Ἀλλ’ ἀφ’ ἑτέρου ἐδίσταζε, διότι δὲν εἶχεν ὁ τόπος αὐτὸς παραμυθίαν σωματικήν, καὶ τὸ χειρότερον δὲν εἶχε νερόν. Οὕτω δὲ διαλογιζόμενος ἤκουσε φωνὴν ἀπὸ τὸν οὐρανὸν λέγουσαν· «Μωϋσῆ, εἴσελθε χαίρων καὶ μὴ φροντίζῃς περὶ τοῦ ὕδατος». Τότε παρευθὺς ὑπήκουσε τὸν προστάσσοντα καὶ εἰσελθὼν ἔβαλεν ἐκεῖ κεράμιά τινα, τὰ ὁποῖα εἶχε γεμᾶτα ὕδατος. Ἀφοῦ δὲ ἔμεινεν ἱκανὰς ἡμέρας, ἔλειψε τὸ νερόν, καὶ δὲν εἶχεν εἰμὴ μόνον ὀλίγον τι.
Τότε κατὰ τύχην ἦλθον καί τινες ἀσκηταὶ νὰ τὸν ἐπισκεφθῶσι, τοὺς ὁποίους ἰδὼν ἐχάρη· βαλὼν δὲ τὸ ὀλίγον ἐκεῖνο νερόν, ὅπου τοῦ ἔμεινεν, ἐμαγείρευσεν ἔψημα φακῆς, ἵνα τοὺς φιλεύσῃ· καὶ στρώσας τράπεζαν τοὺς εἶπε νὰ καθίσωσιν, αὐτὸς δὲ εἰσῆλθεν εἰς τὸν τόπον, ὅπου εἶχε τὰ κεράμια, καὶ ἔκαμε πρὸς Κύριον δέησιν μετὰ πίστεως οὕτω λέγων· «Κύριε, ποῦ εἶναι τὸ ὕδωρ ὅπερ μοὶ ὑπεσχέθης; Ἰδοὺ ἦλθον οἱ ἀδελφοί μου, καὶ δὲν ἔχουν νὰ πίωσιν». Ἦτο δὲ καιρὸς τοῦ θέρους καὶ ἔλαμπεν ἁπανταχοῦ ὁ ὑπέρλαμπρος ἥλιος. Ἐξαίφνης ὅμως ἐφάνη ἄνω τοῦ σπηλαίου ἓν σύννεφον, τὸ ὁποῖο ἔβρεξε τόσον νερόν, ὥστε ἐγέμισαν τὰ κεράμια ἅπαντα. Ὁ δὲ Ὅσιος ἔκθαμβος γενόμενος ἐχάρη πολλὰ, εὐχαριστῶν τὸν Κύριον. Πρὸς δὲ τοὺς ἐρωτήσαντας αὐτὸν ἀδελφοὺς ὡμολόγησεν εἰς δόξαν Θεοῦ τὸ θαυμάσιον· εἶτα ἐφιλεύθησαν μὲ πολλὴν ἀγάπην δοξάζοντες τὸν εὐεργέτην Θεόν, ὅστις δοξάζει τοὺς δούλους του· ἀφοῦ δὲ ἐφιλεύθησαν, αὐτοὶ μὲν ἀπῆλθον εἰς τὰ κελλία των, ὁ δὲ Ὅσιος ἔμεινε πάλιν ἡσυχάζων καὶ ἔκρυπτε τὴν ἀρετήν του ὅσον ἠδύνατο. Ὅτι ἄλλο δὲν ἀφανίζει τοὺς κόπους τοῦ Μοναχοῦ, ὡς ἡ ἐπίδειξις τῆς ἀρετῆς καὶ τῶν ἀνθρώπων ὁ ἔπαινος· ἐκ τοῦ κατωτέρω γεγραμμένου ὑποδείγματος θὰ γνωρίσητε τὴν πολλήν του ταπεινοφροσύνην καὶ μετριότητα.
Ἐπειδὴ ἠκούσθη ἁπανταχοῦ ἡ φήμη τοῦ Ὁσίου, ὅτι ὅσον ἦτο πρότερον ἁμαρτωλός, τόσον ἔγινεν ἐνάρετος ὕστερον καὶ ἐτέλει θαυμάσια, κατὰ δὲ τὴν Γραφὴν· «Ὅπου ἐπλεόνασεν ἡ ἁμαρτία, ὑπερεπερίσσευσεν ἡ χάρις», ἐπόθησε πολὺ μέγας τις ἄρχων νὰ συνομιλήσῃ μετ’ αὐτοῦ διὰ νὰ λάβῃ τὴν εὐλογίαν του. Λαβὼν ὅθεν πολλοὺς δορυφόρους καὶ ἄλλο ὑπηρετικὸν ὁμοῦ, κατὰ τὴν ἀξίαν του, ἵππευσε τὸν χρυσοφάλαρον ἵππον του καὶ ἔφθασεν εἰς τὴν Σκήτην, εἰσελθὼν δὲ εἰς τὸ Κυριακὸν προσεκύνησε, διανείμας εἰς τοὺς ἐκεῖ Ὁσίους μεγαλοπρεπῆ δῶρα. Ἔπετα τοὺς ἠρώτησε μετὰ ζέσεως ποῦ κατοικεῖ ὁ Μωϋσῆς, οἱ δὲ τοῦ ἔδειξαν τὴν ὁδόν.