Ἐκ τῆς θαυμαστῆς ταύτης πολιτείας τοῦ Ὁσίου ἐδόθη εἰς αὐτὸν παρὰ Θεοῦ πλουσιώτατον καὶ τὸ τῆς θαυματουργίας χάρισμα. Διὰ τοῦτο καὶ τὸν Ἀββᾶν Σέριδον ἀσθενήσαντά ποτε ἀπὸ βαρεῖαν ἀσθένειαν ἐθεράπευσεν, ὁμοίως καὶ ἄλλον ἀδελφὸν δεινῶς βασανιζόμενον καὶ ἄλλους πολλούς. Διὰ τοῦτο καὶ τοῦ Ὁσίου τούτου ὄχι μόνον ἡ ψυχὴ καὶ ὁ νοῦς ἐχαριτώθη καὶ ἡγιάσθη, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ ἱερὸν σῶμα του ἀπήλαυσε τῆς θείας Χάριτος καὶ ἁγιότητος, διὰ τοῦτο καὶ ὅσα πράγματα ἤγγιζον εἰς αὐτὸ ἐλάμβανον καὶ αὐτὰ θείαν τινὰ δύναμιν καὶ χάριν. Καὶ τὸ κουκούλιον του, τὸ ὁποῖον ἀπέστειλεν εἰς τὸν ἀπὸ Μηρωσάβης Ἰωάννην, ἐσκέπαζεν αὐτὸν ἀπὸ πολλῶν πειρασμῶν καὶ κακῶν. Ἄλλος δὲ Ὅσιος ἔστειλεν εἰς αὐτὸν τὸ κουκούλιον καὶ τὸν ἀνάλαβον αὐτοῦ (ἤτοι τὸ πολυσταύριον) καὶ παρεκάλεσεν αὐτὸν νὰ τὰ φορέσῃ καὶ μετὰ ταῦτα νὰ τοῦ τὰ ἀποστείλῃ διὰ νὰ τὰ ἔχῃ σκέπην καὶ βοήθειαν. Πολλοὶ δὲ ἔστελλον καὶ ἐλάμβανον εὐλογίαν, ἤτοι μέρος τι ἀπὸ τὸν ἄρτον, τὸν ὁποῖον ἔτρωγεν, ἢ τὸ ὕδωρ ἀπὸ τὸ ὁποῖον ἔπινε καὶ λαμβάνοντες αὐτὰ ἐλαφρώνοντο ἀπὸ τὰ πάθη, τὰ ὁποῖα τοὺς ἐπολέμουν.
Ταῦτα ὅπου εἴπομεν, περὶ τοῦ Ἁγίου Βαρσανουφίου ἁρμόζουν νὰ εἴπῃ τις καὶ περὶ τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου, τοῦ ἄλλου Γέροντος, καθ’ ὅτι καὶ αὐτὸς τὴν αὐτὴν ἥσυχον ζωὴν εἶχε τοῦ Βαρσανουφίου καὶ τῶν αὐτῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος ἠξιώθη· ἐξαιρέτως δὲ καὶ μάλιστα τοῦ χαρίσματος τῆς προοράσεως καὶ προφητείας, διὸ καὶ προφήτης ἐπωνομάζετο. Οὗτος ὁ Ὅσιος Ἰωάννης, ἀκούων τὰς ἀρετὰς τοῦ Ὁσίου Βαρσανουφίου, ἐπόθησε νὰ ἀγωνισθῇ μαζί του, ὁ δὲ Ὅσιος Βαρσανούφιος, προγνωρίσας ἐκ θείας Χάριτος ὁποῖος ἔμελλε νὰ κατασταθῇ ὁ Ἰωάννης, ἔδωσεν εἰς αὐτὸν τὸ πρῶτον κελλίον, εἰς τὸ ὁποῖον ἔμενεν εἰς τὴν Μονὴν τοῦ Ἀββᾶ Σερίδου, αὐτὸς δὲ ἐγκατεστάθη εἰς ἄλλο κελλίον ἐκεῖ πλησίον εὑρισκόμενον. Ἡσύχασε δὲ ὁ Ὅσιος Ἰωάννης χρόνους δέκα ὀκτὼ μέχρι τῆς τελευτῆς του. Κατὰ τὸ διάστημα τοῦτο δὲν εἶδεν αὐτὸν ποτέ τις νὰ χαμογελάσῃ ἢ νὰ ταραχθῇ ἢ χωρὶς δάκρυα νὰ κοινωνήσῃ τὰ θεῖα Μυστήρια, καθὼς περὶ τούτου ἐμαρτύρησε καὶ ὁ Ἡγούμενος τοῦ Κοινοβίου. Προέβλεπε δὲ πολλὰ καὶ προέλεγε περὶ ζωῆς καὶ θανάτου, ἰάτρευσε μετὰ τοῦ Γέροντος Βαρσανουφίου φιλόχριστόν τινα καὶ φιλόξενον χριστιανόν, ὅστις εὑρίσκετο εἰς ἀσθένειαν, ἐξέλεγε διὰ προγνώσεως ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἦσαν ἄξιοι διὰ νὰ χειροτονηθοῦν Ἱερεῖς καὶ ἄλλα πολλὰ. Ὅθεν διὰ τὸ πλούσιον χάρισμα τῆς προφητείας, τὸ ὁποῖον ἐδόθη εἰς αὐτὸν παρὰ Κυρίου, ἀπεκαλεῖτο, ὡς εἴπομεν, ἀπὸ πολλοὺς Ἰωάννης ὁ Προφήτης. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ὅσιος Νίκων, ὅστις ἀναφέρει τὰς ἀποκρίσεις τοῦ Πατρὸς τούτου εἰς τοὺς δύο τόμους αὐτοῦ, ἐπιγράφει αὐτὸν Ἰωάννην τὸν Προφήτην.