Εἰς ὀλίγον καιρὸν ἀπέθανεν ἡ γυνὴ τοῦ χρυσοχόου καὶ μετ’ ὀλίγον ἠσθένησε καὶ ὁ χρυσοχόος, ὅστις βλέπων ἐπερχόμενον τὸν θάνατον ἔκαμε διαθήκην καὶ ἀφῆκε κληρονόμους ὁμοῦ μὲ τοὺς δύο υἱούς του καὶ τὸν ἱερὸν Μόδεστον· ἀφοῦ δὲ ἐκοιμήθη ἐκεῖνος, διένειμεν ὁ Μόδεστος τὸ ἰδικόν του μερίδιον εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ τὰ ὀρφανά, αὐτὸς δὲ ἀνεχώρησεν ἔξω ἀπὸ τὰς Ἀθήνας βόσκων πρόβατα καὶ διερχόμενος ζωὴν ἀσκητικήν. Οἱ δὲ τοῦ χρυσοχόου υἱοί, μὴ ὑποφέροντες νὰ βλέπωσι τὸν Ἅγιον τιμώμενον ἀπὸ ὅλους, τί πράττουσιν; Ἐπειδὴ αὐτοὶ ἔμελλον νὰ ὑπάγωσιν εἰς τὴν Αἴγυπτον διὰ νὰ ἐμπορευθοῦν, κατέπεισαν καὶ τὸν μακάριον τοῦτον Μόδεστον νὰ ὑπάγῃ μαζί των. Ἐκεῖ δὲ πηγαίνοντες ἐπώλησαν ὡς δοῦλον τὸν Ἅγιον εἰς ἄπιστον ἄνθρωπον, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἔλαβε πολλὰ δεινὰ ὁ τρισόβλιος εἰς διάστημα ἑπτὰ ὁλοκλήρων ἐτῶν. Ἀλλ’ ὁ Ἅγιος διὰ θερμῆς καὶ ἐπιμόνου προσευχῆς του ἠλευθέρωσε τὸν αὐθέντην του ἐκεῖνον ἀπὸ τὴν πλάνην τῆς ἀπιστίας καὶ κατέπεισεν αὐτὸν νὰ πιστεύσῃ εἰς τὸν Χριστὸν καὶ νὰ βαπτισθῇ. Ἀλλὰ καὶ πάσχοντα ἀπὸ δεινὴν ἀσθένειαν, ὑγιᾶ τοῦτον ἐποίησεν. Ἀφοῦ δὲ ἐκεῖνος ἀπέθανεν, ἐπῆγεν ὁ Ἅγιος εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα χάριν προσκυνήσεως τοῦ Ζωοδόχου Τάφου· ἐκεῖθεν δὲ ἐπῆγεν εἰς τὸ Σίναιον ὄρος καὶ ἐκεῖ ἡσυχάζων καὶ εἰς μόνον προσέχων τὸν Θεόν, πολλὰ θαύματα ἐποίησεν. Εἶτα δὲ πάλιν ἐπέστρεψεν εἰς τὸν Πανάγιον Τάφον.
Κατ’ ἐκεῖνον τὸν καιρόν, ἀπολιπὼν τὸν βίον ὁ Ἀρχιερεὺς τῶν Ἱεροσολύμων, συνηθροίσθη ὅλον τὸ πλῆθος εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ κλείσαντες τὰς πύλας τοῦ Ναοῦ καὶ σφραγίσαντες ἐπιμελῶς, ἀνέμενον ἔξωθεν, ἵνα ἴδωσι ποῖον Ἀρχιερέα καὶ Ποιμένα θέλει τοὺς ἐξαποστείλει ὁ Θεός· διότι τοιαύτην καλὴν συνήθειαν εἶχον οἱ ἄνθρωποι ἐκεῖνοι· ὁπόταν δηλαδὴ ἤθελον νὰ ἐκλέξουν νέον Ἀρχιερέα, ἔκλειον καλῶς τὰς θύρας τοῦ Ναοῦ καὶ ὅστις ἤθελε δυνηθῆ νὰ ἀνοίξῃ αὐτὰς διὰ προσευχῆς, ἐκεῖνον εὐθὺς ὡς ἄξιον ἐχειροτονοῦσαν. Τότε λοιπόν, ὡς ὑπὸ θείας Χάριτος ὁδηγηθεὶς ὁ ἱερὸς Μόδεστος, ἔφθασεν εἰς τὰς πύλας τοῦ Ναοῦ καὶ εὐθὺς διὰ τῆς προσευχῆς του αἱ θύραι ἠνοίχθησαν καὶ ὁ θεῖος Μόδεστος Ἀρχιερεὺς τοῦ Θεοῦ ἀποκατεστάθη διὰ τὴν ἁπλότητα, τὴν καθαρότητα καὶ τὴν ἀγάπην τὴν ὁποίαν εἶχεν είς τὸν Θεόν. Χειροτονηθεὶς δὲ Ἀρχιερεὺς ὁ Ἅγιος καὶ ἀγωνιζόμενος καθ’ ἑκάστην ἔτι περισσότερον, τοῦ ἐδόθη τοιαύτη Χάρις ἐκ Θεοῦ καὶ τοιαύτη πλουσιωτάτη δύναμις, ὥστε ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἄλλα θαύματα καὶ τὰς ἰατρείας, τὰς ὁποίας ἔκαμεν εἰς τοὺς ἀνθρώπους, ἐθεράπευε καὶ τὰ ζῷα καὶ ἀκούσατε ἐξ ἀρχῆς μερικὰ ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν θαυμάτων του.