Ἀναχωρήσας ἐκεῖθεν ὁ Ἅγιος μὲ τὸν Κέλσιον μετέβη εἰς πόλιν τινὰ καλουμένην Τίμεριν, διδάσκων καὶ ἐπιστρέφων πολλοὺς πρὸς ἐπίγνωσιν. Ὁ δὲ βάσκανος διάβολος, μὴ ὑποφέρων τὴν ὠφέλειαν τόσου λαοῦ, κατέπεισε τὸν ἄρχοντα καὶ ἔγραψε πρὸς τὸν βασιλέα διὰ τὸν Ἅγιον, ὅτι κηρύττει τὸν Χριστὸν πανταχοῦ καὶ μυκτηρίζει τὰ εἴδωλα. Ὁ δὲ Νέρων ἔστειλε πρόσταγμα νὰ τὸν φέρουν πάραυτα. Οἱ δὲ ἀπεσταλμένοι, εὑρόντες αὐτὸν παρρησίᾳ διδάσκοντα, ἥρπασαν αὐτὸν καὶ τὸν παρέστησαν χαίροντα χαίροντες εἰς τὸν Νέρωνα, ὅστις ἐδοκίμασε, νὰ τὸν διαστρέψῃ καὶ μὴ δυνηθεὶς τοὺς ἐφυλάκισεν ὀλίγον καιρὸν καὶ πάλιν τοὺς ἀπεφυλάκισε, δοκιμάζων αὐτοὺς μὲ κολακείας καὶ ἀπειλάς. Ἀλλὰ ποσῶς δὲν ἠδυνήθη νὰ ἐκφοβίσῃ κἂν τὸ παιδίον. Ὅθεν προστάσσει νὰ τοὺς ρίψωσιν εἰς τὸ πέλαγος καὶ οὕτως ἐβύθισαν αὐτούς. Ἀλλ’ εἰς μάτην ἐκοπίαζεν ὁ ἀσύνετος, διότι ἐφάνησαν ἀληθεῖς οἱ λόγοι τοῦ Ἠσαΐου, ὡς ἐκ Θεοῦ πρὸς αὐτοὺς λεγόμενοι· «Ἐὰν διαβαίνῃς δι’ ὕδατος μετὰ σοῦ εἰμι, καὶ ποταμοὶ οὐ συγκλύσουσί σε· καὶ ἐὰν διέλθῃς διὰ πυρός, οὐ μὴ κατακαυθῇς» (Ἠσ. μγ’ 2). Ἐλθὼν δὲ οὐρανόθεν Ἅγιος Ἄγγελος τοὺς ἐξήγαγεν εἰς τὴν γῆν χωρὶς βλάβην· τοῦτο τὸ θαῦμα εἵλκυσε πολλοὺς εἰς τὴν πίστιν, εἰς πεῖσμα τοῦ Νέρωνος, ἀπὸ τὸν ὁποῖον ἀπεστάτησαν καὶ ἔγιναν μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ, ὁμοῦ μὲ τὸν Ναζάριον, ὅστις ἐπῆγε πάλιν εἰς ἄλλην πόλιν τῆς Ἰταλίας, καλουμένην Γένουαν, ἔπειτα εἰς τὰ Μεδιόλανα, διδάσκων πάλιν τὰ νεκταρώδη καὶ γλυκύτατα τῆς σωτηρίας διδάγματα, μὲ τὰ ὁποῖα οἱ μὲν εὐλαβεῖς ἐποτίζοντο καὶ ἠγάλλοντο, οἱ δὲ ἀσεβεῖς διέβαλον αὐτὸν εἰς τὸν ἄρχοντα Ἀνούλιον, ὁ ὁποῖος τὸν ἐφυλάκισεν.

Ὅθεν πάλιν εὑρίσκων ἐκεῖ τοὺς συνάθλους Γερβάσιον καὶ Προτάσιον, συνηυφράνθησαν ἀπολαμβάνοντες μεταξύ των τῆς διδασκαλίας τὰ γλυκύτατα νάματα· ἐγένετο δὲ ἡ φυλακὴ τιμιωτέρα τῶν βασιλείων καὶ ἄλλος Παράδεισος εὐώδης καὶ ὡραιότατος. Ἐνουθέτησαν δὲ καὶ αὐτοὶ ἱκανῶς τὸν νεώτερον Κέλσιον νὰ ὑπομένῃ τὰς βασάνους διὰ τὸν Κύριον, διότι ἐφοβοῦντο μήπως καὶ δειλιάσῃ ὡς παιδίον καὶ χάσῃ τὸν στέφανον· ἀλλ’ αὐτὸς ἦτο εἰς τὴν πρᾶξιν τέλειος. Ὁ δὲ Ἀνούλιος γινώσκων τὴν ἀγριότητα τοῦ βασιλέως ἐθαύμασε πῶς ἔφυγεν ἀπὸ τὰς χεῖράς του ὁ Ναζάριος καὶ τοῦ γράφει ὅτι τὸν εἶχε φυλακισμένον μὲ ἄλλους τρεῖς καὶ τὶ προστάσσει νὰ τοὺς κάμῃ.