Τὰ ἅγια αὐτῶν Λείψανα ἥρπασαν, καθὼς λέγεται, οἱ Φράγκοι, ὅτε ἐξουσίαζον τὴν Χίον καὶ μόνον τοὺς τάφους κενοὺς προσκυνοῦσιν οἱ Χριστιανοὶ μετὰ πάσης εὐλαβείας καὶ τιμῆς πρὸς τοὺς Μάρτυρας [2]. Ὧν ταῖς Ἁγίαις πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἡ Ἁγία αὕτη Μάρτυς Μυρόπη ἑορτάζεται ἰδιαιτέρως κατὰ τὴν βʹ (2αν) Δεκεμβρίου (βλέπε ἐν τόμῳ ΙΒʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας»).
[2] Τὰ ἱερὰ Λείψανα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἰσιδώρου καὶ Μυρόπης, κλαπέντα ἐκ τοῦ ἐν Χίῳ ἱεροῦ αὐτῶν Ναοῦ εἰς τὸν ὁποῖον ἐναπέκειντο, ἐπωλήθησαν εἰς τὸν ἐν Κωνσταντινουπόλει βαΐλον (πρεσβευτὴν) τῆς Ἐνετίας. Ἐν συνεχείᾳ ὁ δόγης Δομ. Μιχαὴλ μετέφερε καὶ κατέθεσεν αὐτὰ κατὰ τὸ ἔτος 1130 εἰς τὸν ἐν Βενετίᾳ Ναὸν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου, ἀποθησαυρίσας αὐτὰ εἰς ἰδιαίτερον Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου. Ἐσχάτως μέρος τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου (τὸ δεξιὸν μηριαῖον ὀστοῦν) ἐπεστράφη ἀπὸ τοὺς Λατίνους ἀποδοθὲν εἰς τὴν Ἱερὰν Μητρόπολιν Χίου. Κατὰ τὴν διέλευσιν τοῦ ἱεροῦ Λειψάνου ἐκ Πειραιῶς ἐναπετέθη τοῦτο πρὸς προσκύνησιν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνος Πειραιῶς, ὅπου καὶ παρέμεινεν ἐπὶ τετραήμερον. Ἐκεῖθεν διὰ τοῦ ἀντιτορπιλλικοῦ «Πάνθηρ» καὶ μετὰ πάσης ἐπισημότητος, μετεφέρθη τὴν 17ην Ἰουνίου τοῦ ἔτους 1967 εἰς Χίον καὶ ἐναπετέθη προσωρινῶς εἰς τὸ ἐκεῖσε καὶ ἐν τῷ Ναῷ τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ Παρεκκλήσιον τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰσιδώρου, προκειμένου νὰ ἀνεγερθῇ νέος μεγαλοπρεπὴς Ναὸς ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου, διὰ συνδρομῆς τῶν Χίων ἐφοπλιστῶν, ἐντὸς τοῦ ὁποίου καὶ θὰ ἐναποθησαυρισθῇ ὁριστικῶς μὲτὰ τὴν ἀποπεράτωσίν του. Ὀ τάφος τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Ἰσιδώρου διασῴζεται κενὸς ἕως σήμερον, ἴσως δὲ ὁ νέος Ναὸς ἀνεγερθῆ εἰς τὴν θέσιν αὐτήν.