ ἀναστηθοῦν οἱ νεκροί· ταῦτα μὲν περὶ τοῦ ΑΝ, καὶ τοῦ ἑτέρου Ν.