καὶ τὰ δύο τέκνα πρὸς τὴν μητέρα των λέγοντα· «Οἱ στέφανοί σας εἶναι τώρα ἕτοιμοι παρὰ τοῦ ἐπουρανίου Βασιλέως, παραδώσατε λοιπὸν καὶ ἡμᾶς εἰς τὸν Ἀθλητὴν τοῦ Χριστοῦ Βλάσιον». Καὶ τοῦτο μὲν οὕτως ἔγινεν· ὁ δὲ δήμιος βιαζόμενος ἔκοψε τὰς κεφαλὰς τῶν Ἁγίων γυναικῶν, καρπὸν οὔσας ἀληθῶς τοῦ θείου Βλασίου καὶ καύχημα τῆς ἡμετέρας πίστεως.

Τότε λοιπὸν ἔφεραν ἀπὸ τὴν φυλακὴν εἰς τὸ κριτήριον καὶ τὸν θεῖον Βλάσιον, εἰς τὸν ὁποῖον εἶπεν ὁ ἡγεμών· «Θυσιάζεις, Βλάσιε, ἢ ὄχι;». Ὁ δὲ Ἅγιος εἶπε· «Ποῖος, ἔχων γνῶσιν, ἤθελε καταδεχθῆ νὰ προσκυνῇ τοιαῦτα βδελύγματα;». Ὁ ἡγεμὼν εἶπεν· «Ἀνίσως καὶ σὲ ρίψω εἰς τὴν λίμνην, ἠμπορεῖ ὁ Θεός σου νὰ σὲ φυλάξῃ;». Καὶ ὁ Ἅγιος εἶπε πρὸς αὐτόν· «Δοκίμασε νὰ ἐννοήσῃς». Τότε ὁ ἡγεμὼν ἐπρόσταξε καὶ ἔρριψαν τὸν Ἅγιον εἰς τὴν λίμνην. Ἐκεῖνος δὲ ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐκάθητο ἀβλαβὴς ἐπάνω τῶν ὑδάτων ὡς ἐπὶ ξηρᾶς καὶ ἔλεγεν εἰς τοὺς παρεστῶτας Ἕλληνας· «Ἂν ἔχουν καὶ οἱ θεοί σας καμμίαν δύναμιν, εἰσέλθετε καὶ σεῖς νὰ ἴδωμεν». Ἀκούσαντες δὲ οἱ ἀνόητοι ἐκεῖνοι καὶ ὑπερήφανοι ἐπήδησαν ἐντὸς τῆς λίμνης, ἑξήκοντα ὀκτὼ ἄνδρες, καὶ εὐθὺς οἱ ἄθλιοι ἐπνίγησαν. Ἄγγελος δὲ Κυρίου καταβάς, ἐχαιρέτησε τὸν Ἅγιον κατὰ πολλὰ περιχαρῶς καὶ ἱλαρῶς καὶ τοῦ λέγει· «Ἔξελθε καὶ λάβε τὸν ἡτοιμασμένον σοι παρὰ Χριστοῦ στέφανον». Ὁ Μάρτυς τότε ἐξῆλθε περιπατῶν ἐπὶ τῶν ὑδάτων ὡσὰν εἰς στερεὰν γῆν, ἔλαμπε δὲ τὸ πρόσωπόν του ὥσπερ τὸν ἥλιον. Ὁ δὲ ἡγεμὼν πάλιν τοῦ εἶπεν· «Διατί, Βλάσιε, δὲν θυσιάζεις εἰς τοὺς θεούς;». Καὶ ὁ Ἅγιος τοῦ λέγει· «Ἐγὼ εἶμαι δοῦλος τοῦ Χριστοῦ καὶ δὲν προσκυνῶ δαίμονας». Ἀπελπισθεὶς λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν ἀπεφάσισε λέγων οὕτω· «Ἐπειδὴ ὁ Βλάσιος οὔτε εἰς ἐμὲ ἐπείσθη οὔτε εἰς τὴν προσταγὴν τοῦ βασιλέως, ἔπνιξε δὲ καὶ τοὺς ἑξήκοντα ὀκτὼ στρατιώτας, προστάζω νὰ τὸν ἀποκεφαλίσωσιν ὁμοῦ μὲ τὰ δύο παιδία».

Ὡς ἤκουσεν ὁ Ἅγιος τὴν ἀπόφασιν, προσηυχήθη πρὸς Κύριον λέγων· «Κύριε ὁ Θεὸς τῶν Δυνάμεων, ἐπάκουσον μου τοῦ δούλου σου καὶ δὸς τὴν βοήθειάν σου εἰς ὅποιον μὲ ἐπικαλεσθῇ, ἢ εἰς ἀσθένειαν, ἢ εἰς πᾶσαν ἄλλην ἀνάγκην πρὸς δόξαν τοῦ Ἁγίου Ὀνόματός σου». Τοιαῦτα ἐκεῖνος ηὔξατο, ὁ δὲ Θεὸς ἐπήκουσε τῆς δεήσεώς του· παραλαβὼν δὲ ὁ δήμιος τὸν Ἅγιον ἀπὸ τὸ κριτήριον ὁμοῦ μὲ τὰ δύο βρέφη τοὺς ὡδήγησεν εἰς τὸν τόπον τοῦ Μαρτυρίου καὶ ἐκεῖ ἔκοψε τὰς ἱερὰς κεφαλὰς αὐτῶν ἐπάνω εἰς μίαν πέτραν, ἔνδοθεν τοῦ τείχους τῆς Σεβαστείας. Καὶ τότε μὲν πιστοί τινες, ὡς ἠδυνήθησαν, ἔθαψαν τὸ τίμιον αὐτοῦ σῶμα μετὰ τῶν παίδων. Ὕστερον δὲ