Ἔκτοτε λοιπὸν ἐλευθερωθεὶς ἀπὸ τῶν πειρασμῶν ὁ θεῖος Πατήρ, ἔλαβε παρὰ Θεοῦ τὴν Χάριν νὰ θεραπεύῃ τὰς νόσους καὶ νὰ προλέγῃ τὰ μέλλοντα. Διὰ τοῦτο καὶ περισσότερον ἐξέδιδε τὸν ἑαυτόν του εἰς σκληροτέραν ἄσκησιν. Βλέπων δὲ ὅτι τὸ πλῆθος τῶν προστρεχόντων εἰς αὐτὸν ἐτάραττεν τὴν ἡσυχίαν του, ἀπεφάσισε νὰ ὑπάγῃ εἰς τὰ ἐρημικώτερα ὄρη· ὅθεν ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν ἀφῆκε τὸν μὲν μαθητήν του Ἰωάννην Ἡγούμενον εἰς τοὺς Μοναχοὺς τοῦ Μοναστηρίου, περὶ δὲ τοῦ μαθητοῦ του Πέτρου προεφήτευσεν ὅτι ἔμελλε νὰ προικισθῇ παρὰ Κυρίου μὲ τὸ χάρισμα τοῦ προορατικοῦ. Τούτου δὲ γενομένου δὲν ἐψεύσθη καὶ εἰς τοῦτο ἡ πρόρρησις τοῦ Πατρός. Ἐπειδὴ δὲ ἀνεφέραμεν περὶ τοῦ προορατικοῦ καὶ προφητικοῦ χαρίσματος τοῦ Ἁγίου, θέλομεν διηγηθῆ ἐδῶ ἓν μόνον τούτου ἀποτέλεσμα καὶ θαῦμα καὶ ἐκ τούτου καὶ μόνου θέλει δειχθῆ τὸ ὅλον προορατικόν του, καθὼς ἀπὸ τὴν ἄκραν τοῦ ἐνδύματος δεικνύεται ποῖα εἶναι ἡ ποιότης τοῦ ὅλου ὑφάσματος κατὰ τὴν δημώδη παροιμίαν.

Λέων ὁ Σοφός, ὁ εὐσεβέστατος βασιλεὺς τοῦ Βυζαντίου (886-912), ἔγραψεν ἐπὶ χάρτου ἀπορίαν του τινά, ἡ ὁποία ἐγεννήθη εἰς τὴν καρδίαν του· σφραγίσας δὲ τὸ γράμμα, ἀπέστειλεν αὐτὸ εἰς τὸν Ὅσιον, ζητῶν παρ’ αὐτοῦ τὴν λύσιν τῆς ἀπορίας ἐκείνης. Ὁ δὲ Ἅγιος προγνωρίσας τοῦτο ἔγραψε τὴν ἀπάντησιν εἰς τὴν ἀπορίαν τοῦ βασιλέως καὶ μόλις ἠννόησεν, ὅτι ἦλθεν εἰς τὸ κατώφλιον τῆς θύρας τοῦ κελλίου ὁ διακομιστὴς τοῦ βασιλικοῦ γράμματος, ἐξῆλθε καὶ ὁ Ὅσιος. Προϋπαντήσας δὲ τὸν γραμματοκομιστὴν ἔδωκεν εἰς αὐτὸν τὴν ἀπόκρισιν τοῦ βασιλικοῦ γράμματος, εἰπὼν καὶ τοῦτο· «Λάβε τὴν ἐσφραγισμένην ταύτην ἐπιστολήν, ἀδελφέ καὶ ἐπίστρεψον εἰς ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος σὲ ἀπέστειλε». Ταῦτα ἀκούσας ὁ ἄνθρωπος ἐξεπλάγη καὶ εἶπε· «Τί νὰ εἴπω, Πάτερ, εἰς τὸν ἀποστείλαντά με, διὰ τὴν λύσιν τοῦ ζητήματός του, ἀφοῦ σὺ δὲν ἔλαβες κἂν τὴν ἐπιστολήν, τὴν ὁποίαν σοῦ ἔστειλεν;». Ὁ Ὅσιος ἀπεκρίθη· «Ἀρκεῖ τοῦτο εἰς σέ, τέκνον, ἀρκεῖ, ὁ δὲ Θεὸς ἔχει τὴν περὶ τούτου φροντίδα καὶ πρόνοιαν». Τότε λαβὼν τὸ γράμμα τοῦ Ὁσίου ὁ διακομιστὴς ἐπέστρεψε πρὸς τὸν βασιλέα καὶ φανερώσας εἰς αὐτὸν ὅσα ἔλαβον χώραν, τὸν ἔκαμε νὰ ἐκπλαγῇ. Ὅταν δὲ ὁ βασιλεὺς ἀνέγνωσε τὴν ἀπόκρισιν, εἶδε δὲ καὶ τὴν ἔκβασιν τῆς ἀπαντήσεως, ἀφῆκε πᾶσαν ἄλλην μέριμναν καὶ ἐπῆγε νὰ συναντήσῃ τὸν Ὅσιον· ἀλλ᾽ ὁ ἀνυπερήφανος καὶ ὄντως ταπεινόφρων Θωμᾶς μετεχειρίσθη τρόπον κατάλληλον καὶ δὲν ἀφῆκε νὰ ὑπάγῃ πρὸς αὐτὸν ὁ βασιλεὺς νὰ τὸν ἴδῃ, νομίζων ἑαυτὸν ἀνάξιον.