Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ λέγοντος τοῦ βοσκοῦ μετὰ δακρύων, λέγει πρὸς αὐτὸν ὁ Ἅγιος μὲ ταπεινὴν καὶ ἥρεμον φωνήν· «Ὁ Θεός, τέκνον μου, νὰ σοῦ δώσῃ μετάνοιαν καὶ νὰ σοῦ συγχωρήσῃ τὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖον ἔκαμες σήμερον εἰς ἐμὲ τὸν ἀνάξιον αὐτοῦ δοῦλον, καὶ νὰ σὲ ἀξιώσῃ τῆς Βασιλείας του, ἀμήν»· καὶ ταῦτα εἰπὼν παρέδωκε τὴν ἁγίαν του ψυχὴν εἰς χεῖρας Θεοῦ. Ἔπειτα βουλόμενος νὰ ἀναχωρήσῃ ὁ νέος δὲν ἠδύνατο ἀπὸ τὴν οὐράνιον εὐωδίαν τὴν ὁποίαν ᾐσθάνετο καὶ ἀπὸ τὴν γλυκυτάτην ψαλμῳδίαν τῶν Ἁγίων Ἀγγέλων, τὴν ὁποίαν ἤκουεν ἄνωθεν πλησίον τοῦ ἁγίου λειψάνου· ὅμως μετὰ πολλὴν ὥραν, νεύσει θείᾳ, ἐξῆλθεν ἔξω τοῦ σπηλαίου διὰ νὰ κηρύξῃ τὸν Ἅγιον εἰς ὅλην τὴν περίχωρον τῶν Χανίων, κηρύττων δὲ αὐτὸν ἔλεγε φανερὰ καὶ τὸ σφάλμά του καὶ εἰς ὀλίγας ἡμέρας ἀκουστὸν ἐγένετο τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου εἰς ὅλην τὴν Κρήτην. Ὅθεν ἐπορεύοντο πλῆθος λαοῦ καὶ προσεκύνουν αὐτόν, καὶ ὅλοι οἱ μετὰ πίστεως ἐρχόμενοι εἰς προσκύνησίν του ἐλάμβανον τῶν παθῶν των τὴν ἴασιν.
Οὕτω λοιπὸν ὁ θεῖος Ἰωάννης, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Κύριος, ἐτελείωσε τὴν παροῦσαν ζωὴν μὲ βίαιον θάνατον, τῇ ἕκτῃ τοῦ Ὀκτωβρίου· οἱ δὲ λοιποὶ ἐνενήκοντα ὀκτὼ συνασκηταί του, εὑρισκόμενοι εἰς τὰ ἄνω εἰρημένα σπήλαια τοῦ χωρίου Ἀζωγυραία, καθὼς προείπομεν, ὅτι ἐζήτησαν ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ ἀναπαυθοῦν ὅλοι μίαν ἡμέραν, οὕτω καὶ ἐγένετο διότι κατὰ τὴν ἰδίαν ἐκείνην ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐφόνευσεν ὁ βοσκὸς τὸν Ὅσιον Ἰωάννην εἰς τὸ Ἀκρωτήριον, κατὰ τὴν ἰδίαν ταύτην ἀνεπαύθησαν ἐν Κυρίῳ καὶ οὗτοι ἅπαντες εἰς τὰ σπήλαια τῆς Ἀζωγυραίας· καθὼς δὲ εἶναι παλαιὰ παράδοσις εἰς τοὺς ἐντοπίους, ἄλλοι ἀκουμβοῦσαν ἐπάνω εἰς τὰς ράβδους των, ἄλλοι ἔκλιναν τὰς κεφαλὰς εἰς τοὺς ὢμους των, ἄλλοι ἵσταντο προσευχόμενοι, ἄλλοι γονατιστοί, καὶ ἄλλοι ἄλλως, παρέδωσαν ἐν εἰρήνῃ τὰς μακαρίας αὐτῶν ψυχὰς τῷ Κυρίῳ, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῆς τρίτης ὥρας τῆς ἡμέρας καὶ τελευτήσαντες ἕως τῆς ἑβδόμης. Παράδοξον φαίνεται τὸ τέλος τῶν Ἁγίων τούτων, πῶς τόσοι ἄνθρωποι ἀπέθανον εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἡμέραν παράδοξον μέν, ἀλλ’ ὄχι καὶ ἀπίστευτον. «Ὅπου γὰρ βούλεται Θεός, νικᾶται φύσεως τάξις» [1]· τὸ ἐζήτησαν παρὰ Θεοῦ καὶ τὸ ἔλαβον· «Θέλημα γὰρ τῶν φοβουμένων Αὐτὸν ποιήσει, καὶ τῆς δεήσεως αὐτῶν εἰσακούσεται» (Ψαλμ. ρμδ’ 19), κατὰ τὴν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἀπόφασιν.