βλέποντες δὲ οἱ παριστάμενοι τοιοῦτον φρικτὸν τεράστιον ἐξεπλάγησαν καὶ ἔκτισαν ἐκεῖ Ἐκκλησίαν τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων [4]. Ὄχι δὲ μόνον τὸν Ναὸν τοῦτον, ἀλλὰ καὶ ἕτερον κάλλιστον καὶ περίβλεπτον ᾠκοδόμησεν ὁ Ὅσιος εἱς τὸ ὄνομα τῆς Παρθενομάρτυρος Λουκίας [5], ἡ ὁποία ἐμαρτύρησεν ἐκεῖ εἰς τὴν Κατάνην, εἰς αὐτὸν δὲ τὸν Ναὸν εὑρίσκεται τώρα τὸ πάνσεπτον καὶ τίμιον λείψανον τοῦ θαυμασίου τούτου Λέοντος, ἀπὸ τοῦ ὁποίου ἱεροῦ Λειψάνου ἀναβλύζει, ὡς ἀπὸ πηγῆς ἀενάου, μυρίπνοον ἔλαιον παντοίων κακῶν ἀποσοβητήριον, παθῶν ἀλεξιτήριον καὶ δαιμόνων φυγαδευτήριον· διότι, ὅσα θαύματα ἐτέλεσε ζῶν ὁ τρισόλβιος, τόσα καὶ ἔτι περισσότερα ἐτέλεσε μετὰ θάνατον, ἀλλὰ καὶ μέχρι σήμερον δὲν παύει ἀπὸ τοῦ νὰ τελῇ καθ’ ἑκάστην τὰ αὐτὰ καὶ νὰ ἰατρεύῃ πᾶσαν ἀσθένειαν, ἐκείνων οἵτινες τὸν ἐπικαλοῦνται μετὰ πίστεως, τὰ ὁποῖα δὲν γράφομεν ἐδῶ ὅλα, χάριν συντομίας, μόνον μίαν θαυματουργίαν ἐξαισίαν θὰ εἴπωμεν, τὴν ὁποίαν ἐτέλεσεν ἔτι ζῶν ὁ Ἅγιος, καὶ ἐκ τῆς ὁποίας ἔγινεν εἰς ὅλον τὸν κόσμον περιβόητος, ἀπ’ αὐτὴν δὲ τὴν τερατουργίαν νὰ ἐννοήσητε πόσην παρρησίαν εἶχε πρὸς Χριστὸν τὸν Θεὸν ὁ θεόπνευστος.

Εἰς τὴν νῆσον τῆς Σικελίας ἦτο εἷς λεκανομάντης, ὀνόματι Ἡλιόδωρος, ὅστις διὰ συνεργίας δαιμόνων ἔκαμνε σημεῖα καὶ τέρατα, ἐπερίσσευε δὲ οὗτος εἰς τὴν κακίαν Ἰαννῆν, Ἰαμβρῆν καὶ Σίμωνα τοὺς μάγους, ἐπειδὴ εἶχεν εἰς ἑαυτὸν ὅλην τὴν διαβολικὴν ἐνέργειαν. Οὗτος ἦτο υἱὸς εὐγενοῦς τινος πατρικίας Χριστιανῆς, Βαρβάρας ὀνόματι, καὶ ἐνομίζετο Χριστιανός ἀλλὰ παιδιόθεν ἦτο θρασὺς καὶ ὑπερήφανος καὶ ἐπεθύμει νὰ γίνῃ ἔπαρχος τῆς πόλεως, διὰ νὰ κάμνῃ ἀναίσχυντα τὰ κακά του θελήματα. Ἀλλὰ δὲν ἦτο θέλημα Θεοῦ νὰ λάβῃ τοιοῦτον ὑπέρτατον ἀξίωμα, ὡς ἀνάξιος. Ἐτράπη λοιπὸν εἰς ἀλλο τόλμημα ὁ παμμίαρος· εὗρε δηλαδὴ Ἰουδαῖον τινὰ ἐπίσημον εἰς τὰς μαγείας καὶ γοητείας, μὲ τὸν ὁποῖον ἔγινε φίλος καὶ τὸν παρεκάλεσε νὰ τὸν βοηθήσῃ νὰ λάβῃ τὸ ποθούμενον ἀξίωμα, αὐτὸς δὲ τοῦ ἔδωσεν ἐπιστολήν τινα καὶ τοῦ λέγει· «Ὕπαγε τὸ μεσονύκτιον εἰς τοὺς τάφους τῶν ἀρχόντων, ἀνέβα ἐπάνω εἰς μίαν στήλην καὶ ἐκεῖ θέλει ἔλθει κάποιος φοβερὸς εἰς τὴν θέαν· ἀλλὰ μὴ δειλιάσῃς ἐὰν σοῦ εἰπῇ νὰ κατέβῃς, μὴ ὑπακούσῃς ἕως νὰ σοῦ ὑποσχεθῇ ὅτι θὰ κάμνῃ ὅλα τὰ θελήματά σου». Τότε ὁ βδελυρὸς Ἡλιόδωρος ἐπῆγεν εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον χαρούμενος καὶ ρίπτων ὑψηλὰ εἰς τὸν ἀέρα τὴν ἐπιστολήν, εἶδε τὸν διάβολον ἔφιππον ἐπί τινος ἐλάφου καὶ τοῦ λέγει· «Τί χρειάζεσαι ἀπὸ ἐμέ;». Ὁ δὲ Ἡλιόδωρος ἀπεκρίθη· «Θέλω νὰ μοῦ κάμῃς ὅ,τι ποθῶ καὶ ὀρέγομαι». Ἐκεῖνος δὲ ἀπήντησεν· «Ἐὰν δέχεσαι νὰ ἀρνηθῇς τὸν Χριστόν, θὰ σοῦ παρέχω ἀμέσως ὅ,τι μοῦ ζητεῖς».