Εἰσελθὼν λοιπὸν ὁ Κυριακὸς κατέπεισε τὸν Ἅγιον μὲ λόγους ταπεινοὺς καὶ ἐξῆλθεν, ἐπῆγαν δὲ ὁμοῦ πρότερον εἰς τὴν μητέρα του, νὰ τὸν εὐχηθῇ καὶ νὰ τοῦ δώσῃ συγχώρησιν. Ἡ δὲ γραῖα ἀκούσασα, ὅτι ἔμελλε τὴν ὥραν ταύτην νὰ παρασταθῇ ὁ υἱός της εἰς τὸν δοῦκα κατάκριτος ἔκλαιεν, ὀνομάζουσα τοῦτον βακτηρίαν τοῦ γήρατός της καὶ τῆς δεινῆς χηρείας αὐτῆς ἀναψυχὴν καὶ βοήθειαν, τοσοῦτον μᾶλλον καθ’ ὅσον ἦτο τυφλὴ εἰς τοὺς ὀφθαλμοὺς καὶ εἰς αὐτὸν ἐστήριζε τὰς ἐλπίδας της, διότι τὴν ἠγάπα περισσότερον. Ὁ δὲ Ἅγιος τὴν παρηγόρησε καὶ ἀσπασάμενος αὐτὴν καὶ τοὺς συγγενεῖς του Ματρωνιανὸν καὶ Ἀντώνιον, οἵτινες ἦσαν ἀδελφοί, ὡς καὶ ἕτερον συγγενῆ του, Οὐΐκτωρα καλούμενον, ἀπεχαιρέτησεν ἅπαντας καὶ παραδοθεὶς εἰς τοὺς στρατιώτας ἀνεχώρησαν ὁδεύοντες πρὸς Μελιτινὴν καὶ τὸ ἑσπέρας κατέλυσαν εἴς τινα τόπον ἕως τὴν ἑπομένην· κατ’ αὐτὴν δὲ τὴν νύκτα τοῦ ἐφάνη λευκοφόρος τις, μὲ φωνὴν πρᾳεῖαν καὶ φιλάνθρωπον λέγων· «Χαίροις, Ἱέρων. Ἰδοὺ λέγω σοι σωτηρίας εὐαγγέλια· γίνωσκε ὅτι αὕτη ἡ ὁδὸς τὴν ὁποίαν πορεύεσαι εἶναι καλὴ καὶ ὠφέλιμος, ὅτι δὲν ἀγωνίζεσαι διὰ βασιλέα ἐπίγειον, οὔτε διὰ δόξαν ἐπίκηρον, ἀλλὰ διὰ τὸν οὐράνιον Βασιλέα ὑπερμαχεῖς καὶ αὐτὸς θέλει σὲ δοξάσει αἰώνια». Ταῦτα εἰπὼν ὁ φαινόμενος ἔγινεν ἄφαντος, ἀφήνων εἰς τὴν καρδίαν του εὐφροσύνην ἀνεκδιήγητον.

Ἐγερθεὶς τὴν πρωΐαν ὁ Ἅγιος ἔλεγε πρὸς τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους του ἀγαλλόμενος· «Ἐγνώρισα, ἀδελφοί, τὸ περὶ ἐμὲ τῆς τοῦ Θεοῦ οἰκονομίας μυστήριον. Λοιπὸν ὑπάγω εἰς τὴν προκειμένην μοι ὁδὸν πρόθυμος, διότι ἕνας θησαυρὸς εἶναι μόνον, μία ἀπόκτησις καὶ ἕνας πλοῦτος, ὁ ἐπουράνιος, ἐνῷ ταῦτα ὅλα τὰ πρόσκαιρα δὲν ὠφελοῦσι οὐδόλως τὸν ἄνθρωπον, κἂν καὶ ὅλον τὸν κόσμον ἂν κερδήσῃ, ζημιωθῇ δὲ τὴν ψυχήν του, τῆς ὁποίας δὲν εἶναι ἄλλο πρᾶγμα οὐδόλως τιμιώτερον. Φθάνει εἰς ἐμὲ ὁ περασμένος καιρὸς τῆς ζωῆς μου, τὸν ὁποῖον ματαίως καὶ ἀνωφελῶς ἐδαπάνησα, καὶ ἂς ὑπάγω κἂν τώρα πρὸς τὸν Θεόν, νὰ ἀγάλλωμαι μὲ τοὺς Ἁγίους δούλους του πάντοτε. Μίαν δὲ μόνον φροντίδα καὶ μέριμναν ἔχω, τὴν τῆς μητρός μου, διὰ τὴν πτωχείαν καὶ ἀσθένειαν αὐτῆς, διότι εἶναι χήρα, τυφλὴ καὶ γερόντισσα καὶ δὲν ἔχει τινὰ νὰ τὴν ἐπιμεληθῇ εἰς τὰς ἀνάγκας της. Πλὴν ἐπειδὴ διὰ τὸν Δεσπότην Χριστὸν ὑπάγω νὰ λάβω θάνατον, αὐτὸς ὁ πατὴρ τῶν ὀρφανῶν καὶ κριτὴς τῶν χηρῶν θέλει κυβερνήσει καὶ αὐτὴν τὴν ἄπορον». Ταῦτα λέγων ἐδάκρυσε διὰ τὴν μητέρα του. Ἔπειτα ἀνεχώρησε μὲ τοὺς ἄλλους διὰ τὸν προορισμόν των.