Ὁ δὲ δαίμων περιεγέλα περισσότερον τὸν Ἀντώνιον καὶ τὸν Παῦλον λέγων· «Σεῖς οἱ πολυφάγοι, οἱ μάταιοι, οἱ ἀχόρταγοι, σεῖς ὅπου δὲν εὐχαριστεῖσθε μὲ τὰ ἰδικά σας, ἀλλὰ ἁρπάζετε καὶ τὰ ξένα, τί ἔχετε, κακόγηροι, μὲ ἡμᾶς; Διατί μᾶς παιδεύετε;». Εἶπεν αὐστηρῶς ὁ Παῦλος· «Ἀναχωρεῖς δαῖμον; ἢ νὰ ὑπάγω νὰ τὸ εἰπῶ εἰς τὸν Χριστόν; Ἐκεῖνος θέλει τότε τιμωρήσει, ταλαίπωρε, σκληρῶς τὴν αὐθάδειάν σου». Ὁ δαίμων ὅμως ἐκακολόγει καὶ τὸν Ἰησοῦν, φωνάζων ὅτι δὲν ἀναχωρεῖ. Εἰς αὐτὸ τὸ πεῖσμα τοῦ δαίμονος ἀδημονήσας ὁ μακάριος Παῦλος, ἐξῆλθε τοῦ κελλίου καὶ ἐστάθη ἀπέναντι τοῦ ἡλίου, ὁ ὁποῖος καίει ἐκεῖ εἰς τὴν Αἴγυπτον, ὅπως ἔκαιεν ἡ κάμινος τῆς Βαβυλῶνος.
Σταθεὶς λοιπὸν ἐν ὥρᾳ μεσημβρίας ὁ Ὅσιος, ὥσπερ στῦλος ἀσάλευτος, προσηύχετο, λέγων· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὅπου ἐσταυρώθης ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, σὺ γνωρίζεις, ὅτι οὔτε ἀπὸ τὸν τόπον τοῦτον ἀναχωρῶ, οὔτε τρώγω, οὔτε πίνω, ἕως ὅτου ἀποθάνω, ἂν δὲν μοῦ ἐπακούσῃς, τώρα, νὰ διώξῃς αὐτὸν τὸν δαίμονα ἀπὸ τὸ πλάσμα σου καὶ νὰ τὸ ἐλευθερώσῃς ἀπὸ τὸ ἀκάθαρτον πνεῦμα».
Δὲν εἶχεν ἀκόμη τελειώσει τὴν δέησιν ὁ ταπεινότατος καὶ ἄκακος Παῦλος καὶ ἔκραξε μεγάλῃ φωνῇ τὸ δαιμόνιον, λέγον· «Φεύγω, φεύγω. Ἐξέρχομαι διὰ τῆς βίας, διότι ἐκδιώκομαι βασανιζόμενος· ἀναχωρῶν δὲ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπον τοῦτον καὶ ποτὲ πλέον δὲν θέλω πλησιάσει εἰς αὐτόν. Ἡ ταπείνωσις καὶ ἡ ἁπλότης τοῦ Παύλου μὲ ἀποδιώκει καὶ δὲν γνωρίζω ποῦ νὰ κατοικήσω». Εὐθὺς τότε ἐξῆλθεν ὁ δαίμων καὶ μετεσχηματίσθη εἰς δράκοντα φοβερὸν καὶ μέγαν φαινόμενον, ἔχοντα μῆκος ἕως ἑβδομήκοντα πήχεων. Ἐσύρετο δὲ πρὸς τὴν Ἐρυθρὰν θάλασσαν. Τοιαύτη χάρις ἐδόθη εἰς τὸν Ὅσιον Παῦλον δι’ ὀλίγον καιρόν, διὰ τὴν πρᾳότητα καὶ τὴν ἀκακίαν ὅπου εἶχε, καθὼς λέγει ὁ Κύριος· «Εἰς ποῖον ἄλλον νὰ κατοικήσω; Εἰς ποῖον ἄλλον νὰ δώσω τὴν χάριν μου περισσότερον, παρὰ εἰς ἐκεῖνον ὅπου εἷναι πρᾷος καὶ ταπεινὸς καὶ ὑπακούει εἰς τοὺς λόγους μου;» (Ἡσ. ξϛ’ 2).
Αὐτὰ εἶναι τὰ ἔργα καὶ αἱ ἀρεταὶ τοῦ μακαρίου καὶ Ὁσιωτάτου Παύλου τοῦ πράου καὶ ταπεινοῦ, τα ὁποῖα μετὰ συντομίας διηγήθημεν. Ὠνομάσθη δὲ Ἁπλοῦς καὶ ἄκακος ἀπὸ ὅλην τὴν ἀδελφότητα τῆς ἐρήμου. Ἀξίως δὲ τὸν Θεὸν θεραπεύσας ἀπῆλθεν εἰς τὰς αἰωνίους μονάς. Οὗ ταῖς πρεσβείαις τύχοιμεν τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν. Ἀμήν.