Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ οἱ Ὅσιοι ΕΝΕΝΗΚΟΝΤΑ ΕΝΝΕΑ Πατέρες, οἱ ἐν τῇ νήσῳ Κρήτῃ ἀσκήσαντες, ἐν εἰρήνῃ τελειοῦνται, ὧν ἐπισημότερός ἐστιν ὁ θεῖος ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ κατ’ ἐξοχὴν Ἐρημίτης καλούμενος.

ποιήσας δὲ καὶ εἰς τὸν ἑαυτόν του τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, ἀνέβη καὶ ἐκάθισεν ἐπάνω εἰς τὸ ράσον του, ὡς εἰς πλοῖον, καὶ προσευχόμενος αὐτὸς ἐν τῇ θαλάσσῃ καὶ οἱ ἄλλοι ἀδελφοὶ ἐν τῇ ξηρᾷ ἤρχισε νὰ πλέῃ ἀπὸ τῆς τρίτης ὥρας τῇς ἡμέρας, κατὰ δὲ τὴν ἕκτην ἔφθασεν ἀβλαβής, ὤ τοῦ θαύματος! εἰς τὴν Κρήτην, καὶ δίδων εἰς αὐτὸν ὁ πρῶτος τῶν Ἀδελφῶν τὴν δεξιάν του, ἐξῆλθεν ἔξω, καὶ ἀσπαζόμενοι αὐτὸν ἅπαντες οἱ Ἀδελφοί, ἔψαλλον· «Τῷ συνδέσμῳ τῆς ἀγάπης συνδεόμενοι οἱ ἀνάξιοι, τῷ δεσπόζοντι τῶν ὅλων ἑαυτοὺς Χριστῷ ἀναθέμενοι, εὐαγγελιζόμενοι πᾶσιν εἰρήνην». Παράδοξον καὶ ὑπερφυὲς φαίνεται τοῦτο τὸ θαῦμα, καὶ εἶναι τῇ ἀληθείᾳ παράδοξον, ἀλλὰ ὄχι καὶ ἀνώτερον ἀπὸ τὴν δύναμιν τῆς Πίστεως, ἐπειδὴ οὕτως ὑπόσχεται ὁ Ποιητὴς τῆς κτίσεως Χριστὸς εἰς τοὺς πρὸς αὐτὸν πιστεύοντας· «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει (Ἰωάν. ιδ’ 12)»· καί· «Ἐὰν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ καὶ μεταβήσεται, καὶ οὐδὲν ἀδυνατήσει ὑμῖν» (Ματθ. ι’ 20).

Ἀφ’ οὗ λοιπὸν ηὐφράνθησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες διὰ τὸν θαυμαστὸν ἐρχομὸν τοῦ Ὁσίου Ἰωάννου ἀπὸ τὴν Γαῦδον εἰς τὴν Κρήτην, ἀνέβησαν ἐπάνω εἰς τὰ ὄρη καὶ βουνὰ πρὸς τὸ νότιον μέρος τῆς Κρήτης, διὰ νὰ εὓρουν σπήλαια πρὸς κατοικίαν· εὗρον δὲ πράγματι τὸ ποθούμενον εἰς τὸ μέρος, τὸ ὁποῖον ὀνομάζεται τῆς μεγάλης Πέτρας τοῦ Χάρακος, εἰς χωρίον λεγόμενον Ἀζωγυραία, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν ἡσυχάζοντες καὶ προσευχόμενοι, ἡ δὲ τροφή των ἦτο ἀπὸ σκινόκαρπον, κεράτια καὶ χορτάρια τῆς γῆς. Ἀλλ’ ἐπειδὴ τὸ σπήλαιον ἦτο μικρὸν καὶ δὲν ἐχωροῦσαν ὅλοι, ἐμοιράσθησαν εἰς δύο, καὶ οἱ μὲν τριάκοντα ἓξ ἐπέρασαν ἀντίπερα τοῦ ποταμοῦ εἰς ἕνα σπήλαιον, οἱ δὲ λοιποὶ ἔμειναν εἰς τὸ πρῶτον σπήλαιον ἕως τέλους τῆς ζωῆς των.

Ὁ δὲ Ἅγιος Ἰωάννης ἐπεθύμει τὴν ἡσυχίαν, ἐπειδὴ ἦτο φιλήσυχος καὶ ἐραστὴς τῆς μονώσεως, διὰ νὰ προσεύχηται μόνος μόνῳ τῷ Θεῷ· ὅθεν ἐφανέρωσεν εἰς τοὺς Ἀδελφοὺς τὴν γνώμην του καὶ ἐζήτει συγχώρησιν νὰ ἀναχωρήσῃ κατὰ μόνας. Οἱ δὲ ἀδελφοὶ ἀκούοντες αὐτὸ ἐλυπήθησαν πολύ, ὅμως βλέποντες τὸ ἀμετάθετον τῆς γνώμης του ἔδωκαν εἰς αὐτὸν ἄδειαν, καὶ μὴ θέλοντες, νὰ ἀναχωρήσῃ καὶ ποιήσαντες παράκλησιν καὶ προσευχήν, ἔλεγον προσευχόμενοι·


Ὑποσημειώσεις

[1] Ἐξ Ἑσπερινοῦ Θεοτοκίου τοῦ βαρέος ἤχου.

[2] Ἐκ τῶν Ὁσίων τούτων εὑρίσκεται μία κάρα θαυμασίως εὐωδιάζουσα ἐν Χίῳ, ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Βίκτωρος, ἥτις, ὡς λέγουσιν, εἶναι τοῦ Ἰωάννου.