Μετὰ τὸν θεῖον Γρηγόριον καὶ ὁ μέγας Χρυσόστομος ἐν τῇ πρὸς Φιλιππησίους, οὕτω λέγει· «Ἂς ἐπινοήσωμεν διὰ τοὺς κεκοιμημένους ὠφέλειαν· ἂς δώσωμεν εἰς αὐτοὺς τὴν δυνατὴν βοήθειαν, ἐλεημοσύνας, λέγω, καὶ προσφοράς, ὅτι μεγάλην ὠφέλειαν καὶ πολὺ τὸ κέρδος προξενοῦσιν εἰς αὐτοὺς τὰ παρ’ ἡμῶν γινόμενα». Ὅτι οὐχ οὕτως ἁπλῶς καὶ ματαίως αὐτὰ ἐνομοθετήθησαν καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ ὑπὸ τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων παρεδόθησαν, καὶ ἐπὶ τῶν φρικτῶν Μυστηρίων νὰ μνημονεύῃ ὁ Ἱερεὺς ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων. Καὶ πάλιν ὁ αὐτὸς χρυσοῦς Ἅγιος λέγει· «Εἰς τὴν διαθήκη σου βάλε συγκληρονόμον ὁμοῦ μὲ τὰ τέκνα καὶ τοὺς συγγενεῖς σου καὶ τὸ ὄνομα τοῦ κριτοῦ, ἂς ἔχῃ δὲ μέσα ὁ χάρτης καὶ τὴν ἐνθύμησιν τῶν πτωχῶν, καὶ ἐγὼ σοῦ γίνομαι τούτων ἐγγυητής». Καὶ ὁ μέγας Ἀθανάσιος, λέγει· «κἂν εἰς τὸν ἀέρα ὁ εὐσεβὴς τελειωθεὶς διελύθη, μὴ ἀποφεύγῃς, ἀπὸ τὸ νὰ ἀνάπτῃς εἰς τὸν τάφον του κηρίον καὶ ἔλαιον, παρακαλῶν Χριστὸν τὸν Θεόν· ὅτι δεκτὰ εἶναι ταῦτα ἀπὸ τὸν Θεὸν καὶ πολλὴν προξενοῦσι τὴν ἀντίδοσιν». Ἕως νὰ φθάσῃ λοιπὸν ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ, ὅσα ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων γίνονται, ὠφέλειαν προξενοῦσι κατὰ τοὺς θείους Πατέρας, καὶ μάλιστα εἰς ἐκείνους ὅπου εἶχον πράξει ὀλίγα τινὰ καλά, καὶ ἐν μετανοίᾳ καὶ ἐξομολογήσει ἐξῆλθον ἀπὸ τὴν παροῦσαν ζωήν. Εἰ δὲ γράφονται ὀλίγα τινὰ (καθὼς πρέπει) ἐν τῇ θείᾳ Γραφῇ πρὸς σωφρονισμὸν τῶν πολλῶν, ἀλλ’ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ νικᾷ.

Πρέπει δὲ νὰ γνωρίζωμεν, ὅτι μετὰ θάνατον οἱ δίκαιοι ὅλοι θέλουν γνωρίσει ἀλλήλους, καὶ ὅσους οὐδέποτε εἶδον, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος, βεβαιώνων τὸν λόγον του ἀπὸ τὴν παραβολὴν τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου. Ὅμως ὄχι ἀπὸ σωματικὸν σημεῖον, ἐπειδὴ ὅλοι θέλουν ἔχει μίαν ἡλικίαν, τὰ δὲ φυσικὰ γνωρίσματα θέλουσι λείψει· μόνον δὲ μὲ τὸ διορατικὸν χάρισμα τῆς ψυχῆς θέλουν γνωρίζει ὁ εἷς τὸν ἄλλον, καθὼς λέγει καὶ ὁ Θεολόγος Γρηγόριος ἐν τῷ εἰς Καισάριον τὸν ἀδελφόν του ἐπιταφίῳ οὕτω λέγων· «Καισάριον ὄψομαι, φαιδρόν, ἔνδοξον, οἷος μοι κατ’ ὄναρ πολλάκις ἐφάνης, ἀδελφῶν φίλτατε». Λέγει δὲ καὶ ὁ μέγας Ἀθανάσιος ἐν τῷ ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων λόγῳ, ὅτι καὶ πρὶν τῆς κοινῆς Ἀναστάσεως οἱ Ἅγιοι ἔλαβον χάρισμα παρὰ Θεοῦ νὰ γνωρίζουν ἀλλήλους καὶ νὰ συνευφραίνωνται· οἱ δὲ ἁμαρτωλοὶ καὶ τούτου εἶναι ἐστερημένοι.