Καθ’ ὁδὸν τοὺς ὑπήντησεν Ἱερεύς τις καὶ λέγει τοῦ Ἁγίου δεόμενος· «Ἐλέησόν με, Πάτερ, διότι οἱ βόες μου πάντοτε ψοφοῦν». Ὁ δὲ Ἅγιος τοῦ εἶπε· «Μὲ βλέπεις δεδεμένον καὶ πρὸς βασάνους ἀπερχόμενον, καὶ μοῦ ζητεῖς βοήθειαν;». Ὁ δὲ πάλιν ἐδέετο· ὅθεν σπλαγχνισθεὶς αὐτὸν τοῦ εἶπε· «Ἄπελθε, καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κάμε τὸν τύπον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἐπικαλέσου δὲ Αὐτὸν ἐπὶ τῷ ὀνόματι τοῦ ἁμαρτωλοῦ Μοδέστου, καὶ Αὐτὸς θέλει εἶναι εἰς βοήθειαν καὶ σύστασιν τῶν βοῶν σου· καὶ ἐγὼ μὲν πηγαίνω νὰ θανατωθῶ, ἐὰν δὲ σὺ τιμήσῃς τὴν ἡμέραν τῆς τελευτῆς μου, θέλω εἶμαι καὶ ἐγὼ πάντοτε μετὰ σοῦ, ἐπικαλούμενος τὸν Θεὸν εἰς βοήθειάν σου».
Βλέποντες οἱ στρατιῶται τὸν Ἅγιον ἀργοποροῦντα εἰς τὴν συνομιλίαν του μετὰ τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, τὸν ἔδειραν λέγοντες· «Εἰς τὸν βασιλέα ἐπροστάχθημεν νὰ σὲ ὑπάγωμεν· ὅθεν βάδιζε γρήγορα διὰ νὰ μὴ κινδυνεύσωμεν καὶ ἡμεῖς διὰ σέ». Φθάσαντες δὲ εἰς τὸ βασιλικὸν κριτήριον, εἶπεν ὁ βασιλεὺς πρὸς τὸν Ἅγιον· «Πόθεν σοῦ ἐδόθη ἡ χάρις; δὲν σὲ φθάνει, ὅτι πιστεύεις τὸν Ἐσταυρωμένον ὡς Θεὸν ὁμοῦ μὲ τοὺς ὁμόφρονάς σου, ἀλλὰ ἐπλάνησες καὶ ὅλην τὴν πόλιν, καὶ σὲ πιστεύουν ὡς Θεόν;». Καὶ ὁ Ἅγιος εἶπε· «Κακομήχανε καὶ δολιώτατε ἄνθρωπε, ἐμὲ κανεὶς δὲν μὲ προσεκύνησεν ὡς Θεόν, ἀλλὰ τιμῶσιν ὡς δοῦλον Θεοῦ, προσκυνοῦσι δὲ τὸν Ἐσταυρωμένον Θεόν, καθὼς εἶπες, τὸν ὁποῖον σὺ δὲν εἶσαι ἄξιος νὰ γνωρίσῃς». Ὁ δὲ βασιλεὺς εἶπε· «Καὶ ποῖος γνωρίζει τὸν Ἑσταυρωμένον διὰ Θεόν, παρὰ σὺ καὶ οἱ σύντροφοί σου οἱ μάγοι;». Εὐθὺς τότε προσέταξε καὶ τὸν ἔδεσαν εἰς ἡμιόνους θηλυκὰς καὶ ἀγρίας κατὰ πολλά, τὰς ὁποίας ἀφῆκαν νὰ τρέχουν διὰ νὰ ἀφανισθῇ τὸ σῶμα του συρόμενον ἐπάνω εἰς τὸν πετρώδη ἐκεῖνον καὶ σκληρὸν τόπον. Ὁ δὲ Ἅγιος εὐθὺς ὡς ἥπλωσε τὰς χεῖρας του εἰς τὰς ἡμιόνους, ἐκεῖναι μὲν ἔφυγον, αὐτὸς δὲ ἐφαίνετο λελυμένος καὶ ἀβλαβής. Ἀλλ’ ὁ ἀσύνετος βασιλεύς, καὶ ταῦτα βλέπων, δὲν ἀντελαμβάνετο τὴν ἀλήθειαν, ἀλλ’ ἔλεγε πρὸς τὸν Ἅγιον· «Αἱ μαγεῖαι σου μέλλουν νὰ θανατώσουν καὶ τὰς ἡμιόνους». Ὅθεν δέσαντες καὶ ἐκ δευτέρου τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας αὐτοῦ, τὸν ἔδεσαν καὶ εἰς τὰς ἡμιόνους καὶ δέροντες αὐτὰς τὰς ἐβίαζον μεγάλως νὰ τρέχουν. Ὁ δὲ τοῦ Χριστοῦ Μάρτυς συρόμενος ἔλεγεν· «Ἐὰν ὁ Θεὸς μεθ’ ἡμῶν οὐδεὶς καθ’ ἡμῶν».