Πάλιν εἶπε ὁ ἄρχων· «Καὶ πῶς ἐτόλμησες, ἐπικατάρατον γύναιον, νὰ πράξῃς τοῦτο;». Ἡ Ἁγία Μάρτυς Μυρόπη πλήρης πίστεως καὶ θάρρους ἀπεκρίθη· «Ἐτόλμησα, ἐπειδὴ καταφρονῶ καὶ καταπτύω τὴν ἰδικήν σου ἀθλιότητα καὶ τὴν ἀθεότητά σου».
Οἱ τολμηροὶ καὶ καταφρονητικοὶ οὗτοι λόγοι τῆς Ἁγίας ἐκίνησαν εἰς μανίαν καὶ θυμὸν ἀκράτητον τὸν ὑπερήφανον ἄρχοντα, ὅστις ἐπρόσταξεν εὐθὺς νὰ τὴν δέρουν μὲ ράβδους χονδρὰς ἀσπλάγχνως, κατόπιν δέ, ἀφοῦ τὴν δείρουν ἱκανῶς, νὰ τὴν σύρουν ἀπὸ τὰς τρίχας τῆς κεφαλῆς καὶ νὰ τὴν τριγυρίζουν εἰς ὅλην τὴν πόλιν, ἐνῷ ἄλλοι νὰ δέρουν αὐτὴν καθ’ ὅλον τὸ σῶμα. Αὐτὰ ἐπρόσταξεν ὁ τύραννος. Οἱ δὲ στρατιῶται ἐξετέλεσαν τὴν προσταγήν του καὶ φρικτῶς καὶ ἀσπλάγχνως ἔδειραν τὴν Ἁγίαν, ἥτις ἀπέμεινεν ὡς ἡμιθανής. Ὅθεν ἔρριψαν αὐτὴν εἰς τὴν φυλακήν.
Περὶ δὲ τὸ μεσονύκτιον, ἐνῷ ἡ Ἁγία προσηύχετο, φῶς μέγα ἔλαμψε καὶ ἐπλήρωσε τὴν φυλακήν, συγχρόνως δὲ ἦλθε χορὸς Ἀγγέλων, ἐν μέσῳ τῶν ὁποίων ἦτο καὶ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Ἰσίδωρος, ἔψαλλον δὲ ἅπαντες τὸν τρισάγιον ὕμνον. Ὁ δὲ Ἅγιος Ἰσίδωρος ἐστήριξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτοῦ εἰς τὴν Μάρτυρα Μυρόπην καὶ εἶπεν· «Ἂς εἶναι εἰρήνη εἰς σέ, διότι ἐπληρώθη ἡ παράκλησίς σου εἰς τὸν Θεὸν καὶ ἰδοὺ ὅτι ἔρχεσαι μεθ’ ἡμῶν καὶ θέλεις λάβει τὸν στέφανον τοῦ Μαρτυρίου, ὅστις σοὶ εἶναι ἡτοιμασμένος». Ἀφοῦ δὲ ἐτελείωσεν ὁ Ἅγιος τὸν λόγον, παρέδωκε καὶ ἡ Μάρτυς Μυρόπη τὴν ψυχὴν αὐτῆς εἰς χεῖρας Θεοῦ καὶ ἐτελείωσε τὴν ζωήν της. Ἐπληρώθη τότε ἡ φυλακὴ ἀπὸ ἄρρητον εὐωδίαν, τόσον ὥστε οί φύλακες καταπλαγέντες ἔμειναν ἔκθαμβοι ἀπὸ τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον [1].
Ταῦτα τὰ παράδοξα διηγήθη ἕτερος φυλακισμένος ὅστις ἔμεινεν ἄγρυπνος εἰς τὴν φυλακὴν καὶ διεφύλαξεν ὅσα εἶδε καὶ ἤκουσε. Διὰ τοῦτο δὲ ἐπίστευσε καὶ αὐτὸς καὶ ἐβαπτίσθη καὶ ἐμαρτύρησε διὰ τὸν Χριστόν. Τὸ δὲ ἅγιον Λείψανον τῆς Παρθενομάρτυρος Μυρόπης ἐτέθη ἐκεῖ ὅπου ἐνεταφίασεν αὕτη πρότερον τὸ Λείψανον τοῦ Ἁγίου Ἰσιδώρου, φαίνονται δὲ καὶ τώρα οἱ δύο τάφοι δι’ ἑνὸς τοίχου διαχωρισμένοι. ᾌδεται δὲ λόγος ἐκ παραδόσεως, ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος ὁ Πωγωνᾶτος, ὁ αὐτοκράτωρ τῶν Ρωμαίων, ἔκτισε Ναὸν περικαλλῆ καὶ βασιλικὸν εἰς τὸν τάφον τοῦ Μάρτυρος. Πιθανὸν δὲ νὰ κατεσκευάσθη ἀπὸ τὰ πολλὰ καὶ καλὰ μάρμαρα καὶ τὰς ψηφίδας, αἵτινες εὑρίσκονται ἐντὸς τῆς γῆς, πέριξ τοῦ Ναοῦ τούτου, ὅστις καὶ μέχρι σήμερον σῴζεται καλύπτων τοὺς ἱεροὺς τάφους τῶν συμμαρτύρων Ἰσιδώρου καὶ Μυρόπης.