Σελίδα 6 από 6
Οὗτος λοιπὸν ὁ κεχαριτωμένος Θωμᾶς, ἐπειδὴ ἠγάπα τὴν ἡσυχίαν, διὰ τοῦτο, ἀφοῦ διερρύθμισε καλῶς, ὡς εἴπομεν, τὰ τοῦ Μοναστηρίου του, ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν καὶ πορευθεὶς εἰς δύσβατον καὶ ἔρημον τόπον, κατῴκησεν εἰς αὐτὸν κατὰ μόνας, ὡς νὰ ἦτο κανένα πτηνόν, διελθὼν ἐκεῖ ἔγκλειστος ὅλην τὴν ἁγίαν Τεσσαρακοστὴν καὶ οὕτως ἔζη ἡσύχως. Ἐὰν δὲ ἤθελεν ἀκολουθήσει εἰς ἀδελφόν τινα συμβεβηκός τι, τὸ ὁποῖον προεκάλει κίνδυνον ψυχῆς, τότε ὁ Ὅσιος μετέβαινεν εἰς τὸ Μοναστήριον καὶ ἐπεσκέπτετο τὸν ἀδελφὸν ἐκεῖνον καὶ τοὺς λοιπούς, εἶτα πάλιν ἐπέστρεφεν εἰς τὸν δύσβατον ἐκεῖνον τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον εὕρισκε παρηγορίαν καὶ ἀναψυχήν. Ζήσας λοιπὸν ἔτη πολλὰ ὁ ἀοίδιμος καὶ φθάσας εἰς γῆρας βαθύ, ἠσθένησεν ὀλίγον καὶ οὕτω παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Ὑποσημειώσεις
[1] Κυμινᾶς ἐκαλεῖτο ὄρος τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κείμενον μεταξὺ Βιθυνίας καὶ Παφλαγονίας. Μεταξὺ Θʹ καὶ ΙΑʹ αἰώνων ὑπῆρξε σπουδαῖον μοναστικὸν κέντρον, ἐν ᾧ διεκρίθησαν περίφημοι Ἀσκητικοὶ Πατέρες, ὡς ὁ Ὅσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης (Ἰουλ. εʹ), πρὸ τῆς μεταβάσεώς του εἰς τὸ ὄρος τοῦ Ἄθω, καὶ ὁ πνευματικὸς αὐτοῦ Πατὴρ Ὅσιος Μιχαὴλ ὁ Μαλεΐνος (Ἰουλ. ιβʹ). Μαθητὴς τοῦ Ὁσίου Μιχαήλ, πλὴν τῶν ἄλλων, ὑπῆρξε καὶ ὁ μετέπειτα αὐτοκράτωρ Νικηφόρος ὁ Φωκᾶς, ὅστις τακτικὰ μετέβαινε πρὸς τὸν πνευματικὸν αὐτοῦ Πατέρα Ὅσιον Μιχαὴλ εἰς τὸν Κυμινᾶν, ὡς ἐν τοῖς Βίοις τῶν Ὁσίων τούτων Πατέρων ἀναγινώσκομεν (βλέπε ἐν τόμῳ Ζʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», εἰς τὰς ἀνωτέρω ἡμερομηνίας).
[2] Σαγγάριος, ποταμὸς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας πηγάζει ἐκ τῶν βορείων κλιτύων τῶν Διδύμων Ὀρέων τῆς Φρυγίας (Σεϊζὶ-Ντάγ, Καρὰ-Μπουγιουκλοῦ-Ντὰγ καὶ Γιαποὺλ-Ντὰγ) καὶ ἐκβάλλει εἰς τὸν Εὔξεινον Πόντον μετὰ διαδρομὴν 700 περίπου χιλιομέτρων. Τὸ βάθος του ποικίλλει ἀπὸ 2 μέχρι 5 μέτρων καὶ τὸ πλάτος 40. Εἶναι γνωστὸς ἐν Ἑλλάδι ἀπὸ τὰς παρ’ αὐτὸν ἐπιχειρήσεις τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ κατὰ τὸ ἔτος 1921.
