διατί μοῦ ὑπόσχεσαι δόξαν, τῆς ὁποίας σὺ δὲν εἶσαι κύριος; διατί παρέχεις πρᾶγμα, ὅπερ σὺ μετ’ ὀλίγον θὰ ἐγκαταλείψῃς; διατί τὸν θάνατον, ὅστις εἰς σὲ μόνον φαίνεται φοβερός, ἐπαπειλεῖς κατ’ ἐμοῦ ὡς φοβερόν; εἰς ἐμὲ μὲν τερπνὸν εἶναι τὸ ζῆν μετὰ τοῦ Χριστοῦ, φοβερὸν δὲ τὸ νὰ χωρισθῶ ἀπ’ αὐτοῦ· ἐὰν ἐγνώριζες τὴν ἔνσαρκον οἰκονομίαν καὶ τὴν ἄπειρον πρὸς τοὺς ἀνθρώπους συγκατάβασιν τοῦ Θεοῦ, οὐδέποτε θὰ ἐγένεσο πολέμιος τῶν Χριστιανῶν, ἀλλ’ οὗτοι μὲν νῦν εὐφραίνονται, ὡς μέτοχοι τῶν οὐρανίων αγαθῶν, σὺ δὲ θὰ βληθῇς εἰς τὴν κόλασιν τοῦ πυρός· δός, λοιπόν, πίστιν εἰς τὰ ὑπ’ ἐμοῦ λεγόμενα, καὶ ἀποπτύσας τὴν πατρῴαν σου πλάνην πίστευσον εἰς τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ, ὅστις ἔχυσε τὸ πανάχραντον αὐτοῦ αἷμα ἐπὶ τοῦ Σταυροῦ, ἵνα ἀπαλλάξῃ σε ἐκ τῶν δεσμῶν τῆς πλάνης· ἀναγεννήθητι δι’ ὕδατος καὶ Πνεύματος, ἵνα τύχῃς συγχωρήσεως τῶν ἐν ἀγνοίᾳ προτέρων ἁμαρτημάτων σου καὶ γίνῃς μέτοχος τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν μὴ κακῶς διακρίνων τὴν ἀλήθειαν, ὡς ἀποβαλὼν τὸν ἡγεμονικὸν νοῦν, προτιμήσῃς τὰ πρόσκαιρα τῶν οὐρανίων καί, μὴ λογικὸς ὤν, ἀναδείξῃς σεαυτὸν ἐθελουσίως ἀλογώτερον τῶν ἀλόγων ζῴων».
Ἀλλ’ οὗτοι οἱ σωτηριώδεις λόγοι τοῦ Μάρτυρος, ἀντὶ νὰ καταπραΰνωσι τὸν τύραννον καὶ φωτίσωσι τὴν καρδίαν του, τοὐναντίον ἔτι περισσότερον ἐξηρέθισαν αὐτόν, εἰς τὸ νὰ ὑποβάλῃ τὸν Ἅγιον εἰς δριμυτάτας βασάνους. Καὶ πρῶτον μὲν ἁπλώσαντες αὐτὸν πρηνῆ ἐπὶ χιόνος, ἐμαστίγωσαν ἰσχυρῶς ἐπὶ τῆς ράχεως, νομίζοντος τοῦ τυράννου ὅτι δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θὰ ἠδύνατο νὰ ἀποσπάσῃ τὸν μακάριον Μάρτυρα ἐκ τῆς ὀρθῆς, ἀμώμου καὶ ἁγίας Πίστεως. Ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίαζε, διότι ὁ Ἅγιος ὄχι μόνον ἔμεινεν ἀκράδαντος καὶ ἀπαρασάλευτος, «ὡς ὅρος Σιών» (Ψαλμ. ρκδ’ 1) κατὰ τὸν Προφητάνακτα, ἐν τῷ θεμελίῳ τῆς εὐσεβοῦς ἡμῶν Πίστεως, ἀλλὰ καὶ στεντορείᾳ τῇ φωνῇ ἤρξατο νὰ ἐπικαλῆται ὡς ἑξῆς τὴν ἐξ ὕψους τοῦ Σωτῆρος ἀντίληψιν, λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Βασιλεῦ Ὕψιστε, Υἱὲ καὶ Λόγε τοῦ Θεοῦ, ὅτι, καὶ ἀνάξιον ὂντα με, κατηξίωσας νὰ εἰσέλθω εἰς τὸ στάδιον τῆς ἀθλήσεως· ἐνίσχυσόν με, Κύριε, νὰ γίνω θυσία εὐπρόσδεκτος ἐνώπιον Σοῦ, Δέσποτα, τοῦ χάριν τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἐπὶ τοῦ ξύλου ἐκτείναντος τὰς παλάμας. Εὐδόκησον, Βασιλεῦ Ἅγιε, διὰ τῆς θείας σου ἀντιλήψεως νὰ γίνω μέτοχος τῆς ἐπουρανίου σου Βασιλείας».