Ἐπείσθη λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν καὶ ἔκαμε, κατὰ τὸν λόγον των· φθάσασαι δὲ ἐκεῖναι εἰς τὴν λίμνην ἔρριψαν τα εἴδωλα εἰς τὸ βάθος τῆς λίμνης, λέγουσαι· «Οὕτω σᾶς πρέπει, ἐπειδὴ σεῖς ἐγίνατε αἴτιοι νὰ πέσουν πολλοὶ εἰς τὸν βυθὸν τῆς ἀπωλείας». Τοῦτο μαθὼν ὁ ἡγεμὼν ἐξηγριώθη σφόδρα καὶ ἐπρόσταξε νὰ φέρουν τὰς γυναῖκας ἐνώπιόν του, τούτου δὲ γενομένου λέγει πρὸς αὐτάς· «Διατί μετεχειρίσθητε δόλον κατὰ τῶν θεῶν;». Ἐκεῖναι τοῦ εἶπον· «Ὁ ἀληθινὸς Θεὸς δὲν φοβεῖται ποτὲ ἀπὸ δόλους». Τότε ὁ ἡγεμὼν ἐπρόσταξε καὶ ἤναψαν κάμινον ἐντὸς τῆς ὁποίας ἀνέλυσε μόλυβον, ἔφερον δὲ καὶ σιδηρᾶ κτένια, ἀπὸ δὲ τὸ ἄλλο μέρος ἔφερον φορέματα λαμπρὰ καὶ ἔλεγεν εἰς αὐτὰς νὰ ἐκλέξουν ἓν ἀπὸ τὰ δύο, ἢ νὰ θυσιάσουν διὰ νὰ τιμηθοῦν, ἢ νὰ θανατωθοῦν μὲ ἐπώδυνον θάνατον. Μία δὲ ἀπὸ αὐτάς, μήτηρ δύο παίδων, ἁρπάσασα τὸ λαμπρὸν φόρεμα, τὸ ἔρριψεν εἰς τὴν κάμινον καὶ τὸ κατέκαυσε, τὰ δὲ δύο τέκνα της ἔλεγον· «Μὴ μᾶς ἀφήσῃς νὰ χαθῶμεν εἰς τὴν γῆν ταύτην, ἀλλὰ καθὼς μιᾶς ἔθρεψας μὲ τὸ μητρικόν σου γάλα, οὕτω πλούτισόν μας ἀπὸ Βασιλείαν οὐρανῶν». Ὁ δὲ ἡγεμὼν τότε μὲν ἐπρόσταξε καὶ κρεμάσαντες αὐτὰς τὰς ἐξέσχιζον μὲ τὰ σιδηρᾶ κτένια, θαῦμα δὲ τότε ἠκολούθησε, διότι ἀντὶ αἵματος ἔρρεε γάλα καὶ ἐφαίνοντο λαμπραὶ ὡσὰν τὰς χιόνας. Ἐπειδὴ Ἄγγελοι Θεοῦ κατελθόντες ἰάτρευον τὰ κοπτόμενα μέλη των καὶ ἔλεγον πρὸς αὐτάς· «Μὴ φοβεῖσθε· διότι ὁ καλὸς ἐργάτης δὲν πρέπει μόνον νὰ ἀρχίζῃ ἀλλὰ καὶ νὰ τελειώσῃ τὸ ἔργον, διὰ νὰ λάβῃ καὶ τέλειον τὸν μισθὸν τοῦ κόπου του· οὕτω πρέπει καὶ σεῖς νὰ τελειώσετε καλῶς τοὺς ἀγῶνας σας, διὰ νὰ ἐπιτύχετε καὶ τῆς αἰωνίου ζωῆς παρὰ Θεοῦ». Τότε ὁ ἡγεμὼν κατεβίβασεν αὐτὰς ἀπὸ τὸ ξύλον καὶ διὰ προσταγῆς του τὰς ἔρριψαν εἰς τὴν κάμινον, ἠκολούθησε δὲ πάλιν θαῦμα ὅμοιον τοῦ θαύματος τῶν Ἁγίων Τριῶν Παίδων· διότι καὶ ἡ φλόγα ἐσβέσθη καὶ αὐταὶ ἐξῆλθον ἀβλαβεῖς ἀπὸ τὴν κάμινον.

Ἡ πονηρὰ ὅμως ψυχὴ τοῦ ἡγεμόνος βλέπουσα ταῦτα ἔλεγε τὸ γενόμενον μαγείαν καὶ τὰς ἐπρόσταξε πάλιν να θυσιάσωσιν· ἐκεῖναι δὲ τοῦ εἶπον· «Μὴ πλανᾶσαι, διότι ἡμεῖς εἰσήχθημεν πλέον εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν». Θυμωθεὶς λοιπὸν ὁ ἡγεμὼν ἐπρόσταξε νὰ τὰς ἀποκεφαλίσωσι καὶ φθάσασαι εἰς τὸν τόπον τοῦ Μαρτυρίου προσηυχήθησαν αἱ Ἅγιαι, λέγουσαι· «Κύριε Βασιλεῦ, δεόμεθά σου, συναρίθμησόν μας μὲ τὴν Πρωτομάρτυρά σου Θέκλαν διὰ τῶν ἱερῶν εὐχῶν τοῦ Ἱερωτάτου Πατρὸς ἡμῶν Βλασίου, ὁ ὁποῖος ἔγινεν ὁδηγός μας πρὸς τὴν ἄθλησιν ταύτην καὶ εἰς τὴν ἀπόλαυσιν τῆς αἰωνίου ζωῆς». Οὕτω δὲ ἐκείνων προσευχομένων, ἦλθον