Τί δὲ συνέβη μετὰ ταῦτα; Ἐκρέμασαν τὸν Ἅγιον Μάρτυρα καὶ διὰ τρίτην φορὰν ἀπὸ τὰς μασχάλας. Κατόπιν ἔστησαν κάτωθεν αὐτοῦ τροχὸν μετὰ κοπτερῶν λεπίδων, αἱ ὁποῖαι, στρεφομένου τοῦ τροχοῦ, κατέτρωγον τὰς σάρκας του. Καθ’ ὅλον δὲ τὸν καιρὸν τῆς δριμυτάτης ταύτης βασάνου, ἄλλοτε μὲν κολακεύοντες, ἄλλοτε δὲ ἀπειλοῦντες διὰ δριμυτέρων βασάνων, ἐβίαζον αὐτὸν νὰ εἴπῃ ὅτι τουρκεύει. Ἀλλ’ ἐκεῖνος ὁ γενναῖος ὑπέφερε τὴν βάσανον καὶ ἄλλο δὲν ἔλεγεν εἰ μὴ μόνον, ὅτι ἦτο Χριστιανός. Κατόπιν ἐκάλεσαν ἰατρόν, ὅστις τοῦ εἶπε· «Δὲν ἔχεις ἀκόμη φόβον θανάτου. Αἱ πληγαί σου ἰατρεύονται». Ὁμοίως καὶ οἱ παρευρισκόμενοι ἔλεγον· «Ἰδού, ὅτι ἰατρεύεσαι. Εἰπὲ λοιπὸν ὅτι τουρκεύεις, διὰ νὰ λυτρωθῇς καὶ νὰ σὲ κάμωμεν ἀγᾶν μεγάλον». Ἀλλ’ ὁ Μάρτυς ἀντέλεγε· «Τὸν Χριστὸν πιστεύω καὶ εἶμαι Χριστιανός. Πῶς θὰ τουρκεύσω;».
Ἀλλ’ ὅσον ὁ Ἅγιος ἔμενε στερεὸς εἰς τὴν πίστιν, τόσον ἐκεῖνοι καταισχυνόμεναι ἐσκληρύνοντο. Ὅθεν ἄλλην βάσανον δριμυτέραν ἐπενόησαν. Ποίαν; Ἔσχισαν ἄνωθεν τοῦ ὀμφαλοῦ τὸ δέρμα τῆς κοιλίας τοῦ Μάρτυρος καὶ ἐξέδαρον ἓν λωρίον. Ὤ σκληρότης! Ὤ ἀπανθρωπία! Ἐξέδαραν, λέγω, ἓν λωρίον ἀπὸ τοῦ ὀμφαλοῦ ἕως τὸν λαιμόν! Ἄλλο δὲ πάλιν, ἐκ τῶν ὄπισθεν ἕως τὸν λαιμόν! Κατόπιν, ὡς νὰ μὴ ἦτο ἱκανὴ αὕτη ἡ βάσανος, τὰ ἐκδαρέντα ἐκεῖνα μέρη ἐπάστωσαν καλῶς δι’ ἅλατος! Κατόπιν δι’ ἀνημμένων κηρίων ἔκαιον αὐτὸν ἀσπλάγχνως! Τίς δὲν θὰ φρίξῃ διὰ τὴν σκληροκαρδίαν καὶ θηριώδη γνώμην των; Τίς δὲν θὰ θαυμάσῃ τὴν ὄντως θαυμαστὴν καὶ ὑπὲρ φύσιν καρτερίαν τοῦ Μάρτυρος; Τίς νὰ μὴ ἐκπλαγῇ διὰ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, ἥτις ἐν τῇ ἀσθενείᾳ τῆς σαρκὸς τοῦ ἁπαλοῦ καὶ τρυφεροῦ τούτου νεανίου συνεπληροῦτο;
Ὑπέφερε καὶ τὴν φρικτὴν ταύτην βάσανον ὁ καλλίνικος Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ. Τί δὲ ἀκόμη ὑπελείπετο; Οἱ πόδες αὐτοῦ καλῶς ἐνεδυναμώθησαν ὑπὸ τῶν ὑπερβολικῶν καὶ ἀπανθρώπων δαρμῶν, ὥστε νὰ τρέχουν ἀνεμποδίστως πρὸς τὸν οὐράνιον δρόμον. Αἱ χεῖρές του ἡγιάσθησαν ἐκ τοῦ κρεμάσματος, διὰ νὰ ἐγείρῃ ταύτας ὁσίας καὶ καθαράς, μετὰ παρρησίας, ἐνώπιον τοῦ θρόνου τῆς θείας μεγαλωσύνης. Αἱ σάρκες αὐτοῦ κατεκόπησαν καὶ ἔπεσον διὰ τὴν στενὴν πύλην καὶ τεθλιμμένην ὁδὸν τοῦ οὐρανοῦ. Ἡ κοιλία αὐτοῦ διεπεράσθη, διὰ νὰ φανῇ ὁ θεῖος φόβος, ὃν συνέλαβε καὶ περιεῖχε. Τὸ στῆθος του ἠνεῴχθη καὶ τοῦτο διὰ νὰ φανῇ ἡ φλὸξ τῆς θείας ἀγάπης, ἥτις ἤναπτεν ἐντὸς τῆς καρδίας του. Ἅλας ἐπαστώθη καὶ διὰ φλογῶν πυρὸς ἐκάη καὶ ἀξία τροφὴ ἐγένετο διὰ τὴν οὐράνιον τράπεζαν.