ΕΝΙΚΗΘΗ τέλος πάντων ὁ θάνατος, ἐσκυλεύθη ὁ ᾍδης, ἐδιώχθη ἀπὸ τὸ Βασίλειον ὁ διάβολος, ἠλευθερώθημεν καὶ ἡμεῖς οἱ κατασκλαβωμένοι ἀπὸ τὴν τυραννίαν τοῦ δαίμονος. Χαρῆτε λοιπὸν καὶ σεῖς, ὦ φιλέορτοι ἀκροαταί, σήμερον, διότι ἀνέστη ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου καὶ ἐκηρύχθη ἡ λύτρωσις τοῦ ἀνθρώπου. Σήμερον λάμπουσιν εἰς τὸν οὐρανὸν οἱ ἀστέρες μὲ περισσοτέραν λάμψιν, ἀπαυγάζει τηλαυγέστερον ἡ σελήνη μὲ τὰς ἀργυροειδεῖς ἀκτῖνας της καὶ φωταγωγεῖ ὁ κυκλοστεφανωμένος ἥλιος λούων μὲ χρυσᾶς λαμπηδόνας ὅλον τὸ περίγειον ἐνδιαίτημα. Σήμερον γλυκοκελαδοῦσιν ἐναρμόνια πάντα τὰ εὐηχέστατα ἀηδόνια, ἐμφυσοῦσιν οἱ ζέφυροι, πρασινίζουν αἱ πεδιάδες, ἀνθοῦσιν οἱ κῆποι, σκιρτῶσι τὰ ζῷα, ψάλλουν αἱ Μοῦσαι καὶ ἀντιβοοῦσιν αἱ οὐράνιαι σάλπιγγες τῶν Ἀγγέλων, διὰ τὴν ἐλευθερίαν καὶ λύτρωσιν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Σήμερον τέλος καὶ οἱ σεβάσμιοι οὗτοι καὶ ἱεροὶ Ναοὶ ἐστολισμένοι ἀπὸ κάθε μέρος μὲ πνευματορρήτορας Διδασκάλους, Ἀποστόλους, Μάρτυρας, Προφήτας, ἐγερθέντας ἀπὸ τοὺς τάφους, ψάλλουσι διὰ τὴν ἐλευθερίαν μας καὶ βοῶσιν· «Αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν εποίησεν ὁ Κύριος, ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ».

Ὦ ἀγαλλίαμα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους! Ὦ ἀπελύτρωσις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως! Ἀλλ’ ἐν τῷ μεταξὺ τόσων μεγάλων καὶ θαυμαστῶν ἔργων, τὰ ὁποῖα βλέπετε σήμερον, ὦ λαμπροφορεμένοι Ὀρθόδοξοι πανηγυρισταί, μὲ τὰ ὁποῖα εὐαγγελίζεσθε τὴν σωτηρίαν σας, ἐγὼ σᾶς παρακαλῶ νὰ μὴ φαντάζεσθε κατὰ τὴν ὥραν ταύτην τὸν λαμπροφόρον Ἀρχάγγελον κυλίοντα τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου, οὔτε ἐκεῖνον τὸν σεισμόν, διὰ τὸν ὁποῖον οἱ φυλάσσοντες στρατιῶται γίνονται ὡσεὶ νεκροὶ ἀπὸ τὸν φόβον, οὔτε ἐκεῖνον τὸν ἀγῶνα μὲ τὸν ὁποῖον οἱ Ἀρχιερεῖς καὶ ὁ Πιλάτος σπουδάζουν νὰ δωρήσουν εἰς τοὺς στρατιώτας τόσα ἀργύρια, διὰ νὰ συκοφαντήσουν τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Χριστοῦ. Σταθῆτε ὀλίγον εἰς τὸ νὰ θεωρῆτε ἐκεῖθεν τὸν Πέτρον καὶ Ἰωάννην, ἐδῶθεν τὰς Μυροφόρους γυναῖκας καὶ τὴν Μαγδαληνὴν Μαρίαν, βαστάζουσαι τὰ μύρα διὰ νὰ ἀλείψωσι τὸν Ἰησοῦν· ἐκεῖνοι νὰ τρέχουν εἰς τὸ μνημεῖον καὶ καταβαίνοντες μέσα νὰ ψηλαφῶσι τὰ ὀθόνια μόνον καὶ τὸ σουδάριον, αὗται νὰ τὰς συναπαντᾷ ὁ Ζωοδότης Χριστὸς καὶ νὰ λέγῃ πρὸς αὐτάς· «Χαίρετε... ὑπάγετε, εἴπατε τοῖς ἀδελφοῖς καὶ τῷ Πέτρῳ, ὅτι προάγω ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν, κἀκεῖ με ὄψονται» (Ματθ. κη’ 710, Μάρκ. ιϛ’ 7).