Εἶσθε δὲ σεῖς οἱ Ἀγαρηνοί, οἵτινες ἐδέχθητε τὸν Μωάμεθ, ὅστις ἦλθε μὲ διδασκαλίαν ἰδικήν του καὶ σᾶς ἐπλάνησεν». Ὁ δὲ κριτής, ταῦτα ἀκούσας, ἀπεδίωξε τὸν Ἅγιον, εἰπὼν εἰς τοὺς περιεστῶτας. «Εἶναι παράφρων καὶ δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀκούετε ἢ νὰ ὀργισθῆτε κατ’ αὐτοῦ». Ἐπρόσταξε δὲ τοὺς ὑπηρέτας του καὶ ἔδειραν τὸν Ἅγιον καὶ ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς θύρας.

Ἰδὼν λοιπὸν ὁ θαυμάσιος, ὅτι δὲν ἐπέτυχε τοῦ ποθουμένου, ἐλυπεῖτο ὑπερβολικῶς καὶ ἐσυλλογίζετο τίνι τρόπῳ νὰ ἐπιτύχῃ τὸ αἰτούμενον. Ἐδῶ πρέπει νὰ ἀπορήσῃ καὶ νὰ θαυμάσῃ τις ἀληθῶς, διατί οἱ μὲν θεῖοι Ἀπόστολοι, ὡς γράφει ὁ ἱερὸς Λουκᾶς, ἐπέστρεφον ἐκ προσώπου τοῦ συνεδρίου χαίροντες, διότι ἠξιώθησαν νὰ ἀτιμασθῶσιν ὑπὲρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου, ἤτοι ἐπειδὴ ἠξιώθησαν νὰ δαροῦν καὶ νὰ διωχθοῦν. Οὗτος δέ, ὁ ἀοίδιμος, ἀτιμασθεὶς καὶ ὅμοια παθών, λυπεῖται, οὐχὶ ἁπλῶς λύπην, ἀλλὰ λύπην ὀδυνηράν. Καὶ οἱ μὲν Ἀπόστολοι ἔχαιρον λογιζόμενοι τὰς ὑπὲρ Χριστοῦ ἀτιμίας ὡς τιμάς, καὶ ἐνθυμούμενοι τὸν λόγον τοῦ Κυρίου, εἰπόντα πρὸς αὐτούς· «Χαίρετε καὶ ἀγαλλιᾶσθε, ὅτι ὁ μισθὸς ὑμῶν πολὺς ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Οὗτος δὲ ὁ γενναῖος τοῦ Χριστοῦ ἀγωνιστὴς δι’ ὅλως τὸ ἐναντίον λυπεῖται. Διότι ἐδίψα μὲν τὸν ὑπὲρ Χριστοῦ θάνατον, ὑπὲρ τὴν Δαυϊδικὴν ἔλαφον τὴν ποθοῦσαν τὰς πηγὰς τῶν ὑδάτων, μὴ ἐπιτυγχάνων δὲ αὐτόν, ἐλυπεῖτο καὶ ἠδημόνει καί, τρόπον τινά, ἐφιλονείκει νὰ ὑπερβῇ καὶ αὐτοὺς τοὺς Ἀποστόλους κατὰ τὸν πρὸς Χριστὸν πόθον. Ἰδοὺ εἰς ὁποῖον ὕψος φέρει τὸν ἄνθρωπον ἡ ἀρετὴ καὶ ὁ τοῦ Χριστοῦ ἔρως. Τόσον ὥστε τὸ πάντων δεινότατον καὶ φευκτὸν παρὰ πάντων, τὸν θάνατον, νὰ τὸν διψᾷ καὶ νὰ τὸν ἐπιδιώκῃ. Καὶ δικαίως. Ἐπειδὴ ὁ νικήσας τὴν ἁμαρτίαν, οὗτος ἐνίκησε καὶ τὸν θάνατον. Ὅθεν διὰ τὸν δίκαιον ἄνθρωπον ὁ θάνατος δὲν λογίζεται θάνατος, ἀλλὰ ἀνάπαυσις καὶ μετάβασις ἐκ τῶν λυπηρῶν καὶ ματαίων πρὸς τὰ χαρμόσυνα καὶ τὰ ἀληθῆ. «Τίμιος γάρ φησιν, ἐναντίον Κυρίου ὁ θάνατος τῶν Ὁσίων αὐτοῦ».

Διωχθεὶς λοιπὸν ὁ μακάριος ἐκ τοῦ κριτηρίου καὶ μὴ τυχὼν τοῦ ποθουμένου, ἀνεχώρησεν ἀπὸ τὴν Θεσσαλονίκην καὶ ἔσπευσεν εἰς τὴν βασιλεύουσαν, μιμούμενος τὴν ᾀσματικὴν νύμφην καὶ λέγων· «Ἀναστήσομαι δὴ καὶ κυκλώσω ἐν τῇ πόλει, ἐν ταῖς ἀγοραῖς καὶ ἐν ταῖς πλατείᾳις, καὶ ζητήσω ὅν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου». Καὶ πάλιν· «εὕροσάν με οἱ τηροῦντες, οἱ κυκλοῦντες ἐν τῇ πόλει· ὥρκισα ὑμᾶς, θυγατέρες Ἱερουσαλήμ, μὴ ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἴδετε; ὡς μικρὸν ὅτε παρῆλθον ἀπ’ αὐτῶν, ἕως οὗ εὗρον ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου ἐκράτησα αὐτόν, καὶ οὐκ ἀφῆκα αὐτόν».