Ἀνήρ τις γεωργὸς τὴν τέχνην, ἐν καιρῷ θέρους ζεύξας τοὺς βόας του καὶ βάλλων φορτίον εἰς τὴν ἅμαξαν, ἐπήγαινεν εἰς τὸ ἁλώνιόν του. Ὁ δὲ φθονερὸς διάβολος, θέλων νὰ βάλῃ εἰς κόπον τὸν δοῦλον τοῦ Θεοῦ Μόδεστον, ταράξας τοὺς βόας εἰς τὴν ὁδόν, τοὺς ἔρριψεν εἰς τὴν γῆν ὡς νεκροὺς καὶ ἀκινήτους· ὁ ἄνθρωπος λοιπὸν κλαίων ἐφώναζεν· «Ὁ Θεὸς διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Πατρὸς ἡμῶν Μοδέστου βοήθησον τοὺς βόας μου». Ὁ δὲ Ἅγιος Μόδεστος γνωρίσας διὰ τοῦ πνεύματος τὴν βλάβην τοῦ σατανᾶ ἔφθασε δρομαῖος, καὶ διὰ προσευχῆς ἤγειρε τὰ βόδια, καὶ ἀνεχώρησεν ὁ ἄνθρωπος. Πηγαίνων ὅμως ὀλίγον παρ’ ἐμπρός, ἔπεσον ταῦτα καὶ διὰ δευτέραν φοράν· ὁ δὲ Ἅγιος γνωρίσας τοῦτο διὰ τοῦ πνεύματος, ἐπανῆλθε καὶ πάλιν ταχέως καὶ ἤγειρεν αὐτά· δέσας δὲ τὴν ζώνην τὴν ὁποίαν ἐφοροῦσεν εἰς τὸν ζυγόν, λέγει εἰς τὸν γεωργόν· «Ἄπελθε, ἀδελφέ, καὶ πλέον μὴ φοβῆσαι». Τοῦτο μὴ ὑποφέρων ὁ πονηρὸς καὶ τὸν δεσμὸν τοῦ ζυγοῦ λογίζων δεσμὸν καὶ ἐμπόδιον τῆς πονηρᾶς ἐνεργείας του, ἐφώναζε κατὰ τοῦ Ἁγίου λέγων· «Ἀδικεῖς με, Μόδεστε, διότι ἰδικός μου εἶναι ὁ ἄνθρωπος οὗτος μαζὶ μὲ ὅλον τὸν κόπον του, διότι ὅσα μοῦ ἀρέσουν ἔκαμνε, τώρα δὲ ὅπου ἦλθες σὺ εἰς βοήθειάν του, κατεφρονήθην ἐγώ διότι εἰς σὲ πιστεύσας, ἐμὲ ἀπηρνήθη καὶ ἐφάνη ἀχάριστος εἰς ὅσα τὸν ἐβοήθησα πολλάκις, ὅτε μὲ ἐπεκαλεῖτο». Ὁ δὲ Ἅγιος Μόδεστος τὸν ἐπετίμησε, λέγων· «Φεῦγε, διάβολε, ἀπὸ τοῦ ἀνθρώπου, διότι ἰδικός σου τόπος καὶ κατοικητήριον εἶναι τὸ ἐξώτερον σκότος». Καὶ εὐθέως, διὰ μέσου τῆς ἐπιτιμήσεως τοῦ δικαίου, ἔγινεν ἄφαντος ὁ διάβολος ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον.

Μὲ τόσα δὲ σημεῖα καὶ θαύματα ἐδόξασεν ὁ Θεὸς τὸν Ἅγιον, ὥστε τὸν ἔκαμε θαυμαστὸν καὶ ποθεινὸν εἰς ὅλους τοὺς κατοικοῦντας τὴν ἁγίαν πόλιν Ἱερουσαλήμ. Διερχόμενος δὲ μίαν φορὰν διὰ μέσου τῆς πόλεως ὁ Ἅγιος, εὗρεν εἰς ἕν μέρος ἄνθρωπόν τινα πτωχόν, τοῦ ὁποίου ἐψόφησεν ἓν μοσχάριον καλόν, τὸ ὁποῖον εἶχε, καὶ ἐλυπεῖτο ἀπαρηγόρητα κλαίων καὶ θρηνῶν τὴν δυστυχίαν του. Τοῦτον ἰδὼν ὁ Ἅγιος εὐσπλαγχνίσθη καὶ διὰ προσευχῆς του ἀνέστησε τὸν μόσχον· ἔδραμε δὲ εἰς ὅλην τὴν πόλιν ἡ φήμη τῶν θαυμάτων του, καὶ οἱ μὲν εὐσεβεῖς ἔλεγον ἐκεῖνο, ὅπερ ἦτο καὶ ἡ ἀλήθεια, ὅτι δηλαδὴ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Μόδεστος ἦτο Ἅγιος, ἄλλοι δὲ πάλιν κακοπροαίρετοι ἔλεγον· «Ὄχι, ἀλλὰ μάγος εἶναι, καὶ διὰ μέσου τῆς μαγείας του κατορθώνει ταῦτα, ἴσως δὲ νὰ εἶναι καὶ μαθητὴς ἐπιτηδείου τινὸς ἰατροῦ, ὅμως τὸ νὰ τοῦ ἐδόθη τὸ χάρισμα τοῦτο ἀπὸ τὸν Θεὸν δὲν θέλομεν πιστεύσει ποτέ».