Ταῦτα βλέπων ὁ Σεβηριανὸς ἐξεπλήττετο, μὴ δυνάμενος νὰ ἐννοήσῃ τὸ γεγονός· εἷς δὲ ἀνὴρ εὐσεβής, ὅστις διὰ τὴν πρὸς Θεὸν εὐλάβειαν εἶχε λάβει παρ’ αὐτοῦ τὴν δύναμιν ἵνα διαλύῃ καὶ ἐξηγῇ τοιαύτας ἀπορίας καὶ αἰνίγματα, λέγει πρὸς τὸν Σεβηριανόν· «Γίνωσκε καλῶς, ὅτι εἶναι θέλημα Θεοῦ ὅπως κτίσῃς ἐνταῦθα Ἱερὸν Ναὸν ἐπ᾽ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Αὐτονόμου· ὅτι δὲ οὕτως ἔχει ἡ ἀλήθεια, ἰδοὺ ἔμπροσθεν ἡμῶν ἡ ἀπόδειξις πρόκειται βεβαιοῦσα τοὺς λόγους μου. Ἤδη λοιπὸν σοὶ λέγω ὅτι, ἐὰν μόνον ὑποσχεθῇς τὴν τοῦ ἔργου τούτου ἐκτέλεσιν, ἀμέσως θέλεις ἴδει ἀναχωροῦντα ταχέως τὰ ἤδη ἀκίνητα ζῷα». Τότε ὁ Σεβηριανὸς ὑπεσχέθη, ὅτι θὰ κτίσῃ τὸν Ναόν· ἀμέσως δὲ τὰ ζῷα ἤρχισαν τρέχοντα ὡς καὶ πρότερον καὶ μᾶλλον περισσότερον. Ὅθεν τοῦτο ἰδών, διέταξεν εὐθὺς τὰ τῆς οἰκοδομῆς, καὶ οὕτως ἤρξατο τῆς ὁδοιπορίας του.

Ἐπανελθὼν οὗτος μετὰ καιρὸν καὶ εὑρὼν τὸν Ναὸν τετελειωμένον, ἐγκαινιάζει αὐτὸν καὶ τὸν καθιστᾷ εἰς τὴν ἐντέλειαν, ὥστε ἔκτοτε δὲν ἠμελήθη πλέον, ἀλλὰ πάντοτε ἑωρτάζετο ἐκεῖ ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου. Μετὰ παρέλευσιν ὅμως ἀρκετοῦ καιροῦ, προκειμένου νὰ τελεσθῇ ἡ θεία λειτουργία κατὰ τὴν ἑορτὴν τοῦ Ἁγίου ἐν τῷ Ναῷ τούτῳ, παρίστατο ἐκεῖ ὁ μέλλων νὰ ἐπιτελέσῃ τὴν λειτουργίαν Ἱερεύς· ἄγνωστον ὅμως πῶς ὕδωρ χυθὲν ἄνωθεν έκ τοῦ τέμπλου ἐκ τῶν ἐκεῖ ὑπαρχόντων σκευῶν, ἔβρεξε τὸν Ἱερέα, ὅπερ οὗτος διὰ ὕβριν του μεγίστην ἐνόμισεν. Ὅθεν μετὰ τὴν θείαν λειτουργίαν κρημνίσας τὸν Ναὸν αὐτόν, ᾠκοδόμησεν ἕτερον εἰς τὸ παραθαλάσσιον κατὰ τὸ νότιον μέρος τῆς τοῦ Ἁγίου θήκης, εἰς τὴν ὁποίαν ὁ ὑπὸ τοῦ Σεβηριανοῦ κτισθεὶς Ναὸς ὑπῆρχε. Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ βασιλέως Ζήνωνος, συμβάντα κατὰ τὸ ἔτος υϟα’ (491), Ἰωάννης τις, με στρατιωτικὸν ἀξίωμα κεκοσμημένος διέτριβε, διὰ βασιλικὴν ὑπηρεσίαν εἰς τὰ χωρία Σωρεοὶ καὶ Λίμναι. Οὗτος λοιπόν, ἐξελθών ποτε εἰς κυνήγιον, ἔφθασε καὶ εἰς τὸ μέρος ἐκεῖνο ὅπου εὑρίσκετο ἐνταφιασθὲν τὸ τοῦ Ἁγίου Αὐτονόμου ἱερώτατον λείψανον, ἔνθα καὶ λαγωόν τινα καὶ ἄλλα ζῷα φονεύσας, ἐπέστρεψεν εἰς τὰ ἴδια. Κατὰ δὲ τὴν νύκτα ἐκείνην βλέπει ὁ Ἰωάννης οὗτος ἐν ὁράματι τὸν Ἱερομάρτυρα Αὐτόνομον προπορευόμενον εἰς τὸν τόπον ἐκεῖνον, εἰς τὸν ὁποῖον ἐφόνευσε τὴν προηγουμένην ἡμέραν τὸν λαγωὸν καὶ στερεώνοντα μίαν σκηνὴν διὰ νὰ κατοικήσῃ ἐκεῖ. Ὁ δὲ Ἰωάννης, φροντίζων μᾶλλον διὰ τὰς στρατιωτικάς του ὑποθέσεις, κατεφρόνησε τὸ ὅραμα ὡς ἁπλοῦν ἐνύπνιον.