Ἔπειτα ἐφάνη ὁ Ἅγιος κατ’ ὄναρ εἴς τινα ἐνάρετον Μοναχὸν καὶ εἶπε· «Θεοῦ εὐδοκίᾳ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν ταύτην, εἰς ἡμέραν Κυριακήν, τὴν ἐνάτην ὥραν καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν ὥραν ἔδωκα, τῇ τοῦ Θεοῦ Χάριτι, ἴασιν εἰς ἕνδεκα ἀνθρώπους». Ταύτην τὴν ὀπτασίαν τοῦ Ἁγίου ὁ Μοναχὸς ἐκεῖνος διηγεῖτο πρὸς πάντας, εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ πρὸς τιμὴν τοῦ Αὐτοῦ θεράποντος. Ἀλλὰ καὶ μετὰ ταῦτα δὲν ἕπαυον παραδόξως νὰ προσφέρωνται παρὰ τῶν ἁγίων Λειψάνων ἰάσεις. Καθ’ ἑκάστην δὲ ἡμέραν καὶ ἕως τοῦ νῦν δίδονται τοιαῦται εἰς τοὺς προστρέχοντας πρὸς αὐτὰ μετὰ πίστεως. Βλέποντες οἱ πολῖται τῆς Βάρης τὴν τοιαύτην χάριν τῶν ἰαμάτων διὰ τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ὡς ἔκ τινος πηγῆς ἀδιαλείπτως πηγάζουσαν, ἔκτισαν Ἐκκλησίαν ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου μεγάλην καὶ λαμπρὰν καὶ ἐκόσμησαν αὐτὴν μὲ πᾶσαν εὐπρέπειαν. Ἔπειτα κατεσκεύασα θήκην ἀργυρᾶν μετὰ λίθων πολυτίμων καὶ ἐχρύσωσαν αὐτὴν πανταχόθεν διὰ νὰ ἀποθέσουν ἐν αὐτῇ τὰ ἅγια Λείψανα.

Ἀφοῦ δὲ παρῆλθον τρεῖς χρόνοι ἀπὸ τῆς ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν τοῦ Ἁγίου Λειψάνων ἀπο τῶν Μύρων τῆς Λυκίας εἰς τὴν Βάρην, συναχθέντες ἀπὸ τὰς πέριξ πόλεις καὶ χώρας οἱ Ἀρχιεπίσκοποι καὶ Ἐπίσκοποι μετὰ τοῦ ὑπ’ αὐτοὺς Ἱεροῦ Κλήρου ἔκαμον σεπτὴν μετάθεσιν τῶν ἁγίων Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἀπὸ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τὴν νεοκτισθεῖσαν Ἐκκλησίαν, τὴν αὐτὴν ἡμέραν, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐκομίσθησαν εἰς Βάρην. Οὕτω ἀπέθεντο ταῦτα ἐντὸς τῆς ἀργυρᾶς θήκης, τὴν ὁποίαν ἐτοποθέτησαν ἐντὸς τοῦ ἱεροῦ Θυσιαστηρίου. Τὴν δὲ παλαιὰν θήκην, εἰς τὴν ὁποίαν ἐφυλάσσοντο τὰ ἅγια Λείψανα, ἐτοποθέτησαν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ λαβόντες μικρὸν μέρος ἐκ τῶν ἱερῶν Λειψάνων ἐξέθεσαν εἰς προσκύνησιν παντὸς προσερχομένου. Ἐκ τοῦ γεγονότος λοιπὸν τούτου ἐπεκράτησε συνήθεια νὰ ἑορτάζεται καθ’ ἕκαστον ἔτος ἡ μετακομιδὴ τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου τὴν κ’ (20ὴν)Μαΐου, τόσον ἐκείνη ἥτις ἐγένετο ἐκ τῶν Μύρων εἰς τὴν Βάρην, ὅσον καὶ ἡ γενομένη ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Τιμίου Προδρόμου εἰς τὴν νέαν Ἐκκλησίαν. Ὄχι δὲ μόνον εἰς αὐτὴν τὴν πόλιν Βάρην κατὰ τὰ μέρη τῆς Δύσεως, ἀλλὰ καὶ εἰς ὁλόκληρον τὴν Ρωσίαν καὶ τὴν Βουλγαρίαν κατὰ τὴν θ’ (9ην) Μαΐου εὐσεβῶς πανηγυρίζεται μετ’ εὐλαβείας αὕτη ἡ ἀνακομιδὴ ἤ μᾶλλον μετακομιδή. Μάλιστα τότε ἡ Ρωσία, ὡς ἀκόμη νεοφώτιστος, πολλῶν καὶ ἀναριθμήτων θαυμάτων ἠξιώθη παρὰ τοῦ Ἁγίου Νικολάου.