ΜΑΤΘΑΙΟΣ ὁ θεῖος Ἀπόστολος ἦτο ἀπὸ τὴν Κανᾶ τῆς Γαλιλαίας, εἰς τὴν ὁποίαν ἐποίησε τὸ πρῶτον θαῦμα ὁ Κύριος, ἦτο δὲ τελώνης τὴν τάξιν, ἤτοι ἐνοικιαστὴς τῶν τελῶν καὶ τῶν φόρων, ἐπάγγελμα τὸ ὁποῖον εἶχον οἱ Ἑβραῖοι ὡς ἄδικον, διότι ἐπλούτει ἀπὸ τὰς πολλὰς ἀδικίας. Οὗτος καθήμενός ποτε εἰς τὸ τελωνεῖον ἤκουσε τὸν Κύριον λέγοντα εἰς αὐτόν· «Ἀκολούθει μοι». Ὅθεν κατ’ αὐτὴν τὴν ὥραν ἀφῆκεν ὅλα καὶ ἠκολούθησε τὸν Κύριον, ἔκαμε δὲ εἰς τὸν οἶκόν του φιλοξενίαν μεγάλην εἰς αὐτόν, καθὼς τὸ λέγει ὁ ἴδιος εἰς τὸ Εὐαγγέλιόν του. Ἐκάλεσε δὲ καὶ τοὺς συγγενεῖς καὶ φίλους του, διὰ νὰ παρακινηθῶσι καὶ πιστεύσωσιν εἰς τὸν Χριστόν, καθὼς καὶ ἐκεῖνοι ἀδιστάκτως ἐπίστευσαν. Ἔκτοτε δὲ συνηριθμήθη μὲ τοὺς λοιποὺς Ἀποστόλους [1].
Οἱ δὲ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι, ὡς κακότροποι, κατέκρινον τὸν Δεσπότην, πρὸς τοὺς Μαθητὰς αὐτοῦ λέγοντες· «Διατί τρώγει καὶ πίνει μὲ τελώνας καὶ ἁμαρτωλοὺς ὁ Διδάσκαλός σας;». Ὁ δὲ Ἰησοῦς, ταῦτα ὡς καρδιογνώστης γινώσκων, ἔδωκεν ἄλλην ἡμέραν πρὸς τοὺς Μαθητὰς καὶ τοὺς Φαρισαίους περὶ τούτου τοιαύτην δικαίαν ἀπάντησιν λέγων· «Οἱ ὑγιεῖς τὸν ἰατρὸν δὲν χρειάζονται, ἀλλὰ μόνον οἱ ἀσθενεῖς· καὶ μάθετε τί ἐστιν, ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν· οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. θ’ 13). Ἔγινε δὲ αὐτόπτης καὶ κοινωνὸς εἰς ὅλα τὰ σημεῖα καὶ θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐποίησεν ὁ Κύριος πρὸ τῆς σωτηρίου Σταυρώσεως καὶ μετὰ τὴν ἔνδοξον Ἀνάστασιν.
Μετὰ δὲ τὴν τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάθοδον ἀπῆλθον οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἕκαστος κατὰ τὸν κλῆρον ὅποι τοῦ ἔτυχε, νὰ κηρύξουν εἰς τὸν κόσμον τὸν σωτήριον λόγον ἐπιστρέφοντες τοὺς Ἕλληνας· τότε καὶ ὁ ἱερώτατος Ματθαῖος, ἀφ’ οὗ ἐδέχθη τὴν δύναμιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἐσοφίσθη τὰ θεῖα, ἐδίδαξε πρῶτον τοὺς Ἑβραίους, διότι ἦτο κατὰ πολλὰ ζηλωτής, ἔχων ἀγάπην εἰς αὐτοὺς καὶ ἐπεθύμει νὰ γνωρίσωσι τὴν εὐσέβειαν. Διὰ τὴν ὁποίαν αἰτίαν τοὺς ἔγραψε πρῶτος ἀπὸ τοὺς ἄλλους τὸ Ἅγιον Εὐαγγέλιον εἰς Ἑβραϊκὴν διάλεκτον, ὀκτὼ ἔτη μετὰ τὴν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ, ἀρχίζων ἀπὸ τὴν γενεαλογίαν τοῦ Ἀβραάμ καὶ πρῶτον μὲν διηγεῖται τὴν κατὰ Σάρκα τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν, τὴν Βάπτισιν, τοὺς πειρασμοὺς τοὺς ὁποίους ὑπέστη, καθὼς καὶ τὴν ἰδικήν του πρόσκλησιν, ὁμολογῶν μόνος του, ὅτι ἦτο ἀρχιτελώνης, διὰ κατηγορίαν ἑαυτοῦ ὡς ταπεινόφρων καὶ μέτριος· ἔστειλε δὲ αὐτὸ εἰς τοὺς νεοφωτίστους Ἰουδαίους· διδάξας δὲ τοὺς Πάρθους καὶ Μήδους καὶ συστησάμενος Ἐκκλησίας εἰς αὐτοὺς καὶ εἰς ἄλλα ἔθνη πολύγλωσσα, ἐβασανίσθη πολλὰ καὶ ἐκακοπάθησεν ἀπὸ δίψαν καὶ πεῖναν καὶ μάστιγας, τὰ ὁποῖα ὅλα ὑπέμεινεν, ἔχων τὸν Θεὸν βοηθόν του.