Ἄλλοτε συνέβη ἐν τῇ αὐτῇ ἑορτῇ νὰ προσφέρωσιν οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν Ναὸν λαμπάδας και θυμιάματα καὶ ἄλλα πολλά, προσφορὰν δὲ μηδεμίαν· διὸ ὅταν ἔφθασεν ὁ καιρὸς τῆς θείας λειτουργίας, βλέπων ὁ διωρισμένος ὑπηρέτης, ὅτι δὲν ἔχουν προοφορὰν διὰ νὰ τελέσωσι τὴν θείαν Μυσταγωγίαν, ἐπῆγεν εἰς τὸν Ὅσιον καὶ τοῦ λέγει· «Πάτερ τίμιε, ὁ καιρὸς τῆς λειτουργίας ἔφθασε καὶ προσφορὰ δὲν εἶναι· ὅθεν διάταξόν με τὶ νὰ κάμω». Καὶ ἐκεῖνος ἀπεκρίθη εἰς αὐτὸν κατὰ τὴν Ἀβραμιαίαν ἐκείνην φωνὴν καὶ πίστιν· «Θεὸς ὄψεται ἑαυτῷ προσφοράν, τέκνον, εἰς θυσίαν ἑαυτοῦ». Καὶ μετ’ ὀλίγον τοῦ λέγει· «Εἴσελθε, τέκνον, εἰς τὸ ἃγιον Βῆμα, ἴδε εἰς τὸ δεξιόν σου μέρος καὶ θέλεις εὕρει τὸ ζητούμενον μὲ χάριν τοῦ Χριστοῦ μου». Καὶ ἐμβαίνων ὁ διακονητὴς εἰς τὸ ἅγιον Βῆμα καὶ στραφεὶς πρὸς τὸ δεξιὸν μέρος βλέπει (ὢ τοῦ θαύματος!) ὄχι μίαν προσφοράν, ἀλλὰ πολλὰς μεγάλας τε καὶ καλῶς σεσωρευμένας καὶ μὲ μεγάλην φωνὴν ἐκήρυττεν εἰς τοὺς παρόντας τὸ γενόμενον ὁ δὲ Ὅσιος ἐπιτιμήσας αὐτὸν τὸν διέταξε νὰ σιωπήσῃ· εἶτα ἤρχισεν εὐθὺς νὰ τελῇ τὴν Λειτουργίαν, διεμοίρασε δὲ τὰς προσφορὰς ἐκείνας εἰς τοὺς πτωχούς, καθὼς εἶχε συνήθειαν νὰ κάμνῃ πάντοτε, εἰς δόξαν τοῦ ποιοῦντος μεγάλα τε καὶ θαυμαστά, ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός.

Οὗτος ὁ Ὅσιος πατὴρ ἡμῶν Ἰωσὴφ ἔλαβεν ἀνάγκην ποτὲ νὰ ὑπάγῃ εἰς ἄλλον τόπον, ἐνῷ δὲ ἐκίνησε νὰ ὑπάγῃ εἰς αὐτὸν καὶ ἐνῷ διήρχετο ἀπὸ τὰς κατοικίας τῶν Ἑβραίων, συνέβη νὰ εἶναι εἰς τὸν δρόμον τινὲς Ἑβραῖοι, οἵτινες ἐβουλεύθησαν νὰ τὸν ἐμπαίξωσι, καὶ γεμίσαντες ἓν ποτήριον οἴνου, τὸ ἔδωκεν εἷς ἀπ’ αὐτοὺς εἰς τὸν Ὅσιον, εἰπὼν εἰς αὐτόν· «Πίε, πάτερ, τὸν οἶνον τοῦτον». Ὁ δὲ χωρὶς καμμίαν συστολὴν ἐδέχθη τὸ ποτήριον ἐκ τῆς χειρὸς τοῦ Ἑβραίου καὶ σφραγίσας αὐτὸ μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἔπιεν ἐξ αὐτοῦ ὀλίγον καὶ τὸ ὑπόλοιπον ἔχυσεν ἐντὸς τοῦ ἀγγείου, ἐν ᾧ ἦτο ὅλος ὁ οἶνος. Ἰδόντες οἱ Ἑβραῖοι τὸ γενόμενον ἐφώναζον κατὰ τὴν συνήθειάν των κάμνοντες ταραχὴν μεγάλην καὶ ἐζήτουν ἀπὸ τὸν Ὅσιον τὴν τιμὴν ὅλου τοῦ οἴνου, ὅτι δῆθεν ἠδικήθησαν ὑπ’ αὐτοῦ. Ὁ δὲ Ἅγιος ἀπαντῶν ἔλεγεν εἰς αὐτοὺς τὴν ἀλήθειαν, ὅτι δὲν τοὺς ἔκαμε καμμίαν ζημίαν, διὸ δὲν πρέπει νὰ τοῦ ζητῶσι τίποτε, ἀλλὰ μᾶλλον νὰ τὸν εὐχαριστῶσιν, ὅτι ηὐλόγησε τὸν οἶνόν των, ἐπειδὴ αὐτοὶ ἦσαν ἀμέτοχοι εὐλογίας.