Φθάσαντες εἰς Μελιτινήν, ἐφυλάκισαν τὸν Ἅγιον μὲ ἄλλους τριάκοντα τρεῖς, τοὺς ὁποίους ἐστερέωσεν εἰς τὴν πίστιν λέγων εἰς αὐτοὺς τοιαῦτα σωτήρια λόγια· «Ἀκούσατέ μου τὴν συμβουλήν, ἀδελφοὶ καὶ φίλοι μου. Αὔριον μέλλει νὰ μᾶς βιάσῃ ὁ ἀθεώτατος ἡγεμών, νὰ προσκυνήσωμεν τὰ ἀναίσθητα εἴδωλα καὶ φυλάττεσθε, ὅσα κολαστήρια σᾶς δώσῃ νὰ μὴ δειλιάσητε, νὰ προσφέρητε θυσίαν εἰς ἄψυχα κτίσματα, ἀλλὰ μᾶλλον εἰς τὸν ἀληθινὸν Θεὸν ἂς θύσωμεν θυσίαν αἰνέσεως, αὐτὸν ἂς παρακαλέσωμεν προσευχόμενοι, νὰ μᾶς δώσῃ ὡς παντοδύναμος δύναμιν, νὰ ὑπομείνωμεν τὰς βασάνους καὶ νὰ δώσωμεν ἑαυτοὺς εἰς τέλος μακάριον». Τότε ὅλοι ἐπῄνεσαν τὴν γνώμην αὐτοῦ δεικνύοντες προθυμίαν θαυμάσιον. Τὴν ἑπομένην ἀνήγγειλαν περὶ αὐτῶν εἰς τὸν τύραννον, ὅτι ἐπίστευον εἰς τὸν Χριστόν, καταφρονοῦντες τὰ βασιλικὰ προστάγματα· ὅθεν θυμωθεὶς ἐκάθισεν εἰς ὑψηλὸν θρόνον, καὶ ἀφοῦ ἔφερον τοὺς Ἁγίους, εἶπε πρὸς αὐτοὺς ὀργιζόμενος· «Τίς δαίμων σᾶς ὕψωσεν εἰς τόσην ὑπερηφάνειαν καὶ ἀνοησίαν, ὥστε νὰ καταφρονῆτε τῶν αὐτοκρατόρων τὰ δόγματα, τοὺς δὲ μεγάλους θεοὺς νὰ ὑβρίζητε;». Οἱ δὲ Ἅγιοι ἀπεκρίθησαν· «Μάλιστα σεῖς εἶσθε ὄντως ὑπερήφανοι καὶ ἀνόητοι, προσκυνοῦντες ξύλα, λίθους καὶ ἄλλα βδελύγματα, ἀλλ’ ἡμεῖς, ἐπειδὴ ἔχομεν γνῶσιν καὶ λογισμὸν σώφρονα, φρονοῦμεν ὀρθῶς καὶ προσκυνοῦμεν τὸν ἀληθῆ Θεόν, ὅστις μὲ ἕνα λόγον ὅλον τὸν κόσμον ἐδημιούργησεν».

Τότε εἷς ἀπὸ τοὺς παρεστῶτας εἰδωλολάτρας ἔδειξε τὸν Ἱέρωνα εἰς τὸν ἄρχοντα λέγων· «Αὐτὸς εἶναι, ὅστις ἔδειρε μὲ τὸ ξύλον τους στρατιώτας σου». Ὁ δὲ δούξ, στραφεὶς πρὸς τὸν Ἅγιον, τὸν ἠρώτησε πόθεν ἦτο· ὁ δὲ ἀπεκρίνατο, ὅτι ἦτο ἀπὸ τὰ Τύανα. Καὶ ὁ ἄρχων λέγει· «Σὺ εἶσαι ὅστις ἐναντιώνεσαι εἰς τὰ βασιλικὰ προστάγματα καὶ ἐπαιρόμενος εἰς τὴν δύναμιν τῶν χειρῶν σου ἔδειρες τοὺς στρατιώτας μου;». Ὁ δὲ Ἅγιος ὡμολόγησε τὴν ἀλήθειαν. Τότε ὁ τύραννος, ἀντὶ νὰ ἐπαινέσῃ τὴν ἀνδρείαν τοῦ Μάρτυρος, τὸν κατεφρόνησεν ὁ ἀφρονέστατος λέγων· «Αὐτὸ ἦτο θρασύτης καὶ ὄχι ἀνδρεία σου, ὑπερήφανε, διὰ τὸ ὁποῖον προστάσσω νὰ κόψουν ἀπὸ τὸν ἀγκῶνα τὴν ἄτακτον χεῖρα σου· αὐτοὺς δὲ τοὺς ἄλλους δείρατε ἄσπλαγχνα μὲ βούνευρα». Εὐθὺς λοιπὸν οἱ ἀνελεήμονες ὑπηρέται τὰ προσταχθέντα ἐτέλεσαν· οἱ δὲ Ἅγιοι ὑπέμειναν τὰς ὀδύνας ἀγαλλιώμενοι καὶ εὐχαριστοῦντες τὸν Θεόν, ὅστις τοὺς ἠξίωσε νὰ μαστιγωθῶσι δι’ ἀγάπην του. Ἀφοῦ λοιπὸν τοὺς ἔδειραν ὥραν πολλὴν καὶ ἔκοψαν τὴν δεξιὰν τοῦ μακαρίου Ἱέρωνος, τοὺς ἔβαλαν πάλιν εἰς τὴν φυλακήν, ἕως δευτέρας ἐξετάσεως.