Αἰωνιότης! Ὁποῖον μέγα ὄνομα καὶ ὁπόσον ἀκατάληπτον πρᾶγμα! Ἄβυσσος αἰωνίων ἐπικαλουμένη ἄβυσσον νέαν καὶ εἰς τὸν ὠκεανὸν τῶν ἀλλεπαλλήλων αἰωνίων μὴ εὑρίσκουσα τέρμα! Ὁ χρόνος καὶ τὰ ἔτη καὶ οἱ αἰῶνες, κόκκος ἄμμου ἐν σχέσει πρὸς τὴν ἄπειρον αὐτῆς ἰδέαν, τὴν ὁποίαν ἀδυνατεῖ νὰ ἐννοήσῃ τὸ ἀνθρώπινον πνεῦμα! Καὶ ὅμως, ἀδελφοί, δι’ αὐτὴν τὴν αἰωνιότητα εἴμεθα προωρισμένοι. Δὲν ἤλθομεν ἵνα ἀπέλθωμεν καὶ μὴ ὑπάρξωμεν πλέον. Ἐγεννήθημεν, οὐχὶ ἵνα ἐν τῷ χώματι διαλυθῶμεν, οὐχὶ ἵνα ἐκ τῆς ὑπάρξεως εἰς τὴν ἀνυπαρξίαν μεταβῶμεν. Ὄχι! Ἐπλάσθημεν διὰ τὴν αἰωνιότητα ἔτι μικρὸν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν θέλουσι κλεισθῆ διὰ παντός.
Ἀλλὰ πέραν τοῦ τάφου, ἡ ἀπέραντος τῆς αἰωνιότητος πεδιὰς ἀναμένει ἡμᾶς. Ὁ χρόνος παρέρχεται, ἀλλ’ ἡμᾶς πρὸς τὴν αἰωνιότητα παρασκευάζει. Ἓν μόνον ὀφείλομεν νὰ σκεπτώμεθα σοβαρῶς, ὃτι τὰς παρερχομένας τοῦ χρόνου στιγμὰς δὲν ἐπωφελούμεθα καταλλήλως πρὸς προπαρασκευὴν ἡμῶν διὰ τὴν αἰωνιότητα, ἥτις μᾶς ἀναμένει καὶ ὅτι φοβερὰ εὐθυνόμεθα διὰ τὴν ἀπώλειαν αὐτῶν! Ὢ! πόσον φοβερὸν ν᾽ ἀντικρύσῃ τις τὴν αἰωνιότητα, χωρὶς νὰ σκεφθῶμεν, χωρὶς νὰ φροντίσωμεν νὰ κληρονομήσωμεν τὰ ἐκεῖ ἄρρητα ἀγαθά, τὰ ὁποῖα ἔχουσιν ἑτοιμασθῆ καὶ δι’ ἡμᾶς! Ποσάκις μάλιστα, προσκολληθέντες μετὰ πάθους εἰς τὰ ἀπατηλὰ καὶ φθειρόμενα τῆς γῆς ἀγαθά, εἴχομεν ταῦτα ἀκριβῶς τοῦ βίου ἡμῶν μόνον σκοπόν!
Τὸ παρελθὸν ὅμως δὲν εἶναι πλέον εἰς τὴν ἐξουσίαν ἡμῶν, μακρὰν ἡμῶν ἀπέπτη καὶ μόνον τὸ παρὸν μᾶς ἀπομένει. Ὅθεν ἀπὸ σήμερον, ἀδελφοί, γνωρίζοντες πλέον τοῦ βίου καὶ τοῦ χρόνου τὸν σκοπόν, ἂς χρησιμοποιήσωμεν τὸ ἀρξάμενον ἔτος καλῶς, ἂς μὴ ἀφήνωμεν νὰ παρέρχηται εἰς μάτην μηδὲ στιγμὴ αὐτοῦ, χωρὶς νὰ συλλογιζώμεθα τὴν αἰωνιότητα, χωρὶς νὰ ἐργαζώμεθα τὰ πρὸς σωτηρίαν ἡμῶν· ἂς ἀποφασίσωμεν νὰ ρίψωμεν εἰς τὸ πέλαγος τοῦ παρελθόντος πάσας τὰς κακὰς ἡμῶν συνηθείας καὶ νὰ πράττωμεν τὸ ἀγαθὸν μετὰ προθυμίας. Δὲν ἐπιτρέπεται πλέον κατ’ οὐδένα λόγον εἰς οὐδένα οὐδεμία ἀναβολή, οὐδεμία βραδύτης ἐπιστροφῆς.
«Ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι», κράζει τὸ σκεῦος τῆς ἐκλογῆς, ο θεῖος Παῦλος· «νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν» (Ρωμ. ΙΓ’ 11), ἐγγύτερον ἢ κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος, ἐγγύτερον κατὰ ἓν ἔτος. Ὅθεν ἂς ἐπιστρέψωμεν εἰς Χριστὸν καὶ ὁλοψύχως ἂς ἀγαπήσωμεν Αὐτόν. Οὕτω μόνον δυνάμεθα νὰ καταστήσωμεν τὸ