Ἐκείνη εἶπεν· «Ὕπαγε καὶ σὲ προσμένω εἰς τὸν τόπον, τὸν καλούμενον Ὀκτωκαιδέκατον [2]. Καὶ ἐὰν ὑποφέρῃς νὰ μένῃς μετ’ ἐμοῦ σιωπηλῶς, καθὼς ἐβαδίσαμεν καὶ ἐπήγαμεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ἀπὸ ἐκεῖ ἤλθομεν πάλιν ἐδῶ, καλῶς ἐλθέ· εἰ δὲ δὲν ὑποφέρῃς νὰ σιωπᾷς, μὴ ἔλθῃς». Ὁ δὲ Ἀνδρόνικος, πορευθεὶς εἰς τὸν Γέροντά του, τὸν Ἀββᾶν Δανιήλ, ἐφανέρωσεν εἰς αὐτὸν τὴν ὑπόθεσιν. Ὁ δὲ Γέρων ἐγνώρισεν ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Ἀνδρονίκου, ὅτι ἦτο εἰς μεγάλην προκοπὴν ἀρετῆς ὁ Ἀθανάσιος. Ὅθεν τοῦ ἔδωκε τὴν ἄδειαν καὶ εἶπεν εἰς αὐτόν· «Ὕπαγε, ἀγάπα τὴν σιωπὴν καὶ μεῖνον μὲ τὸν ἀδελφόν· ἐπειδὴ αὐτὸς εἶναι τῇ ἀληθείᾳ τοιοῦτος ὁποῖος πρέπει νὰ εἶναι ὁ Μοναχός». Τότε ἐπιστρέψας ὁ Ἀνδρόνικος ἔμεινεν ὁμοῦ μὲ τὴν Ἀθανασίαν δώδεκα ἔτη, χωρὶς νὰ γνωρίσῃ ὅτι αὐτὴ εἶναι ἡ σύζυγός του. Πολλάκις δὲ μετέβαινεν ὁ Ἀββᾶς Δανιὴλ εἰς ἐπίσκεψιν αὐτῶν καὶ συνομιλῶν συνεβούλευεν αὐτοὺς περὶ ὠφελείας ψυχῆς.

Μίαν φορὰν ἔτυχε νὰ ὑπάγῃ πάλιν, ὁ Ἀββᾶς Δανιὴλ ὅπως τοὺς ἐπισκεφθῇ· ἀφ’ οὗ δὲ ἐλάλησεν ἱκανῶς τὰ πρέποντα, τοὺς ἀπεχαιρέτησε καὶ ἐπανήρχετο εἰς τὸ κελλίον του. Τότε ἔτρεξε κατόπιν αὐτοῦ ὁ Ὅσιος Ἀνδρόνικος καὶ φθάσας αὐτὸν τοῦ εἶπεν· «Ὁ Ἀββᾶς Ἀθανάσιος ἠσθένησε καὶ εἶναι διὰ νὰ ὑπάγῃ πρὸς Κύριον». Ὁ δὲ Γέρων ἐπέστρεψε καὶ εὗρε τὸν Ἀθανάσιον πάσχοντα ἀπὸ θέρμην ὅστις βλέπων τὸν Γέροντα, ἤρχισε νὰ κλαίῃ. Ὁ δὲ Γέρων λέγει· «Ἀντὶ νὰ χαρῇς, διότι ὑπάγεις νὰ ἀπολαύσῃς τὸν Θεόν, σὺ κλαίεις;». Ὁ δὲ εἶπε· «Δὲν κλαίω δι’ ἐμαυτόν, ἀλλὰ διὰ τὸν Ἀββᾶν Ἀνδρόνικον· ὅθεν παρακαλῶ σε ποίησον ἀγάπην, καὶ ἀφ’ οὗ μὲ θάψῃς, ἐξέτασον πλησίον εἰς τὴν κεφαλήν μου καὶ θέλεις εὕρει πινακίδιον γεγραμμένον· ἀνάγνωσον αὐτό, καὶ κατόπιν δός το καὶ εἰς τὸν Ἀββᾶν Ἀνδρόνικον».

Ἐποίησαν λοιπὸν εὐχὴν καὶ οἱ τρεῖς καὶ ἐκοινώνησε τὰ Ἄχραντα Μυστήρια ἡ μακαρία Ἀθανασία, καὶ οὕτως ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ. Τότε εὗρε καὶ ὁ Ἀββᾶς Δανιὴλ τὸ πινακίδιον καὶ τὸ ἀνέγνωσε καὶ ἐκ τούτου ἐγνώρισεν, ὅτι ἦτο ἡ σύζυγος τοῦ Ἀνδρονίκου, ἡ ἀοίδιμος Ἀθανασία. Ἐπληροφορήθησαν δὲ τοῦτο καὶ ὅταν ηὐτρέπιζον τὸ ἅγιον αὐτῆς λείψανον, διότι εὑρέθη οὐχὶ ἀνήρ, ἀλλὰ γυνή. Ἠκούσθη δὲ τοῦτο εἰς ὅλην τὴν Λαύραν. Ὅθεν ἔστειλεν ὁ Ἀββᾶς Δανιὴλ εἴδησιν εἰς τοὺς ἀδελφούς, καὶ συνέδραμον ὅλοι οἱ Πατέρες οἱ κατοικοῦντες εἰς τὰ ἐνδότερα τῆς ἐρήμου, καὶ ὅλαι αἱ Λαῦραι καὶ τὰ Μοναστήρια τῆς Ἀλεξανδρείας, καὶ ὅλη ἡ πόλις καὶ ὅλη ἡ Σκήτη συνήχθησαν εἰς τὸν ἐνταφιασμόν της.