Σελίδα 6 από 6
γυνή τις εὐσεβὴς καὶ φιλόθεος ἐπεμελήθη καὶ ἐκόσμησε τὸν τάφον των. Μαθοῦσα δὲ καὶ ἡ εὐσεβὴς ἐκείνη χήρα καὶ γραῖα τὴν τελείωσιν τοῦ Ἁγίου, δὲν ἐλησμόνησε τὴν παραγγελίαν αὐτοῦ καὶ κάθε χρόνον τὸν ἑώρταζεν. Ἐσυνήθισαν δὲ καὶ πολλοὶ ἄλλοι εἰς τοῦτο μιμηθέντες αὐτὴν καὶ ἑώρταζον τὸν Ἅγιον λαμπρῶς, πάντες δὲ ἀπελάμβανον τὰς εὐλογίας καὶ τὰς ἀντιδόσεις πλουσιοπαρόχως.
Ἐμαρτύρησε δὲ ὁ θεῖος Βλάσιος εἰς τὴν πόλιν Σεβάστειαν, ὅταν εἰς αὐτὴν ἡγεμόνευεν, ὡς εἴπομεν, ὁ Ἀγρικόλας, ἀπὸ τὸν ὁποῖον καὶ τὸ μαρτυρικὸν τέλος καὶ τὸν διὰ Χριστὸν θάνατον ὑπέφερε. Καὶ νῦν μὲν ἐν οὐρανοῖς ἀπολαμβάνει τὴν ἐν Χριστῷ ζωὴν διὰ παντὸς εὐφραινόμενος, χαρίζων εἰς ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐπικαλοῦνται μετὰ πίστεως, σωτηρίαν ψυχῆς τε καὶ σώματος εἰς δόξαν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σὺν τῷ Πατρὶ καὶ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Σεβάστεια· ἀρχαία πόλις τῆς ἀνατολικῆς Μικρᾶς Ἀσίας κειμένη εἰς τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους Γκούρλιουκ-Ντὰγ καὶ κατὰ τὸν ἄνω ροῦν τοῦ Ἅλυος ποταμοῦ (τουρκιστὶ Κιζὶλ-Ἰρμάκ). Ἡ σημερινὴ πόλις κεῖται πλησίον τῆς ἀρχαίας πόλεως Σεβαστῆς, ἐκ τῆς ὁποίας καὶ ἔλαβε τὸ ὄνομα. Πρὸς Δυσμὰς τῆς Σεβαστείας ὑπῆρχεν ἄλλοτε ἡ λίμνη τῆς Σεβαστείας εἰς ἥν, ὡς θὰ ἴδωμεν περαιτέρω, ἐβλήθη ὁ Ἅγιος Βλάσιος καὶ εἰς τὴν ὁποίαν ἐμαρτύρησαν καὶ οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα Μάρτυρες ἐπὶ Λικινίου ἐν ἔτει τκ’ (320), βλέπε τῇ θ’ (9ῃ) τοῦ μηνὸς Μαρτίου, ἐν τόμῳ Γ’ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
Ἡ Σεβάστεια κατὰ τὸν 11ον αἰῶνα, περιελθοῦσα εἰς τοὺς Ἄρμενίους, ἔγινε πρωτεύουσα τῆς Μικρᾶς Ἀρμενίας. Τὸ 1397 κατελήφθη ὑπὸ τοῦ Βαγιαζήτ. Τὸ 1400 καταλαβὼν ταύτην ὁ Ταμερλᾶνος ᾐχμαλώτισε καὶ κατέσφαξε τοὺς κατοίκους αὐτῆς, ἀφοῦ προηγουμένως εἶχε καταπατήσει διὰ τῶν ἀγρίων ἱππέων του 4000 παιδιά, τὰ ὁποῖα ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν οἱ κάτοικοι τῆς Σεβαστείας, ὅταν προσήγγιζε πρὸς τὴν πόλιν, διὰ νὰ τὸν παρακαλέσωσι νὰ λυπηθῇ αὐτούς. Ἡ Σεβάστεια καλεῖται νῦν ὑπὸ τῶν Τούρκων Σιβάζ.
[2] Ἄργαιον· τὸ ὑψηλότερον ὄρος τῆς Καππαδοκίας καὶ ὁλοκλήρου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. Ἀπὸ τῆς κορυφῆς τούτου ἡ ὁποία εἶναι πάντοτε κεκαλυμμένη ὑπὸ χιόνων καὶ ἡ ὁποία φθάνει τὰ 3961 μέτρα, φαίνεται, κατὰ τὸν Στράβωνα, ἐν εὐδίᾳ ἀφ’ ἑνὸς ἡ Μεσόγειος θάλασσα καὶ ἀφ’ ἑτέρου ὁ Εὔξεινος Πόντος. Ὑπὸ τῶν Τούρκων καλεῖται Ἐρτζὶς-Ντάγ.
