ΑΥΤΟΝΟΜΟΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς ἦτο Ἐπίσκοπος κατὰ τὴν Ἰταλίαν, ἤθλησε δὲ ἐν Βιθυνίᾳ κατὰ τὰς ἡμέρας τοῦ ἀσεβεστάτου βασιλέως Διοκλητιανοῦ, ὅτε οὗτος ἐκίνησε τὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμὸν ἐν ἔτει σϟη’ (298) μ.Χ. Ἂς εἴπωμεν ὅμως ἀπ’ ἀρχῆς τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ, διότι ὅσον εἶναι ἄτοπον νὰ ὁμιλῇ τις τὰ μὴ πρέποντα, τοσοῦτον εἶναι, νομίζω, καὶ ὅταν σιωπᾷ τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα· ἐπειδὴ ὅσον ὁ μὴ τὰ καλὰ διηγούμενος τὰς τῶν ἀκροατῶν ψυχὰς ἔβλαψε, τοσοῦτον καὶ ὁ τὰς ἀγαθὰς πράξεις σιωπῶν, τῆς ἐξ αὐτῶν ὠφελείας τοὺς φιλευσεβεῖς ἀπεστέρησεν. Οὕτω λοιπὸν καὶ ἡμεῖς δὲν θέλομεν νὰ κατακρύψωμεν μὲ τὴν σιωπὴν τὸν μέχρις ἡμῶν φθάσαντα κρυπτόμενον ὡς ἀνέκδοτον τὸν ψυχωφελέστατον Βίον τοῦ Ἁγίου τούτου Ἱερομάρτυρος Αὐτονόμου, ἀλλὰ πρὸς ὑμᾶς τοὺς φιλομάρτυρας ἀκροατὰς ἐπιθυμοῦμεν νὰ παραδώσωμεν. Διότι ἔφθασε καὶ πρὸς ἡμᾶς τὸ τούτου Μαρτύριον, τὸ ὁποῖον συνέγραψέ τις τῶν πρὸ ἡμῶν, ἐξ ἀγαθῆς μὲν διανοίας καὶ γνώμης, ἐξ ἀμαθείας δὲ διὰ γλώσσης συγκεχυμένης· ἀλλ᾽ ὅμως ἂν καὶ οὕτως ἔχει ἡ φράσις, ἡ διήγησις εἶναι ἀληθὴς· διὸ καὶ ἡμεῖς ὡς ἐπιμεληταὶ τῶν τοιούτων, μαθόντες γράφομεν αὐτά [1].
Οὗτος λοιπὸν ὁ γενναῖος τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστὴς θεῖος Αὐτόνομος ἐκοσμεῖτο μὲ τὸ ἀξίωμα τοῦ Ἐπισκόπου κατὰ τὰ μέρη τῆς Ἰταλίας. Βλέπων δὲ ὅτι ὁ ἀσεβὴς Διοκλητιανός, ὁμοῦ μὲ τὸν Μαξιμιανὸν καὶ τὸν Γαλέριον, ἐκίνησαν μέγαν διωγμὸν κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, καὶ φέρων εἰς μνήμην τὴν θείαν τοῦ Χριστοῦ ἐντολήν, διὰ τῆς ὁποίας προστάσσει τοὺς διωκομένους νὰ φεύγωσιν ἀπὸ τῆς μιᾶς πόλεως εἰς τὴν ἄλλην, καὶ γνωρίζων ὅτι ἐὰν μένῃ ἐκεῖ θὰ εἶναι εἰς κίνδυνον ὡς μὴ δυνάμενος νὰ διδάσκῃ τὸν λόγον τῆς ἀληθείας, διὰ τοῦτο φεύγει μακρὰν τῶν διωκόντων, σκεπτόμενος ὅτι τὸ νὰ διδάσκῃ καὶ νὰ παρακινῇ τὸ ποίμνιον αὐτοῦ εἰς τὴν εὐσέβειαν δύναται νὰ τὸ πράξῃ καὶ δι’ ἐπιστολῶν, ὅπως ἔκαμε πρότερον διὰ τῆς γλώσσης καὶ ἐχειραγώγει τοὺς ἐν τῷ σκότει τῆς ἀσεβείας πεπλανημένους ὁδηγῶν αὐτοὺς πρὸς τὸ φέγγος τῆς ἀληθείας.
Ἕνεκα τούτου λοιπόν, καταλιπὼν τὴν Ἰταλίαν, πορεύεται πρὸς τὴν Βιθυνίαν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἔνθα τῇ τοῦ Θεοῦ βοηθείᾳ καταφεύγει εἰς ἓν χωρίον Σωρεοὶ μὲν ὀνομαζόμενον, πρὸς τὰ δεξιὰ δὲ μέρη τοῦ κόλπου τῆς Νικομηδείας εὑρισκόμενον, καὶ ἐκεῖ προσδεχθεὶς φιλοξενεῖται παρά τινος ἀνδρὸς Κορνηλίου καλουμένου.