ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ Ὅσιος καὶ θεοφόρος Πατὴρ ἡμῶν ὁ Θαυματουργὸς ἐγεννήθη εἴς τινα κώμην, Σκρίνον καλουμένην, ἥτις εὑρίσκετο πλησίον εἰς τὴν πόλιν Σοφίαν, τὴν κοινῶς Σόφιαν λεγομένην, υἱὸς γονέων εὐσεβῶν καὶ ἐναρέτων, Βουλγάρων ὄντων κατὰ τὸ γένος, ἤκμασε δὲ ἐπὶ τῆς βασιλείας Πέτρου [1] βασιλέως τῶν Βουλγάρων, βασιλέως δὲ τῶν Ρωμαίων Κωνσταντίνου Ζ’ τοῦ Πορφυρογεννήτου, τοῦ βασιλεύσαντος ἐν ἔτει ϡιγ’-ϡνθ’ (913-959).

Ἐκ νεαρᾶς ἡλικίας ὁ Ἅγιος, χρηστοήθης καὶ εὐλαβὴς ὤν, ὑπηρέτει τὸν Θεὸν μετὰ φόβου καὶ ἀγάπης. Ὅθεν ἡ ἀγάπη αὕτη ἐδίδαξεν αὐτὸν νὰ φυλάττῃ τὰς ἐντολὰς τοῦ Χριστοῦ, καθὼς ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις εἶπεν ὁ Κύριος· «Ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με» (Ἰωάν. ιδ’ 21). Βλέποντες δὲ τὸν νέον φθονεροί τινες καὶ ἀμελεῖς τῶν καλῶν ἔργων, ὠνόμαζον αὐτὸν ὑποκριτήν· ὁ δὲ Ὅσιος, εἰς οὐδὲν λογιζόμενος τὰς τοιαύτας διαβολάς, διεμοίρασε τὰ ὑπάρχοντά του εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ οὕτως ἐπῆγεν εἰς Μοναστήριον καὶ ἔγινε Μοναχός. Ἀφ’ οὗ δὲ ἐγυμνάσθη εἰς τὴν ὑπακοὴν καὶ ταπείνωσιν, ἠξιώθη ὁ ἀοίδιμος θεϊκῆς ὀπτασίας, ἡ ὁποία τὸν ὡδήγησε νὰ ἀναβῇ ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος καὶ ἐκεῖ νὰ ἡσυχάσῃ. Ὅθεν ὁ Ἅγιος ἀναβὰς εἰς αὐτὸ καὶ ποιήσας μικρὰν καλύβην ἡσύχαζεν ἐκεῖ, τρεφόμενος ἀπὸ ἀγρίας βοτάνας καὶ ἐνδεδυμένος δερμάτινον χιτῶνα, καταγινόμενος εἰς νηστείας, εἰς προσευχάς, εἰς ἀγρυπνίας καὶ εἰς ἄλλας κακοπαθείας τῆς ἀσκήσεως.

Εἷς δὲ ἀνεψιός τοῦ Ὁσίου, ὀνόματι Λουκᾶς, ἔτι παιδίον ὤν, ἔφυγε λάθρᾳ ἀπὸ τοὺς γονεῖς του καὶ ἐπορεύθη πρὸς τὸν θεῖόν του τοῦτον, ποθῶν νὰ γίνῃ μιμητὴς τῆς πολιτείας του. Ἀλλ’ ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου, μαθὼν ὅτι ἐπῆγεν εἰς τὸν θεῖόν του, ἐκινήθη ὑπὸ τοῦ διαβόλου καὶ μεταβὰς εἰς τὸν Ὅσιον ὕβριζεν αὐτὸν μετ’ ἀγανακτήσεως, πλάνον καὶ κακόγηρον αὐτὸν ὀνομάζων, διότι ἔκλεψε τὸν υἱόν του. Ὅθεν ἁρπάζων τὸν υἱόν του ἀπὸ τὴν ἔρημον, ἐπανέφερεν εἰς τὸν κόσμον. Ὁ δὲ Ἅγιος, προβλέπων ὅτι τὸ παιδίον ἔμελλε νὰ πέσῃ εἰς τὰς παγίδας τοῦ διαβόλου, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἴδε τὴν θλῖψιν τῆς καρδίας μου καὶ ποίησον μετ’ ἐμοῦ σημεῖον εἰς ἀγαθόν. Σὺ γὰρ εἶπας· «Ἄφετε τὰ παιδία καὶ μὴ κωλύετε αὐτὰ ἐλθεῖν πρός με· τῶν γὰρ τοιούτων ἐστὶν ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. ιθ’ 14). Ὅθεν πηγαίνων ὁ πατὴρ μετὰ τοῦ παιδίου εἰς ὀλίγου δρόμου διάστημα, ὤ τῶν κριμάτων σου, Κύριε! ἔδηξε τὸ παιδίον ὄφις καὶ εὐθὺς μὲ ἐλαφρὸν θάνατον ἀπέθανεν.