Τελειωθείσης λοιπὸν τῆς Ἁγίας Συνόδου καὶ ἐπειδὴ ἡ νεωστὶ ἀνεγερθεῖσα Πόλις παρὰ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου εἶχεν ἤδη ὁλοκληρωθῆ, προσεκάλεσεν ὁ ἴδιος ὅλους ἐκείνους τοὺς Ἁγίους ἄνδρας ἐκεῖσε, οἵτινες καὶ ἀπῆλθον καὶ ηὐχήθησαν αὐτὴν νὰ διαμένῃ εἰς αἰῶνας βασιλεύουσα τῶν πόλεων, ἀφιερώσαντες καὶ παραδόντες αὐτὴν εἰς τὴν προστασίαν τῆς Θεομήτορος, καθὼς ὁ βασιλεὺς ἐκέλευσε καὶ οὕτως ἀνεχώρησαν ἕκαστος εἰς τὰ ἴδια. Ἄξιον δὲ εἶναι νὰ προσθέσωμεν ἐνταῦθα καὶ τὴν κατόπιν γενομένην κατὰ τοῦ ἀσεβεστάτου Ἀρείου δικαιοκρισίαν τοῦ Θεοῦ. Διότι ἀφ’ οὗ ἡ Σύνοδος διελύθη, ὡς εἴπομεν, οἱ τοῦ Ἀρείου ὁμόφρονες, μὴ ὑποφέροντες νὰ εἶναι κεχωρισμένοι ἀπὸ τὴν Καθολικὴν Ἐκκλησίαν μετὰ τὸ ἀνάθεμα τῆς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἐνήργησαν παντοιοτρόπως καὶ παρουσιάσθη εἰς τὸν βασιλέα ὁ τῆς αἱρέσεως ἔξαρχος Ἄρειος καὶ ἔδωκεν εἰς αὐτὸν λίβελλον, ἤτοι χάρτην, εἰς τὸν ὁποῖον ἔγραφεν, ὅτι μετανοεῖ καὶ δέχεται τὰ ὅσα ἐδογμάτισεν ἡ Ἁγία Σύνοδος καὶ ζητεῖ τὴν μετὰ τῶν Ὀρθοδόξων κοινωνίαν.

Ἡ μετάνοια ὅμως αὕτη τοῦ Ἀρείου ἦτο δολερὰ καὶ πρὸς ἀπάτην κατασκευασμένη, καθὼς ἔδειξαν τὰ πράγματα ὕστερον· ἀλλ’ ἀκούσατε κατὰ σειρὰν τὰ γενόμενα. Ὅταν ὁ Ἄρειος παρουσιάσθη ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καὶ τὸν ἠρώτησεν ὁ βασιλεύς, ἂν ἀληθῶς ὁμολογῇ τὰ ὑπὸ τῆς Ἁγίας Συνόδου νομοθετηθέντα, ἐκεῖνος ἀπεκρίθη· «Ναί, βασιλεῦ, ὄντως ταῦτα ὁμολογῶ». Ταῦτα ὅμως λέγων ἀκουμβοῦσε τὴν χεῖρά του εἰς τὸ στῆθος του, ἐντὸς τοῦ ὁποίου εἶχε κεκρυμμένα τὰ ἰδικά του βλάσφημα δόγματα, τὰ ὁποῖα καὶ ὑπεδείκνυε τεχνηέντως μὲ τὴν χεῖρα αὐτοῦ. Λοιπὸν ἐπείσθη ὁ εὐσεβέστατος βασιλεὺς καὶ νομίζων ὅτι ἡ μετάνοια αὐτοῦ ἦτο ἀληθής, ἀπῄτησεν ἀπὸ τὸν Πατριάρχην τῆς Πόλεως, τὸν θεῖον Ἀλέξανδρον, νὰ δεχθῇ τὸν Ἄρειον εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ συλλειτουργήσῃ μετ’ αὐτοῦ. Ὅμως ὁ θεῖος ἐκεῖνος ἀνήρ, γνωρίζων τὴν δυστροπίαν τοῦ Ἀρείου, δὲν ἀνεπαύετο εἰς τὸ νὰ δεχθῇ αὐτόν, διότι ἀμφέβαλλε διὰ τὴν μετάνοιάν του. Μὴ δυνάμενος ὅμως νὰ ἀντείπῃ εἰς τὸν βασιλέα, κατέφυγεν εἰς τὸν Θεόν, τὸν εἰδότα τὰ κρύφια τῶν ἀνθρωπίνων καρδιῶν καὶ Αὐτὸν παρεκάλει μετὰ θερμῶν δακρύων, νὰ δείξῃ ἄνωθεν σημεῖον, ἂν εἶναι ἀρεστὸν εἰς Αὐτὸν ἢ ὄχι, τὸ νὰ συγκοινωνήσῃ μὲ τὸν Ἄρειον. Μάλιστα λέγεται ὅτι δεόμενος πρὸς τὸν Θεόν, ἔλεγεν «Ὦ, Δέσποτα, εἰ αὔριον ὁ Ἄρειος συνάγεται, ἆρον ἐμὲ ἐκ τῆς ζωῆς».