Τέλος πάντων βλέπων ὁ αὐθέντης του, ὅτι δὲν δύναται νὰ καταπείσῃ τὸν Ἰωάννην οὔτε νὰ ἀφήσῃ τὴν τοῦ Χριστοῦ πίστιν οὔτε καὶ νὰ ἀρτυθῇ καὶ νὰ φάγῃ ἀπὸ τὰ φαγητά, τὸ ὁποῖα τοῦ ἔδιδεν, ἐθυμώθη καὶ τοῦ ἐκτύπησε μίαν θανατηφόρον μαχαιριὰν εἰς τὴν καρδίαν καὶ οὕτω μετὰ δύο ἡμέρας ἐτελεύτησεν ὁ ἀοίδιμος καὶ ἔλαβε τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον, κατὰ τὸ χιλιοστὸν ἑπτακοσιοστὸν ἑβδομηκοστὸν τρίτον σωτήριον ἔτος, τὴν εἰκοστὴν πρώτην τοῦ Ὀκτωβρίου μηνός. Ἀποθνῄσκων δὲ ὁ Μάρτυς παρήγγειλεν εἰς τὴν μητέρα του, ὡς ὁ Πατριάρχης Ἰωσὴφ εἰς τοὺς Ἑβραίους, νὰ σταθῇ νὰ κάμῃ τὴν ἀνακομιδὴν τῶν λειψάνων του καὶ νὰ τὰ λάβῃ νὰ τὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν πατρίδα του. Τελευτήσαντος δὲ τοῦ Ἁγίου ὁ Ἀγαρηνὸς ἐκεῖνος αὐθέντης του ἔρριψε τὸ ἅγιον αὐτοῦ λείψανον ἔξω τῆς αὐλῆς εἰς κῆπον τινά, διὰ νὰ καταφαγωθῇ ὑπὸ τῶν σκύλων, ἀποβαλὼν καὶ τὴν μητέρα τοῦ Μάρτυρος. Ἀλλ᾽ ὤ τῶν θαυμασίων σου, Χριστὲ Βασιλεῦ! Ὄχι μόνον ἔμεινεν ἀβλαβὲς τὸ ἱερὸν αὐτοῦ λείψανον, ἀλλὰ καὶ τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἤστραπτεν ὡς ὁ ἥλιος, πολλοὶ δὲ τῶν Χριστιανῶν τῆς Λαρίσης εἶδον εἰς τὰς δύο ἐκείνας ἡμέρας, ὅτε ἦτο ἐρριμμένον τὸ ἱερὸν λείψανον τοῦ Μάρτυρος εἰς τὸν κῆπον, φῶς οὐρανόθεν ὡς ἀστέρα καταβάντα ἐπάνω τοῦ ἱεροῦ λειψάνου.
Πληροφορηθεὶς ταῦτα ὁ τότε Μητροπολίτης Λαρίσης ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ λαβὼν ἐνεταφίασεν αὐτὸ μετ’ εὐλαβείας, ἡ δὲ μήτηρ τοῦ Ἁγίου, ἐνθυμουμένη πάντοτε τὴν παραγγελίαν τοῦ γλυκυτάτου της υἱοῦ, ἔμεινεν εἰς Λάρισαν καὶ περιπλανωμένη ἀπὸ οἰκίας εἰς οἰκίαν ἐζήτει τὸν ἐπιούσιον ἄρτον. Ὁ δὲ αὐτάδελφος αὐτῆς μαθών, ὅτι ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ μετὰ τοῦ υἱοῦ της εὑρίσκονται αἰχμάλωτοι εἰς τὴν Λάρισαν, ἐπῆγεν ἐκεῖ διὰ νὰ προσπαθήσῃ εἰ δυνατόν, νὰ τοὺς ἐλευθερώσῃ. Φθάσας δὲ ἐκεῖ καὶ εὑρὼν αὐτήν, τὴν παρεκίνει πολυειδῶς διὰ νὰ τὴν πείσῃ νὰ ἔλθῃ εἰς τὴν πατρίδα των. Τότε αὐτὴ διηγήθη τὰ γεγονότα πρὸς αὐτόν, τὸν μαρτυρικὸν θάνατον τοῦ Ἰωάννου, τὴν παραγγελίαν αὐτοῦ πρὸς ἐνταφιασμὸν τοῦ λειψάνου του καὶ λοιπὰ καὶ τέλος τὸν σκοπόν της, διὰ τὸν ὁποῖον ἐκάθητο ἐκεῖ, ὑποφέρουσα τόσην πενίαν. Ὅθεν ὁ μὲν αὐτάδελφός της ἐπέστρεψεν εἰς τὰ ἴδια, αὐτὴ δὲ ἔμεινεν ἵνα τελειώσῃ τὴν παραγγελίαν τοῦ υἱοῦ της· πληρωθέντος δὲ τοῦ χρόνου ἐγένετο παρὰ τοῦ Μητροπολίτου Λαρίσης ἡ ἀνακομιδὴ τῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου, ἡ δὲ μήτηρ αὐτοῦ λαβοῦσα τὰ ἅγια λείψανα καὶ περιπλανωμένη ἀπὸ τόπου εἰς τόπον ἔφθασεν εἰς τὴν πατρίδα της καὶ κατῴκησεν εἰς τὸ πατρικόν της χωρίον Γοῦβες μετὰ τοῦ ἀδελφοῦ της·