Τότε ὁ δυστυχὴς ἐκεῖνος ἀπηρνήθη τὸν Χριστὸν καὶ συνετάχθη μὲ τὸν δαίμονα, ὅστις τοῦ ἔδωσε τον πλέον δυνατὸν εἰς τὴν κακίαν καὶ πονηρότατον διάβολον, ὀνομαζόμενον Γάσπαρον, τὸν ὁποῖον ἐπρόσταξε νὰ στέκεται πλησίον αὐτοῦ, νὰ τοῦ ὑποτάσσεται πάντοτε, ἐκτελῶν ὅλα τὰ προστάγματα αὐτοῦ. Ταῦτα προστάξας ὁ ἄρχων τοῦ σκότους ἔγινεν ἄφαντος ὁ ἀντίθεος, ὁ δὲ ἀπατεὼν καὶ ἀρνησίθεος Ἡλιόδωρος ἔμεινε χαρούμενος, μὴ γινώσκων, ὁ ἄφρων καὶ δείλαιος, τὴν τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος αὐτοῦ ἀπώλειαν· διότι δὲν ἐκόλασε μόνον τὴν ψυχήν του αἰώνια, ἀλλὰ κατὰ τὴν δικαιοκρισίαν τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς παρούσης ζωῆς ἐστερήθη, γενόμενος πυρὸς παρανάλωμια, ὡς τοῦ πυρὸς τῆς ἀτελευτήτου κολάσεως κληρονόμος, καθὼς προβαίνοντες εἰς τὸν λόγον θέλομεν ἱστορήσει. Διότι ὁ νέος οὗτος ἀποστάτης καὶ τοῦ Ἑωσφόρου ἐφάμιλλος, μὴ λαμβάνων κατὰ νοῦν τὸ ἀνίκητον τῆς θείας Δυνάμεως, ἐπεχείρει νὰ κακοποιῇ τοὺς εὐσεβεῖς, ὁ ἀσεβὴς καὶ ἐπίβουλος, ἐπιβουλὰς καὶ κακώσεις καθ’ ἑκάστην κατ’ αὐτῶν μηχανώμενος καὶ ὅλους ἐτάρασσε μὲ φαντασίας καὶ γοητείας, ὁ ἐπικατάρατος· ὄχι δὲ μόνον ἐκεῖ εἰς τὴν Μητρόπολιν τῆς Κατάνης, ἀλλὰ περιερχόμενος καὶ τὰς λοιπὰς πόλεις καὶ χώρας τῶν Σικελῶν ἐτάρατε μὲ τὰς μαγείας του ἅπαντας, ἕνεκα δὲ τούτου καὶ ἀπεφασίσθη ὑπὸ τοῦ βασιλέως εἰς θάνατον. Ἀλλὰ τὰς μὲν μαγείας καὶ τὰ διαβολικὰ τεχνάσματα τοῦ ἐπαράτου Ἡλιοδώρου, διὰ τῶν ὁποίων κατώρθωνε νὰ διαφεύγῃ τὴν σύλληψιν ὑπὸ τῶν βασιλικῶν ἀπεσταλμένων, ἂς ἀφήσωμεν διὰ νὰ μὴ μολύνωμεν τὰς ἀκοάς σας, ἂς ἔλθωμεν δὲ εἰς τὸ κάκιστον τέλος τὸ ὁποῖον, καθὼς τοῦ ἔπρεπεν, ἔλαβε.

Πολλάκις ὁ Ἀρχιερεὺς Λέων, ὡς συμπαθέστατος ποιμήν, τὸν ἐνουθέτησε μὲ χρηστότητα χριστομίμητον, καὶ τὸν παρεκάλει νὰ παύσῃ τὰς κακουργίας του, διὰ νὰ μὴ κολασθῇ ὁ τρισάθλιος, ἀλλὰ μᾶλλον χειρότερα ἔκαμνε, νομίζων φλυαρίας τὰς τοῦ Ἁγίου νουθεσίας καὶ παραγγέλματα· καὶ προστιθεὶς ἀνομίαν εἰς ἀνομίαν, ἐτόλμησεν ὁ πάντολμος νὰ εἰσέρχεται εἰς τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ περιπαίζῃ καὶ νὰ χλευάζῃ τὰ Ἄχραντα καὶ θεῖα Μυστήρια. Ἡμέραν μάλιστά τινα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἦτο μεγάλη ἑορτὴ καὶ ἐλειτούργει ὁ Ἅγιος, εἰσῆλθεν ὁ ἐναγὴς Ἡλιόδωρος καὶ ἐχόρευε λακτίζων ἀτάκτως καὶ λέγων φλυαρίας καὶ βλασφημίας διὰ νὰ προξενῇ γέλωτας, ἐκαυχᾶτο δὲ ὅτι θὰ κάμῃ τὸν Ἅγιον καὶ ὅλους τοὺς ἄλλους ἐκεῖ ἐκκλησιαζομένους νὰ χορεύωσι.