Ὁ δὲ ἱερὸς Ἰωσὴφ λυπηθεὶς κατὰ πολλὰ διὰ τὴν ὀρφανίαν τοῦ πνευματικοῦ του πατρὸς καὶ κλαύσας ἐπ’ αὐτὸν ὅσον ἔπρεπε, τὸν ἐκήδευσεν εὐλαβῶς· ἔπειτα ἐπῆγεν εἰς τοὺς Ἁγίους Τόπους, καὶ προσκυνήσας αὐτούς, ἐμοίρασε τὰ ὑπάρχοντα τοῦ Γέροντός του, κατὰ τὴν ἐντολήν του, καὶ οὕτως ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τὴν Κρήτην, εἰς τὸ προρρηθὲν Μονύδριον τοῦ Θεολόγου, καὶ ἐκεῖ ἠγωνίζετο πάλιν τοὺς ἀγῶνας τῆς ἀσκήσεως μὲ περισσοτέραν προθυμίαν, μεταχειριζόμενος πᾶσαν θεάρεστον πρᾶξιν καὶ πρὸ πάντων τὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην μετὰ τῆς ἐλεημοσύνης, τόσον ὥστε εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἔδωκεν εἰς τοὺς ἐνδεεῖς καὶ ὅλον τὸ μερίδιον, ὅπερ τοῦ ἄφησεν ὁ Γέροντάς του εἰς διατροφὴν ἰδικήν του· διὸ κατεστάθη τόσον πτωχός, ὥστε δὲν εἶχεν οὐδὲ τὴν καθημερινὴν ἐκείνην ὀλίγην τροφήν. Καὶ πολλάκις ἤρχοντο πτωχοὶ εἰς αὐτὸν ζητοῦντες ἐλεημοσύνην, καὶ μὴ ἔχων νὰ τοὺς δώσῃ τι, ἐλυπεῖτο ὑπερβαλλόντως. Ἀλλ’ ὁ Κύριος ἡμῶν, ὅστις ἐρευνᾷ τὰς καρδίας τῶν ἀνθρώπων, βλέπων αὐτὸν λυπούμενον, ἐνήργει διὰ θείας χάριτος καὶ εὑρίσκοντο ἄρτοι μέσα εἰς τὴν σπυρίδα τοῦ Ὁσίου, καὶ ἔδιδεν εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐτρέφετο καὶ αὐτός, καὶ ἂς μὴ ἀπιστῇ τις εἰς τοῦτο, ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν οὕτως εἶπεν εἰς τὸ Εὐαγγέλιον· «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε· κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν»· καὶ πάλιν διὰ τοῦ Προφητάνακτος· «Ἐπίρριψον ἐπὶ Κύριον τὴν μέριμνάν σου, καὶ αὐτός σε διαθρέψει».
Ὁπόταν δὲ ἱερούργει ὁ μακάριος, τὰς προσφοράς, τὰς ὁποίας ἔφερον εἰς αὐτόν, τὰς διεμοίραζεν εἰς τοὺς πτωχούς. Καὶ πολλάκις ἐπήγαινε νύκτα βαθεῖαν εἰς τὰς θύρας τῶν πτωχῶν καὶ τοὺς ἔρριπτε κρυφίως τὰ χρειαζόμενα, καὶ μὲ πολλὴν σπουδὴν ἐπέστρεφεν ὀπίσω, ἵνα μή τις τὸν ἴδῃ διότι ἔμαθεν ἀπὸ τὸν Κύριον τὸ «μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου, τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου» καὶ τὸ «ὁ ἐλεῶν πτωχόν, δανείζει Θεῷ». Δὲν ἔπαυεν ἀπὸ τὸ νὰ ἐπιμελῆται τοὺς πτωχοὺς νύκτα καὶ ἡμέραν καὶ ὅταν δὲν εἶχε τίποτε νὰ τοῖς δώσῃ, ἐζήτει δάνεια καὶ ἔδιδεν εἰς αὐτούς. Ἐπεσκέπτετο δὲ τοὺς φυλακισμένουε καὶ ἀσθενεῖς, μάλιστα δὲ τοὺς ἀνικάνους καὶ ἐνδεεῖς, εἰς τοὺς ὁποίους ἔδιδε τὴν ἐλεημοσύνην. Γνωρίζων δὲ καὶ τὸ ρητὸν τοῦ Ἀποστόλου, ὅτι πρέπει νὰ ὑποτασσώμεθα εἰς τοὺς ἄρχοντας, ἀπέδιδεν εἰς αὐτοὺς τὴν πρέπουσαν τιμήν. Ἕνα δὲ καιρόν, κατὰ τὴν σεβάσμιον ἑορτὴν τοῦ ἐνδόξου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου, προσέφερον οἱ Χριστιανοὶ εἰς τὸν Ναόν του πλῆθος προσφορῶν, τὰς ὁποίας διεμοίρασεν ὁ Ὅσιος ὅλας εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ τὸ ἑσπέρας τῆς αὐτῆς ἡμέρας δὲν εἶχεν οὐδεμίαν, ἀλλ’ ἀπὸ ἄλλον ἐπῆρεν ὀλίγον ἄρτον καὶ ἔφαγεν.