ΝΙΚΗΤΑΣ, ὁ τῆς νίκης φερώνυμος καὶ τοῦ Χριστοῦ στρατιώτης γενναιότατος, ὁ περικαλλὴς καὶ θαυμάσιος, ἐγεννήθη ἀπὸ γονεῖς περιφανεῖς καὶ πλουσίους, τὸ γένος Γότθους. Τὸ γένος τοῦτο εἶναι βάρβαρον καὶ σκληρόν, καὶ κατοικεῖ εἰς τὸν ποταμὸν Ἴστρον [1], ὅστις κατὰ τὴν ἐγχώριον γλῶσσαν λέγεται Δούναβις. Ἀνετράφη δὲ ὁ Ἅγιος Νικήτας μὲ βάρβαρα καὶ ἀπάνθρωπα ἤθη, καθὼς ἦτο ἑπόμενον κατὰ τὸ τοπικὸν ἔθος νὰ τὸν ἀναθρέψουν οἱ γονεῖς αὐτοῦ. Ἐπειδὴ ἂν καὶ ἦσαν πλούσιοι καὶ ἔνδοξοι, ὅμως δὲν ἦτο ἀκόλουθον νὰ μὴ εἶναι ὅμοιοι μὲ τοὺς λοιποὺς Γότθους· τοῦτο δὲ εἶναι τὸ πλέον θαυμασμοῦ ἄξιον, ὥστε καὶ νὰ ἀπορήσῃ κανείς. Ὅτι μολονότι ἀπὸ τοιούτους γονεῖς ἐγεννήθη καὶ ἀνετράφη, δὲν ἐνόθευσεν ὅμως τὴν ἔμφυτον τῆς ψυχῆς του εὐγένειαν.
Ἐξ οἰκείας ὅθεν ἀγαθῆς προαιρέσεως ἐφάνη ὁ θεῖος Νικήτας εἷς λαμπρὸς ἥλιος ἀνάμεσα εἰς ἐκεῖνα τὰ σκοτεινὰ τῆς βαρβαρότητος νέφη, διότι δὲν ἐγένετο ὅμοιος μὲ τοὺς λοιποὺς τῆς πατρίδος του, οὔτε κατὰ τοὺς τρόπους οὔτε κατὰ τὸν βίον, ἀλλ’ οὔτε καὶ κατὰ τὴν πίστιν· διότι ἡ μὲν ἀγαθή του γνώμη ἐνίκα τὴν σκληρότητα τοῦ γένους, ἡ δὲ πρὸς Χριστὸν διακαὴς ἀγάπη ἐνίκα τὴν βαρβαρικὴν ἐκείνην καὶ θηριώδη δόξαν· καθὼς καὶ ὁ ἔρως, τὸν ὁποῖον εἶχεν εἰς τὴν ἀρετήν, διὰ νὰ λέγω μὲ συντομίαν, ἐνίκα πᾶσαν τὴν ἀκρασίαν καὶ ἀγριότητα τῶν βαρβάρων Γότθων.
Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ἐποτίσθη ἐξ ἁπαλῆς ἔτι καὶ νεανικῆς ἡλικίας ἀπὸ τὰ καθαρώτατα νάματα τῆς διδασκαλίας τοῦ θαυμαστοῦ καὶ ἁγίου ἀνδρὸς Θεοφίλου, τοῦ Ἀρχιερέως τῶν Γότθων, ὁ ὁποῖος, ὡς μανθάνομεν ἐκ τῶν ἱστορησάντων τὰ Γοτθικά, ἀνεδείχθη μέγας καὶ περιβόητος, κατὰ τὴν ἐποχὴν τῆς Ἁγίας πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ ζηλωτὴς περὶ τοῦ Ὁμοουσίου, κρατύνων καὶ διὰ χειρὸς καὶ διὰ γλώσσης ἐλευθέρας τὰ κατὰ τὴν Σύνοδον, ὡς καὶ ἀπὸ τὸν περιβόητον Οὔρφιλον τὸν διάδοχον τοῦ Θεοφίλου εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῶν Γότθων, ὅστις ἔφθασε καὶ μέχρι τῆς ἐποχῆς τῆς Ἁγίας Δευτέρας Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει, ὅστις περισσότερον ἀπὸ πάντα ἄλλον ὠφέλησε τὸ βάρβαρον αὐτοῦ γένος.
Οὗτος ὢν πεπαιδευμένος εἰς τὴν Ἑλληνικὴν διάλεκτον, μὲ τὴν μάθησιν τῶν τοιούτων γραμμάτων καὶ τὴν πολλήν του γνῶσιν καὶ ἄκραν σύνεσιν, ἐπενόησεν αὐτὸς πρῶτος τοὺς τύπους τῶν Γοτθικῶν γραμμάτων, καὶ μετέφρασεν ὅλην τὴν θείαν Γραφὴν ἀπὸ τῆς Ἑλληνικῆς διαλέκτου εἰς τὴν Γοτθικήν,