Καὶ ταῦτα μὲν δὲν ἠδυνήθη νὰ πράξῃ ὁ δυστυχής, διότι ἡ θεία Δύναμις ἠμπόδισε τὰς κακουργίας τοῦ δαίμονος. Τὴν τοιαύτην ὅμως αὐθάδειαν τοῦ ματαιόφρονος ἐκείνου βαρυνθεὶς ὁ θεόφρων Λέων ἐγονάτισε καὶ ηὐχήθη πρὸς τὸν Θεὸν θερμότατα νὰ τὸν βοηθήσῃ νὰ καταισχύνῃ τὰς πανουργίας αὐτοῦ· ἔπειτα, μετὰ τὴν εὐχήν, ἀφ’ οὗ μετέλαβε τὰ θεῖα Μυστήρια, ἔδραμεν ἔξω ἀπὸ τὸ Ἅγιον Βῆμα, πρὶν νὰ ἐκδυθῇ τὰ ἱερὰ ἄμφια, καὶ δένει ἀπὸ τὸν λαιμὸν δυνατὰ μὲ τὸ ὠμόφορόν του τὸν Ἡλιόδωρον, λέγων· «Κύριος ὁ Θεός, ὅστις ἐκρήμνισεν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν τὸν πατέρα σου διάβολον, σὲ ἐπιτιμᾷ νὰ μὴ δυνηθῇς πλέον νὰ ἐνεργῇς τὰς μαγείας σου πρὸς ἀπάτην πολλῶν καὶ ἀπώλειαν».
Παρευθὺς τότε πᾶσα, ἡ μαγικὴ τέχνη καὶ σατανικὴ δύναμις τοῦ Ἡλιοδώρου ἐξηφανίσθη· ὅθεν συλληφθεὶς κατὰ τὴν βασιλικὴν ἀπόφασιν ὑπέστη τὸν διὰ πυρὸς θάνατον διὰ τὰ κακουργήματα, τὰ ὁποῖα εἶχε διαπράξει. Θαῦμα δὲ τότε ἠκολούθησε μέγιστον, διότι ὁμοῦ μετ’ αὐτοῦ ἀνῆλθεν ἐπὶ τῆς πυρᾶς καὶ ὁ ἀείμνηστος Λέων, ὅστις καὶ ἔμεινεν ἐπ’ αὐτῆς· καὶ ἐκεῖνος μὲν ὁ ἀλιτήριος ἀπετεφρώθη τελείως καὶ ἔγινε στάκτη καὶ δικαίως ὁ ἄδικος ἠναλώθη ὑπὸ τοῦ πυρός, ὡς πυρὸς κληρονόμος καὶ ἀπῆλθεν εἰς πῦρ ἀτελεύτητον. Ὁ δὲ μέγας Ἁρχιερεὺς καὶ θαυματουργὸς Λέων ἐξῆλθεν ἀπὸ τὴν φλόγα ἀβλαβὴς πρὸς θάμβος καὶ ἔκπληξιν τῶν ὁρώντων καὶ οὔτε κἂν τὰ ἱερὰ αὐτοῦ ἄμφια ἐτόλμησε νὰ καύσῃ τὸ πῦρ οὐδόλως, ἢ ἔστω μίαν τρίχα ἀπὸ τὴν σεβασμίαν καὶ πανίερον αὐτοῦ κεφαλήν, καθὼς εἰς τὴν Βαβυλῶνα τὸν καιρὸν τοῦ Ναβουχοδονόσορος εἰς τοὺς Ἁγίους Τρεῖς Παῖδας ἐγένετο τοιοῦτον φρικτὸν τεράστιον, τὸ ὁποῖον βλέποντες οἱ παρόντες ἐξέστησαν καὶ ἐδόξαζον μεγαλοφώνως τὸν Κύριον, ὅστις ἐνεργεῖ τοιαῦτα θαυμάσια διὰ νὰ δοξάσῃ τοὺς δούλους του.
Αὐτὴ ἡ φήμη ἔφθασεν εἰς ὅλα τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης· ὅθεν ὁ προρρηθεὶς βασιλεὺς ἔστειλε πρὸς τὸν Ἅγιον γράμματα καὶ τὸν προσεκάλει νὰ ὑπάγῃ εἰς Κωνσταντινούπολιν νὰ τὸν ἀπολαύσῃ καὶ νὰ λάβῃ τὴν εὐλογίαν του· ὅθεν ἀπῆλθε διὰ νὰ μὴ παρακούσῃ τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα· ὁ δὲ Αὐτοκράτωρ εὐλαβῶς καὶ σεβασμίως τὸν ἐτίμησε, βλέπων ἐκείνην τὴν σεμνοπρέπειαν τῆς ἀγγελικῆς διαγωγῆς καὶ τὴν Χάριν καὶ λαμπρότητα τοῦ Πνεύματος καὶ τὴν τῶν ἀπορρήτων τεραστίων ἐνέργειαν· διότι ἐτέλεσε καὶ ἐκεῖ εἰς τὴν βασιλεύουσαν πολλὰ θαυμάσια, ἐκτὸς δὲ τῶν ἄλλων ἔβαλε κάρβουνα ἀνημμένα καὶ θυμίαμα εἰς τὸ ράσον του καὶ τοὺς ἐθυμίασεν εἰς δόξαν καὶ μεγαλοπρέπειαν Θεοῦ· ὅθεν, ἰδόντες τοιοῦτον θαυμάσιον, ἐξέστησαν ἅπαντες καὶ τὸν κατευώδωσαν μὲ πολλὴν τιμήν, ὡς ἔπρεπε.