Σελίδα 6 από 6
Ἀλλ’ ὦ τῶν οὐρανίων ἐραστὰ καὶ κληρονόμε Λέον, ὁ λέων ὡς ἀληθῶς ἀναδειχθεὶς καὶ πιστὸς ὡς λέων ἀήττητος. Ὦ βασιλεῦ, τῶν δουλικῶν παθῶν κράτιστε καὶ τῶν τυραννικῶν ἐχθρῶν καθαιρέτα δραστικώτατε· ὁ τῶν αἱρετιζόντων τὸ στίφος ὡς ὑπούλους ἀλώπεκας καταπλήττων καὶ ἀπελαύνων διὰ τοῦ βασιλικοῦ σου βρυχήματος, τὸν δὲ δῆμον τῶν Ὀρθοδόξων συγκροτῶν καὶ καταρτίζων διὰ τῶν στερεῶν δογμάτων καὶ σοφωτάτων διδαγμάτων σου· ὁ δυνατὸς ἐν ἔργῳ καὶ λόγῳ γενόμενος καὶ κατ’ ἄμφω διαλάμπων, δίκην ἡλίου εἰς πάντα τὰ πέρατα, ὁ διὰ τῶν μεγίστων τεραστίων καὶ θαυμάτων, ὄχι τοὺς πάλαι Προφήτας μόνον ὑπερβαλών, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν τῶν μεγάλων Πρωταποστόλων συναμιλλώμενος· ὦ ποιμὴν θεοπρόβλητε, λαμπτὴρ θεοπύρσευτε καὶ δοῦλε Θεοῦ Χριστομίμητε· παιδευτὰ τῶν ἀφρόνων, ὀλοθρευτὰ τῶν δαιμόνων καὶ πρεσβευτὰ τῶν σῶν προσφύγων θερμότατε· εὐμενῶς πρόσδεξαι τὰ παρόντα ψελλίσματα ἐξ ἀτέχνου διανοίας καὶ γλώττης πόθῳ πολλῷ προσφερόμενα καὶ τοὺς εἰς τοῦτο πίστει πολλῇ προτρεψαμένους τὴν ἡμετέραν εὐτέλειαν χάρισαι εἰρήνην, εὐημερίαν, εὐρωστίαν καὶ σωτηρίαν ψυχῆς αἰώνιον· καὶ εἰς πάντας τοὺς τὴν σὴν ἱερὰν ἐπιτελοῦντας πανήγυριν, μὴ διαλείπῃς αἰτούμενος παρὰ Θεοῦ τὰ συμφέροντα, παθῶν ἀποτροπήν, πειρασμῶν ἀπολύτρωσιν καὶ νοσημάτων ἀναίρεσιν· καὶ ἁπλῶς, πάντων μὲν τῶν ἀγαθῶν ἐν τῷ παρόντι αἰῶνι ἀπόλαυσιν, ἐν δὲ τῷ μέλλοντι ἀξιωθῆναι τῆς οὐρανίου Βασιλείας καὶ αἰωνίου μακαριότητος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν. ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, κράτος, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Ραβέννα· πόλις ἐκ τῶν σημαντικωτέρων τῆς Ἰταλίας, ἐκτισμένη ἐπὶ τοῦ Πάδου ποταμοῦ, τυγχάνει πρωτεύουσα ὁμωνύμου νομοῦ καὶ ἕδρα Ἀρχιεπισκόπου, κεῖται δὲ εἰς ἀπόστασιν ὀκτὼ χιλιομέτρων ἀπὸ τῆς Ἀδριατικῆς θαλάσσης, ἔχουσα ἐπίνειον τὸν λιμένα Πόρτο-Κορσίνι, μετὰ τοῦ ὁποίου συνδέεται διὰ διώρυγος κατασκευασθείσης τὸ ἔτος 38 μ.Χ. ὑπὸ τοῦ Αὐγούστου, ὅτε οὗτος κατέστησεν αὐτὴν ναύσταθμον τοῦ ρωμαϊκοῦ στόλου. Ὁ Θευδέριχος καταλύσας ἐν ἔτει 700 τὸ Δυτικὸν Ρωμαϊκὸν κράτος κατέστησε τὴν Ραβένναν πρωτεύουσαν τοῦ βασιλείου του. Ἐν αὐτῇ σῴζονται σπουδαῖα παλαιοχριστιανικὰ μνημεῖα, ἐν οἷς καὶ ἡ βασιλικὴ τῆς Ἁγίας Ἀγάθης, κτισθεῖσα κατὰ τὸν 5ον αἰῶνα.
[2] Κατάνη· πόλις τῆς Σικελίας ἐπὶ τῆς ἀνατολικῆς παραλίας τῆς νήσου, εἰς τοὺς πρόποδας τῆς Αἴτνης, ἀρχαία Ἑλληνικὴ ἀποικία. Αὕτη κατεστράφη πολλάκις ὑπὸ σεισμῶν, ἐσώθη δὲ τὴν τελευταίαν φορὰν διὰ τῆς προστασίας τῆς Ἁγίας Ἀγάθης (βλέπε ἐν τῇ ὑποσημειώσει τῶν σελ. 107-108 τοῦ ἀνὰ χεῖρας τόμου).
[3] «Τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα, ἵνα πάντως τινὰς σώσω» (Α’ Κορ. θ’ 22).
[4] Οἱ Ἅγιοι οὗτοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες οἱ ἐν Σεβαστείᾳ τῇ πόλει μαρτυρήσαντες ἑορτάζονται κατὰ τὴν θ’ (9ην) Μαρτίου (βλέπε ἐν τόμῳ Γ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).
[5] Ἡ Ἁγία Λουκία ἦτο Συρακουσία, γενομένη δὲ Χριστιανὴ ἠρνήθη τὸν μετὰ τοῦ ἐθνικοῦ μνηστῆρος της γάμον, διὸ συνελήφθη καὶ ἀπεκεφαλίσθη κατόπιν Μαρτυρίου. Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται κατὰ τὴν ιγ’ (13ην) Δεκεμβρίου, εἰς ἣ καὶ τὰ περὶ αὐτῆς βλέπε ἐν τόμῳ ΙΒ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
