«Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὑτοῦ; ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὑτοῦ;» (Μάρκ. η’ 36-37).
Ἐκέρδησας τοῦ Κροίσου τὸ χρυσίον καὶ τοῦ Ἀλεξάνδρου τὰ κτήματα, ἀπήλαυσας τοῦ Σαρδαναπάλου τὰς τρυφάς, ἐκέρδησας ὅλον τὸν κόσμον, ποία ἡ ὠφέλειά σου, ἐάν, ἀρνησάμενος τὸν Ἰησοῦν Χριστὸν ἢ καταφρονήσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, βλάψῃς τὴν ψυχήν σου; Πᾶν τοῦ κόσμου πρᾶγμα ἔχει τὸ ἰσότιμον αὑτοῦ. Ὅθεν καὶ δι’ αὐτοῦ ἀνταλλάττεται· δίδεις χρυσίον καὶ λαμβάνεις ἰσότιμον ἀργύριον· δίδεις λίθους τιμίους, μαργαρίτας, ἀγρούς, ἀμπελῶνας, πόλεις, χώρας καὶ πᾶν ἄλλο τοῦ κόσμου πρᾶγμα, ἀλλὰ λαμβάνεις τὸ τούτων ἰσοστάσιον. Ἀπολεῖς τὸ ἕνα, ἀλλὰ κερδαίνεις ἄλλο ἰσόρροπον. Παντὸς κοσμικοῦ πράγματος γίνεται ἰσοδύναμος ἡ ἀνταλλαγή· ἡ ψυχὴ ὅμως δὲν ἔχει ἱσότιμον ἀντάλλαγμα· δὲν εὑρίσκεις ἐν τῷ κόσμῳ πρᾶγμα ἰσότιμον καὶ ἄξιον τῆς ψυχῆς. Διὰ τί δὲ ταῦτα;
«Ὃς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρὸς αὑτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων» (Μάρκ. η’ 38).
Ἰδοὺ ὁ λόγος καὶ τὸ διὰ τὶ οὐδεμίαν ὠφέλειαν ἔχει ὁ ἄνθρωπος ἐκ τοῦ κόσμου ὅλου, ὅταν βλάψῃ τὴν ψυχὴν αὑτοῦ καὶ τὸ διὰ τὶ δὲν εὑρίσκει ἀντάλλαγμα ἰσοστάσιον αὐτῆς. Διότι λέγει, ὅστις ἢ διότι ἐντρέπεται τὸ Πάθος, τὸν Σταυρὸν καὶ τὴν Ταφήν μου ἢ διὰ ἄλλην ὁποιανδήποτε αἰτίαν ἀρνεῖται τὴν ἐμὴν θεότητα καὶ περιφρονεῖ τὰς ἐντολάς μου «ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ», ἤτοι ἐνώπιον τῶν ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ ἀνθρώπων, ἐκεῖνον ἐγὼ δείξω κατῃσχυμμένον, ὅταν ἔλθω πάλιν εἰς τὸν κόσμον ἔνδοξος ὡς Θεὸς «μετὰ τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων». Καὶ αὐτὸς μὲν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ἀρνηθεὶς ὅτι εἶμαι Θεὸς καὶ καταφρονήσας τὰς ἐντολάς μου, καταισχύνει τὸ μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεώς μου καὶ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου μου· ἐγὼ δέ, ὅταν ἔλθω «ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός μου», ἵνα κρίνω τὸν κόσμον, τότε θέλω ἐμπλήσει αὐτὸν αἰσχύνης καὶ ἐντροπῆς, διότι θέλω εἴπει πρὸς αὐτόν· «Λέγω ὑμῖν, οὐκ οἶδα ὑμᾶς πόθεν ἐστέ· ἀπόστητε ἀπ’ ἐμοῦ πάντες οἱ ἐργάται τῆς ἀδικίας» (Λουκ. ιγ’ 27)· τοῦτο δὲ εἶναι ὁ χωρισμὸς ἀπὸ τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ βάσανος τῆς αἰωνίου κολάσεως.