Κατὰ τὸ διάστημα τῆς μακροχρονίου ἀσκήσεώς των οὐδέποτε συνηντήθησαν μεταξύ των οἱ Ὅσιοι οὗτοι Πατέρες, διότι ἐφύλαττον ἀκριβῶς τὸν κανόνα, τὸν ὁποῖον αὐτοὶ εἰς ἑαυτοὺς ἔθεσαν οἱ μακάριοι, μόνον δὲ διὰ τοῦ Ἀββᾶ Σερίδου ἐπεκοινώνουν καὶ μεταξύ των καὶ μετὰ τῶν ἐπερωτώντων αὐτοὺς γραπτῶς ἀδελφῶν. Ἐφύλαττεν ὅμως ὁ μακάριος Ἰωάννης ἀπεριόριστον ὑπακοὴν καὶ εὐλάβειαν πρὸς τὸν μεγάλον Γέροντα, τὸν Ὅσιον Βαρσανούφιον, καὶ ἐξετέλει πιστῶς τὰς ἐγγράφως στελλομένας ἐντολάς του, καθὼς τοῦτο εἰς πλεῖστα μέρη τῆς Βίβλου αὐτῶν φαίνεται. Ἐκ τῆς θαυμαστῆς καὶ ξένης ταύτης διαγωγῆς τῶν Ὁσίων τοσοῦτον ἐχαριτώθησαν καὶ τοσαύτην ἑνότητα πνεύματος ἀπέκτησαν, ὥστε ὅ,τι ὁ εἷς ἐκ τοῦ κελλίου του ἔγραφε πρὸς οἰκοδομὴν τῶν πιστῶν, τοῦτο καὶ ὁ ἕτερος ἐκ τοῦ ἰδικοῦ του κελλίου ἐπεσφράγιζε, χωρὶς οὐδεμίαν τινὰ περὶ τοῦ ἀφορῶντος ζητήματος ἰδιαιτέραν μεταξύ των συνεννόησιν. Πολλάκις δέ, ἀπευθύνοντές τινες ἐρωτήσεις κεχωρισμένας ἐπὶ τοῦ αὐτοῦ θέματος εἰς ἀμφοτέρους τοὺς Ὁσίους, ὁμοιομόρφους ἐλάμβανον τὰς ἀπαντήσεις.

Παραμένοντες δὲ οἱ μακάριοι ἔγκλειστοι εἰς τὰ κελλία αὐτῶν, οὐδόλως ἠδιαφόρησαν διὰ τὴν σωτηρίαν τοῦ πλησίον, ἀλλὰ καθημερινῶς ἐστήριζον τοὺς πιστοὺς διὰ τῶν γραπτῶς ἀποστελλομένων, ὡς εἴπομεν, παραινέσεών των. Ὄχι δὲ μόνον κατὰ τὸ διάστημα τῆς προσκαίρου ζωῆς των ἐστήριζον τοὺς πιστούς, ἀλλὰ καὶ μετὰ θάνατον ἐφρόντισαν νὰ ὠφελήσουν αὐτούς· ὅθεν καὶ ἀφῆκαν εἰς ὅλους τοὺς ἀδελφοὺς τὴν ἱερὰν αὐτῶν Βίβλον, ὡς μίαν κληρονομίαν πατρικὴν εἰς τοὺς πνευματικοὺς υἱούς των, διὰ νὰ τὴν ἀναγινώσκωσι συνεχῶς καὶ νὰ λαμβάνωσιν ἐξ αὐτῆς ὠφέλειαν εἰς αἰῶνα αἰώνων. Ἡ Βίβλος δὲ αὕτη περιέχει ἀποκρίσεις ὀκτακοσίας τριάκοντα ὀκτώ, γενομένας πρὸς ἄλλας τόσας ἐρωτήσεις, τὰς ὁποίας ἀπέστελλον πρὸς αὐτοὺς διάφορα πρόσωπα, Ἀρχιερεῖς, Ἱερεῖς, Μοναχοί, λαϊκοί, γέροντες, νεώτεροι, ἀσθενεῖς καὶ ὑγιεῖς. Τὰς ἀποκρίσεις δὲ ταύτας ἄλλας μὲν ἔγραψεν ὁ ἄλλος Γέρων, δηλαδὴ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, τὰς περισσοτέρας δὲ ἔγραψε, μᾶλλον δὲ ὑπηγόρευσεν ὁ μέγας Γέρων ὁ Ὅσιος Βαρσανούφιος, ὄχι μὲ θέλημα ἰδικόν του, ἀλλὰ μὲ προσταγὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος πρὸς ὠφέλειαν τῶν ψυχῶν, καθὼς τοῦτο λέγει μόνος του· «Ταῦτα πάντα οὐκ ἐξ ἰδίου θελήματος γράφω, ἀλλ’ ἐκ κελεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος· ὅλα δὲ πρὸς διόρθωσιν καὶ ὠφέλειαν τῆς ψυχῆς καὶ συνειδήσεως τοῦ ἔσω ἀνθρώπου» (Ἀποκρ. ιγ’).