Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ μνήμη τῆς Ἁγίας Ὁσιομάρτυρος καὶ ἀθλοφόρου τοῦ Χριστοῦ ΕΛΕΣΗΣ τῆς ἐν τῇ νήσῳ τῶν Κυθήρων ἐν ἔτει τοε’ (375) ἀθλησάσης.

Ἀλλ’ ἐγὼ προσκυνῶ καὶ πιστεύω εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ὅστις ἐποίησε τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν, καὶ ὅσα φαίνονται καὶ ὅσα δὲν φαίνονται, καὶ εἰς τὸν Μονογενῆ Του Υἱόν, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἕνα Θεὸν Τρισυπόστατον, εἰς τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἐβαπτίσθην, καὶ εἰς ἐκεῖνον ἔχω τὴν ἀγάπην μου, δὲν προτιμῶ δὲ ἄλλο πρᾶγμα ὑπὲρ τὴν ἀγάπην του, οὔτε καὶ αὐτὴν τὴν ζωήν μου. Ἰδοὺ λοιπόν, σοῦ εἶπα ὅλην τὴν ἀλήθειαν καὶ ἄφες με, δός μοι τὴν συγχώρησιν καὶ ὕπαγε». Ὁ δὲ λέγει εἰς αὐτήν· «Ἄφες τὰ μωρολογήματα καὶ ἐλθὲ νὰ ὁδεύσωμεν, μή με ἀγανακτῇς καὶ θυμώσω, ἵνα μὴ σοῦ δώσω πολλὰς πληγὰς καὶ βάσανα ἀνήκουστα ἢ καὶ τέλος νὰ σὲ θανατώσω».

Τότε πάλιν ἡ μακαρία Ἐλέσα ἀπεκρίθη· «Κάλλιον, λαμβάνω αὐτά, παρὰ νὰ ἔλθω μετὰ σοῦ εἰς τὸ σκότος τῶν εἰδώλων». Ὁ δέ, θυμωθείς, ἥρπασεν αὐτὴν ἀπὸ τοὺς πλοκάμους τῆς κεφαλῆς καὶ ἔσυρε κατὰ γῆς, καὶ ἔτυπτε διὰ ράβδων, ἕως ὅτου τὴν κατεπλήγωσεν. Αὐτὴ δὲ ἔψαλλε τὸ «Ἐλέησόν με ὁ Θεός». Βλέπων ὁ Ἑλλάδιος τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης της ἔδεσεν ὀπίσω τὰς χεῖράς της καὶ τὴν ἐκρέμασεν ἀπὸ τοὺς πλοκάμους εἰς δένδρον τι κερατέας, ἐβασάνιζε δὲ αὐτὴν μὲ πικρὰς τιμωρίας καὶ φρικτοὺς δαρμούς, ἕως ὅτου ἐξέπνευσε ναὶ παρέδωκε τὴν μακαρίαν ψυχήν της εἰς χεῖρας Θεοῦ. Αὐτὸς δὲ ἔλυσε τὸ ἅγιον καὶ μαρτυρικόν της σῶμα, καὶ τὸ ἔρριψε κατὰ γῆς· ἐλθοῦσα δὲ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ ἐπ’ αὐτήν, ἀνεστήθη καὶ ἐκάθισεν, εὐχαριστοῦσα δὲ ἔλεγεν· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριε, Ποιητὰ οὐρανοῦ καὶ γῆς, ὅτι μὲ ἠξίωσας καὶ ὑπέμεινα διάφορα βάσανα διὰ τὴν ἀγάπην σου. Οὕτω παρακαλῶ νὰ μὲ βοηθήσῃς ἕως τέλους νὰ ὑπομείνω, καὶ νὰ μὲ λυτρώσῃς ἀπὸ τὰς χεῖρας τοῦ ἀσεβεστάτου καὶ τυράννου πατρός μου καὶ νὰ μὲ ἀξιώσης τῆς οὐρανίου σου Βασιλείας· ἂν δέ τις Χριστιανὸς σὲ ἐπικαλεσθῇ εἰς τὸ ὄνομά μου, σὲ παρακαλῶ νὰ τοῦ δώσῃς τὸ ζητούμενον».

Ἀκούσας ταῦτα ὁ πατὴρ τῆς Ἁγίας ἐπλήσθη θυμοῦ, καὶ ἔλαβεν εἰς χεῖρας λίθον νὰ λιθάσῃ αὐτήν, ἡ δὲ Ἁγία ἔτρεχε φεύγουσα, αὐτὸς δὲ τὴν ἐπλησίαζε μὲ πολὺν θυμόν. Τότε ἐσχίσθη μία πέτρα μεγάλη τοῦ βουνοῦ, καὶ ἐπέρασεν ἡ Ἁγία εἰς τὸ ἄλλο μέρος (ὡς φαίνεται μέχρι τῆς σήμερον ἡ πέτρα ἐκείνη), κλίνασα δὲ τὰ γόνατα προσηύχετο·


Ὑποσημειώσεις

[1] Εἰς τὴν Ἁγίαν ταύτην Ὁσιομάρτυρα πλήρη πανηγυρικὴν καὶ γλαφυρὰν Ἀκολουθίαν μετὰ Παρακλητικοῦ Κανόνος καὶ 24 Οἴκων συνέταξεν ὁ Ὑμνογράφος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας πατὴρ Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, ἅτινα ἐξεδόθησαν ὑπὸ τοῦ Μητροπολίτου Κυθήρων Μελετίου ἐν ἔτει 1961.