Βλέπων λοιπὸν ὁ μέγας οὖτος Ὅσιος Σεραπίων, ὅτι ἵστατο ἐκεῖ τρεῖς ἡμέρας παρακαλῶν νὰ τῆς ὁμιλήσῃ καὶ δὲν ἠθέλησεν, εἶπε ταῦτα εἰς τὴν δούλην· «Ὕπαγε καὶ εἰπὲ εἰς τὴν κυρίαν σου, ὅτι ὁ Θεὸς μὲ ἀπέστειλε νὰ τῆς ὁμιλῄσω διὰ ψυχικήν της ὠφέλειαν». Ἐδέχθη τότε ἡ παρθένος εἰσελθὼν δὲ ὁ Ὅσιος ἠρώτησε· «Ποῦ πορεύεσαι;». Ἡ δὲ παρθένος ἀπεκρίθη· «Μεταβαίνω πρὸς τὸν Δεσπότην μου». Λὲγει τότε πρὸς αὐτὴν ὁ Ἀββᾶς· «Ζῇς ἢ ἀπέθανες;». Ἡ δὲ εἶπε· «Θαρρῶ εἰς τὸν Θεόν, ὅτι κατὰ σάρκα ἀπέθανα, διότι ὅστις ζῇ εἰς τὸν κόσμον σαρκικῶς δὲν ἀπέρχεται πρὸς τὸν Θεόν». Λέγει πάλιν ὁ Ὅσιος· «Ἐὰν θέλῃς νὰ σὲ πιστεύσω, ἔξελθε καὶ κάμε καθὼς θὰ σοῦ εἴπω». Ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ἔχω εἴκοσι πέντε χρόνους ἐδῶ μέσα ἔγκλειστος καὶ τώρα, ἐὰν ἐξέλθω, τί θὰ εἴπουν οἱ ἄνθρωποι;». Λέγει ὁ Ὅσιος· «Ἐὰν ἀπέθανες, τί σὲ μέλλει διὰ τοὺς λόγους τῶν ἀνθρώπων; Ὁ νεκρός, καὶ ἂν ἐπαινῆται καὶ ἂν ὑβρίζεται, δὲν τὸ θεωρεῖ εἰς τίποτε. Λοιπὸν ἔξελθε, ἵνα ἐννοήσῃς τὴν πλάνην σου».

Τότε ἡ παρθένος ἠννόησεν ἀπὸ τοὺς λόγους τοῦ Ὁσίου, ὅτι ἦτο σοφὸς καὶ ἐνάρετος ἄνθρωπος. Ὅθεν ἐξῆλθε διὰ ταπείνωσιν καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τῆς εἶπεν ὁ Ὅσιος· «Ἐὰν θέλῃς νὰ πεισθῇ ἐὰν πράγματι ἐνεκρώθης κατὰ κόσμον καὶ δὲν φροντίζεις νὰ ἀρέσκῃς εἰς τοὺ ἀνθρώπους, ἀλλὰ μόνον ποθεῖς τὰ οὐράνια, ἐνδύσου τὰ ἱμάτια, νὰ μείνῃς γυμνὴ χωρὶς ὑποκάμισον, οὕτω δὲ νὰ κάμω καὶ ἐγὼ καὶ νὰ διέλθωμεν ἀμφότεροι ἀπὸ τὸν κέντρον τῆς πόλεως ὁλόγυμνοι χωρὶς οὐδόλως νὰ ἐντραπῇς». Ἡ παρθένος τότε εἶπε πρὸς αὐτόν· «Ἐὰν κάμω καθὼς μοῦ λέγεις, σκανδαλίζω τοὺς ἀνθρώπους καὶ θὰ λέγουν ἢ ὅτι ἔξω δαιμόνιον, ἢ ὅτι ἐξῆλθον ἀπὸ τὰς φρένας μου». Λέγει πρὸς αὐτὴν ὁ Ὅσιος· «Ὁ νεκρὸς δὲν αἰσθάνεται· ὅθεν, ἢ ἐπαινοῦσιν ἢ ὀνειδίζουσιν αὐτόν, δὲν ἀκούει τίποτε. Οὕτω καὶ σύ, ἐὰν λέγῃς ἀλήθειαν ὅτι ἐνεκρώθης κατὰ κόσμον καὶ ζῇς ἐν Χριστῷ κατὰ τὸν Ἀπόστολον, μὴ σὲ μέλλει ἐὰν σὲ ὑβρίσουν καὶ σὲ κατακρίνουν οἱ ἄνθρωποι· μόνον κάμε ὅ,τι σοῦ λέγω καὶ ἀκολούθει μοι».

Τότε ἡ παρθένος, γνωρίσασα τὴν προτέραν της ἀγνωσίαν καὶ ἔπαρσιν, ἔπεσε μετὰ δακρύων εἰς τοὺς πόδας τοῦ Γέροντος λέγουσα· «Παρακαλῶ σε, Ἀββᾶ, συγχώρησόν μοι διὰ τὸν Κύριον, διότι δὲν δύναμαι εἰς τοῦτο νὰ ὑπακούσω μόνον ὅ,τι ἄλλο μὲ προστάξῃς τὸ πράττω μετὰ χαρᾶς».