Ἀφ’ οὗ ὅμως ἐβεβαιώθη ὅτι ζῇ καὶ ὑγιαίνει ὁ υἱός του ἐδόξασε τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὸν οἶκόν του, ὅπου ἀφιχθεὶς ἠρώτησε τὸν υἱόν του λέγων· «Τὶ ἔχεις, Μελέτιέ μου;». Ὁ δὲ παῖς ἀπεκρίνατο ὅτι δὲν ἠμπορεῖ. Τότε ὁ πατήρ του λέγει πρὸς αὐτόν· «Δός μου τὰς χεῖράς σου». Ὁ δὲ παῖς ἔδωσεν εἰς τὸν πατέρα του τὴν δεξιάν του χεῖρα, ἐπειδὴ ἡ ἀριστερὰ ἦτο κρατημένη καὶ παράλυτος. Ὅθεν ὁ πατὴρ ἐδεήθη πάλιν μετὰ δακρύων εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ὑπὲρ τῆς τελείας ἀναρρώσεως τοῦ τέκνου του καί, ὢ τοῦ θαύματος! Ὁ παῖς ἔδωσεν ἀμέσως καὶ τὴν ἀριστερὰν αὐτοῦ χεῖρα εἰς τὸν πατέρα του, διότι ἀποκατέστη ὑγιὴς καθ’ ὁλοκληρίαν ὡς καὶ πρότερον. Ὁ δὲ πατὴρ εὐχαριστήσας ἐγκαρδίως τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ἐποίησε κατόπιν καὶ κανόνα εἰς αὐτήν, ἐπειδὴ ἦτο διδάσκαλος.

Ἀγαρηνὸς δέ τις ἔχων οἰκίαν πλησίον τοῦ Ναοῦ τῆς Χρυσαφιτίσσης ἀπεφάσισε νὰ ἐπεκτείνῃ αὐτήν. Ὅθεν ἐσκέφθη νὰ κρημνίσῃ τὰ κατηχούμενα τοῦ Ναοῦ, ὅπερ καὶ ἔπραξε, κτίσας μάλιστα καὶ λουτρὸν πρὸς τὸ μέρος τῶν κατηχουμένων, διὰ νὰ πλύνηται αὐτός, αἱ γυναῖκες καὶ τὰ τέκνα του, κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν Τούρκων. Ἀλλ’ ἀκούσατε, ἀδελφοὶ Χριστιανοί, καὶ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τὸ θαῦμα! Ὅσα τέκνα εἶχεν ὁ εἰρημένος Ἀγαρηνός, ἀπέθανον ὅλα, ὡς καὶ ὅσα ἐγέννα καὶ κατόπιν ἀπεβίωσεν ἄτεκνος. Ἀλλὰ καὶ ὅστις μετέβαινεν εἰς αὐτὸ τὸ λουτρὸν νὰ λουσθῇ, ἔβλεπε γυναῖκά τινα, ἡ ὁποία ἠπείλει ὅτι θὰ τὸν πνίξῃ. Ἕνεκα τούτου οἱ ἄνθρωποι φοβούμενοι δὲν κατῴκησαν εἰς τὴν οἰκίαν αὐτὴν οὐδέποτε οὔτε Χριστιανοὶ οὔτε Τοῦρκοι. Ἔκτοτε οὐδεὶς ἐτόλμα νὰ κακοπραγήσῃ ὄχι μόνον ἐντὸς τοῦ Ναοῦ ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς αὐτοῦ, διότι ἢ θὰ ἐχωλαίνετο ἢ θὰ ἐτυφλώνετο, ἢ ἄλλο τι κακὸν θὰ ἐδοκίμαζε καὶ τὸ θαυμασιώτερον δὲν θὰ ἰατρεύετο ἐκ τοῦ κακοῦ ἄν δὲν προσεκάλει Ἱερέα τινὰ νὰ ψάλῃ παράκλησιν εἰς τὸν Ναὸν τῆς Χρυσαφιτίσσης. Ὅσοι δὲ Τοῦρκοι ἦσαν γείτονες τοῦ Ναοῦ τούτου, φοβούμενοι μὴ πάθωσι κακόν τι, προσέφερον κατὰ πᾶν Σάββατον θυμίαμα εἰς αὐτόν. Πολλοὶ δὲ Τοῦρκοι καὶ Τούρκισσαι ἀφιέρωσαν πολλάκις εἰς τὸν Ναὸν τῆς Χρυσαφιτίσσης χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ ἀναθήματα, ἀφ’ οὗ ἐλάμβανον τὴν ὑγείαν των διὰ τῆς ἐπικλήσεως τοῦ ὀνόματος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τῆς Χρυσαφιτίσσης. Ἐκ τῶν ἀνωτέρω δύνασθε νὰ καταλάβητε τὰ ἄπειρα θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐτέλεσεν ἡ πανάμωμος Δέσποινα Θεοτόκος εἰς Χριστιανοὺς καὶ ἀλλοθρήσκους, ἐπικαλουμένους τὴν ἀντίληψιν καὶ προστασίαν αὐτῆς διὰ τῆς θείας Εἰκόνος της τῆς ἐπονομαζομένης Χρυσαφιτίσσης, πρὸς δόξαν καὶ τιμὴν αὐτῆς, Ἧς ταῖς Ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεὸς ἡμῶν, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ