δυστυχές, ὥστε νὰ εἶναι κατάμεστον ἐκ μόνων συμφορῶν, ἀλλ’ εἶχεν ἐν ἑαυτῷ καί τι εὐφρόσυνον, καί τὶ παρήγορον καὶ τερπνόν, καὶ ὁμολογοῦμεν, ὅτι πολλάκις εἰς δυσκόλους περιστάσεις προσδοκῶντες παρὰ Θεοῦ βοήθειαν διετελοῦμεν μᾶλλον ἥσυχοι ἢ ὅτε τὰ πράγματα ἡμῶν ἔβαινον κατ’ εὐχήν, διότι τότε δειλοὶ καὶ ἀνήσυχοι δὲν ἠδυνάμεθα ἐλευθέρως νὰ παραδοθῶμεν εἰς τὴν χαράν, καθόσον ἀμφεβάλλομεν περὶ τῆς ἐξακολουθήσεως αὐτῆς. Ἐν τῇ πατρικῇ Αὐτοῦ προνοίᾳ ὁ πανάγαθος Θεὸς μεριμνῶν περὶ ἡμῶν ἐν τῇ ἀπείρῳ Αὐτοῦ ἀγάπῃ, ἔπεμψεν εἰς τὸν κόσμον τὸν Μονογενῆ Αὐτοῦ Υἱόν, ὅστις θάνατον ὑπέμεινε σταυρικὸν καὶ τὸ αἷμα Αὐτοῦ ἔχυσεν ὑπὲρ ἡμῶν.
Ἐξαγορασθέντες λοιπὸν ἀντὶ τοιαύτης τιμῆς, ὀφείλομεν ὁλοψύχως ν’ ἀγαπήσωμεν τὸν Σωτῆρα ἡμῶν, ὀφείλομεν νὰ θεωρῶμεν ἡμᾶς αὐτοὺς ἀνήκοντας εἰς Αὐτόν, καὶ τὸ ἅγιον Αὐτοῦ θέλημα νὰ εἶναι θέλημα ἡμῶν. Ὅθεν ἂς ἀποφασίσωμεν ἀπὸ τῆς πρώτης ταύτης ἡμέρας τοῦ νέου ἔτους νὰ ζήσωμεν κατὰ Χριστόν καὶ τότε χαίροντες ἂς εἰσέλθωμεν εἰς αὐτό, καθόσον καὶ δειναὶ περιστάσεις ἂν ἐπέλθωσι καθ᾽ ἡμῶν, ἀλλ’ ἡμεῖς θὰ ὠφελώμεθα καὶ ἐξ αὐτῶν, θ’ ἀποκομίζωμεν σημαντικὰς ὠφελείας ὁπόθεν ἄλλοι θερίζουσιν ὄλεθρον, ἀλλὰ καὶ θαρροῦντες ἂς διερχώμεθα αὐτό, καθ’ ὅσον, ἂν κατ’ αὐτὸ ἐπὶ γῆς ζήσωμεν, εὐτυχὲς τοῦτο θὰ διανύσωμεν, ἂν δὲ εἰς τὴν ἀληθινὴν ἡμῶν πατρίδα ἀπέλθωμεν, εἰς τὴν ἀΐδιον ἐκείνην μακαοιότητα καὶ μεγάλην χαρὰν θ’ ἀξιωθῶμεν νὰ εἰσέλθωμεν. Γένοιτο.