ΒΕΝΔΙΜΙΑΝΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη εἰς τὴν Μεγάλην Μυσίαν [1] περὶ τὰ μέσα τοῦ Ε’ αἰῶνος ἐκ γονέων εὐγενῶν καὶ πλουσίων, ἐχρημάτισε δὲ μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου τοῦ ἐν τῷ Βουνῷ [2]. Μετὰ δὲ τὴν κοίμησιν τοῦ Ὁσίου Αὐξεντίου, εὑρὼν πέτραν ἐσχισμένην, ἔκτισεν ἐντὸς αὐτῆς μικρὸν κελλίον εἰς τὸ ὁποῖον ὑπέμεινεν ἔτη τεσσαράκοντα δύο, ποιήσας μεγάλους ἀγῶνας καὶ νίκας κατὰ δαιμόνων. Ἂς ἴδωμεν ὅμως τὸν πλατύτερον Βίον του καθὼς εὑρήκαμεν τοῦτον εἰς παλαιόν τι σύγγραμμα.
Τὸ ἔαρ ἀγαπῶσιν ὅλα τὰ πτηνά, αἱ μέλισσαι, τὰ ἀρνία καὶ τὰ ἐπίλοιπα ζῷα ἐκ φύσεως, διότι τὸ ἔαρ εἶναι εἰς ὅλα γλυκύτατον καὶ τὰ μὲν πετεινὰ τοῦ ἀέρος κελαδοῦσιν ἡδύτατα· αἱ δὲ μέλισσαι, εἰς διαφόρους λειμῶνας περιπετώμεναι, ἐπισυνάγουσι τῆς δρόσου τὸ καθαρὸν καὶ κατασκευάζουσι τὸ ἄριστον μέλι, μὲ τὸ ὁποῖον γλυκαίνουσι τὴν γεῦσιν ἡμῶν. Ὄχι δὲ μόνον τὰ ζῷα ἀνακαινίζονται, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀναζωογονοῦνται καὶ χαίρουσιν. Καθὼς λοιπὸν τὸ ἔαρ εἶναι δι’ ὅλα τὰ ζῷα γλυκύτατον, οὕτως εἶναι καὶ ὁ Βίος τῶν μοναστῶν εἰς τοὺς ἐναρέτους ἡδύτατος, ἐπειδὴ συζηλώνουν καὶ αὐτοὶ τῶν ὁμοίων τὰ ἀνδραγαθήματα καὶ μιμούμενοι τὰ πετεινὰ τοῦ ἀέρος εἰς τὸ κελάδημα, ᾄδουσι καὶ αὐτοὶ ψαλμικῶς τὰ τῶν Πατέρων παλαίσματα· ὁμοίως μιμοῦνται καὶ τὰς μελίσσας εἰς τὴν ἐργασίαν, ἀπανθιζόμενοι καὶ συνάγοντες τὰς δρόσους τῆς ἀσκήσεως καὶ τρεφόμενοι μὲ τὰ διδάγματα τῶν Ὁσίων, ὡς ἀρνία πρώϊμα ἀνακαινίζονται καὶ γίνονται εἰς τὸ γήϊνον σῶμα ἀντὶ ἄνθρωποι, θεοὶ κατὰ Χάριν. Ἓν ἀπὸ τούτους εἶναι καὶ ὁ μακάριος οὗτος Βενδιμιανός, ὁ σήμερον ἑορταζόμενος, τοῦ ὁποίου τὸν Βίον θέλομεν ἱστορήσει ἐνταῦθα μὲ βραχυλογίαν.
Οὗτος ἐγεννήθη εἰς τὴν Μεγάλην Μυσίαν, ὡς εἴπομεν, ἥτις ἦτο καὶ τὸν παλαιὸν καιρὸν τιμωμένη ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας, καθὼς καὶ τώρα εἶναι πανταχοῦ σεβομένη διὰ τὸ πιστὸν καὶ φιλόχριστον καὶ τὴν ἐνάρετον πολιτείαν τῶν πολιτῶν αὐτῆς, τῶν ὁποίων ἡ φήμη τῶν καλῶν ἔργων ἔφθασεν ἕως τὴν Βρετανίαν καὶ Ἰταλίαν καὶ ἕως τὰς στήλας τοῦ Ἡρακλέους [3]. Διὰ νὰ ἀποδείξῃ λοιπὸν ἀληθῆ τὴν καλὴν αὐτὴν φήμην ἡ Μυσία ἐβλάστησε καὶ τὸν καλὸν τοῦτον Βενδιμιανόν, ὅστις τοσοῦτον ἐπόθησε τὴν ἀκτημοσύνην ἀπὸ νεότητος, ὥστε, δὲν ἀπέκτησε χρυσὸν ἢ ἄργυρον ἢ χαλκὸν εἰς τὴν ζώνην αὐτοῦ, ἀλλὰ περιεπάτει μονοχίτων, χωρὶς ἄλλο ἔνδυμα καὶ ἀνυπόδητος· καὶ οὔτε κἂν σακκούλι δὲν ἐβάσταζε διὰ νὰ βάζῃ τὸν ἄρτον του, κατὰ τὸ Δεσποτικὸν πρὸς τοὺς Ἀποστόλους πρόσταγμα [4]· καθὼς δὲ ἦτο τὸ σῶμα γεγυμνωμένον ἔξωθεν,